Święcenie potraw. Co wkładamy do koszyczka?

Wielkanoc kończy Wielki Post i jest najważniejszym świętem dla katolików. W wielką Sobotę wierni wybierają się do kościoła w celu poświęcenia potraw. Co powinno znaleźć się w koszyczku i skąd ta tradycja?

Wkładany do koszyka pokarm w Wielką Sobotę ma swoją symbolikę. Dlatego najważniejszymi produktami, które powinny w nim się znaleźć to:

• chleb – symbol ciała Chrystusa, ma zapewnić pomyślność oraz dobrobyt,

• jajko – symbol początku, narodzin oraz zmartwychwstania,

• sól – chroni przed zepsuciem symbol trwałości, nieśmiertelności oraz ochrony życia,

• wędlina – symbol dobrobytu i dostatku, symbol ofiary z baranka paschalnego

• chrzan – symbol pokonania męki Chrystusa, miał też chronić dom przed złymi mocami,

• babka wielkanocna lub mazurek – symbol doskonałości, obfitości i życiowych umiejętności,

• baranek lub króliczek wielkanocny – symbolizuje ofiarę,

• Bukszpan – roślina symbolizująca życie wieczne i nadzieję na zmartwychwstanie.

Skąd pochodzi zwyczaj święcenia pokarmów?

Na terenach Polski zwyczaj święcenia pokarmów pojawił się dopiero w XIII wieku. Gdy w Europie z czasem zaczął zanikać, w naszym kraju rozwijał się i do dzisiaj jest tradycją świąteczną Polaków.

święcenie potraw/ fot. Ł. Gdak

Dawnie, osoby zamożne przywoziły księdza do domu, aby na miejscu poświęcił śniadanie wielkanocne, a potem wraz z domownikami przy suto zastawionym stole spożyć posiłek. Na stole pojawiało się pieczone prosie z pisanką w zębach. Chłopi gromadzili jedzenie pod kościołem. jeżeli księdza we wsi nie było to przynosili pokarm do domu, przy którym stała kaplica i tam błogosławił je przyjezdny kapłan. Było to całe pożywienie, które miało być spożyte podczas świąt.

W miarę szerzenia się zwyczaju, pokarmy zaczęto przynosić do kościoła – początkowo w wielkich koszach, później w coraz mniejszych. Na przełomie XIX i XX wieku święconka była już małym koszyczkiem, podobnym do tych dzisiejszych, za to o wielkim znaczeniu symbolicznym.