Strednica i Strachan Ski – ukryte perełki narciarskie tuż za polską granicą (ZDJĘCIA)

W takim miejscu na Słowacji jeszcze nie byliśmy. Po jednej stronie ulicy kameralny ośrodek w dolince, po drugiej nowoczesny wyciąg dla bardziej wymagających. Na końcu jednak wszyscy mogą spotkać się w kapitalnej restauracji, gdzie tradycyjny „smażony syr z tatarską omacką” to tylko dodatek do pysznej i wykwintnej kuchni u stóp ośnieżonych Tatr. To także bardzo fajna opcja dla osób, które… nie jeżdżą na nartach.

Redakcja KRKnews.pl sprawdza warunki narciarskie w ośrodkach w Polsce i na Słowacji. Odwiedziliśmy ośrodki narciarskie w Szklanej Górze w Harbutowicach, na Górze Chełm w Myślenicach, Szczyrk Mountain Resort, Malinô Brdo, Tyliczu, Czarnym Groniu, Słotwiny Arena, Bachledka Ski & Sun oraz Meander Ski & Thermal Resort. Sprawdzamy infrastrukturę dla narciarzy i snowboardzistów, w tym dostępność wyciągów, szkółek narciarskich oraz wypożyczalni sprzętu. Oceniamy warunki dla rodzin z dziećmi, w tym specjalne strefy do nauki, przedszkola narciarskie oraz atrakcje poza stokiem. Zwracamy uwagę na zaplecze gastronomiczne i możliwość odpoczynku po intensywnym dniu na śniegu. Testujemy kolejne lokalizacje i publikujemy szczegółowe relacje. Dzisiaj zapraszamy do dwóch ośrodków położonych niemal obok siebie. Witamy w Strednica i Strachan Ski.

Dla niektórych narciarski wyjazd na Słowację brzmi jak eskapada, ale tak naprawdę wypad na narty do Strachanu i Strednicy to jak wycieczka do Zakopanego. Gdy na horyzoncie pojawiają się już ośnieżone szczyty Tatr, należy jednak zjechać na Nowy Targ, następnie minąć Białkę Tatrzańską oraz Jurgów i stamtąd do Zdiaru mamy już góra kwadrans.

Nie dość, iż do tej zimowej krainy jest rzut beretem, to od razu dostajemy do wyboru dwie stacje narciarskie. Jadąc główną drogą (numer 66) po prawej ręce mamy Strednicę, a po lewej Strachan.

Na początek trochę liczb. Strachan oferuje 4,23 km tras narciarskich, rozciągających się na wysokości od 965 do 1116 m n.p.m. Różnica poziomów wynosi średnio 150 metrów Na terenie ośrodka działają trzy wyciągi, w tym 4-osobowa kolejka kanapowa o długości 800 metrów. Łączna przepustowość wyciągów wynosi 1460 osób na godzinę. Dostępna jest także oświetlona trasa o długości 0,5 km. Strednica położona w oferuje 6 wyciągów narciarskich oraz 4-osobową kolejkę linową o długości 550 metrów.

Obie stacje dzieli kilometr, więc przemieszczanie się między nimi zajmuje mniej więcej tyle, co zamiana butów narciarskich na zwykłe i z powrotem. A mając karnet Tatry Super Ski nic więcej nie trzeba robić, ponieważ działa on nie tylko na obu stacjach, ale także w 18 innych miejscach. Więcej o tym jak działa Tatry Super Ski i gdzie na nim pojeździcie przeczytacie w naszym tekście: Tatry Super Ski. Zimowa przygoda na najwyższym poziomie.

Najpierw pojechaliśmy na Strednicę. Przykuwa uwagę, bo stoki znajdują się na przeciwległych wzgórzach, a centrum zarządzania kanapą i orczykami umiejscowione jest w dolinie. Jest też jeszcze jeden plus – na parkingu można od razu założyć narty i już jest się na stoku.

W Strednicy zameldowaliśmy się zaraz po godz. 9 i był to świetny wybór, bo wyciąg kanapowy mogliśmy potraktować jak… swój. – Witamy na Państwa na prywatnym stoku – zagadnął uśmiechnięty pan z obsługi, dając jasno do zrozumienia, iż jesteśmy pierwszymi klientami. A skoro pierwsi, to znaczy, iż „sztruksik” nasz. Trasa o zróżnicowanym poziomie trudności nie była może długa, ale bardzo urokliwa.

Później przeskoczyliśmy na orczyki i okazało się, iż to świetny wybór dla początkujących narciarzy. Kolejek nie ma, trasy szerokie i o różnym poziomie trudności. Do tego wciąż bardzo miła obsługa, jakby każdy z nich w umowę o pracę miała wpisane obowiązkowe udzielania informacji. – Najpierw udajcie się na tamten stok, by się rozjeździć. Później wróćcie tutaj, kolejny etap to ten orczyk po prawej i później znów na kanapę – instruował jeden z pracowników stacji.

Jeździmy w słońcu, w cieniu, z widokami, w lesie, po łatwych trasach i trochę trudniejszych. Słowem – wszystko, co potrzeba narciarzowi zamknięte w jednej dolince. Do tego bardzo dobrze przygotowane trasy, które skutecznie opierają się świecącemu przez kilka godzin słońcu.

Jest też oczywiście miejsce na odpoczynek. Stylowa restauracja zaprasza do relaksu na wewnątrz, ale kusi też rozstawionymi na zewnątrz leżakami. Fajne, kameralne miejsce, ale po rozkosze podniebienia pracownicy wysyłają nas na drugą stronę ulicy, czyli do Strachanu. No to jedziemy.

10 miunut później stajemy już zwarci i gotowi przy kolejnej stacji. Ludzi więcej, infrastruktura trochę bardziej nowoczesna, ale jakby brakuje klimatu ze Strednicy. Z jednej strony orczyk, z drugiej taśma, a po środku gwóźdź programu – kolej kanapowa.

Choć w głowach wciąż szumi zapowiedź kulinarnej ekstazy, to wygrywa jednak dusza narciarza i przed obiadem postanawiamy przetestować stok. Nie jest szeroki, ale bardzo urozmaicony. Widać, iż ludzie na nim świetnie sie bawią, korzystając też z uroków znajdującej się nieopodal niewielkiej knajpki, której hitem sezonu jest oczywiście słowackie piwo lub kofola spożywane na leżaku w promieniach słońca.

Dzieci i początkujący na lewo i prawo, wprawieni narciarze na środkową kanapę i tak przez kilka godzin można korzystać z uroków zimy. Okazuje się jednak, iż wcale nie trzeba być narciarzem, by poczuć świetny górski klimat.Przekroczyliśmy w końcu próg reklamowanej gospody i trzeba przyznać, iż w zachwytach nie było przesady. Ładna góralska architektura, duże przeszklenia wpuszczające promienie słońca oraz widok Tatr oraz bardzo zróżnicowane jedzenie. o ile wyjazd narciarski na Słowację kojarzy Wam się z prażonym syrem i tatarską omacką, to znaczy, iż czas wybrać się za południową granicę i odświeżyć kulinarne doświadczenia.

Na początek sałatki – duże, małe, na słodko, na ostro. Z oliwą, majonezem, owocami lub bez. Kilkanaście rodzajów po to, by wizyta w narciarskiej restauracji nie była tylko nabijaniem węglowodanów. Dalej zupy, kilka drugich dań do wyboru i ulubione miejsce dla dzieci – pieczone na żywo naleśniki. Kucharz wprawnie kręcił kolejne placki, nie żałując nutelli lub dżemu, więc choćby najbardziej niewybredne niejadki szły do stolika z uśmiechem na ustach.

Do tego różne napoje, alkohole, specyfiki na ciepło oraz orzeźwiające. W ustawionej centralnie wystawce można też było znaleźć wytworne desery oraz wiele innych ciekawych rzeczy.

– Tu rzeczywiście można zjeść po królewsku. Moje dzieci już przestały pytać, czy pojedziemy na narty, tylko czy pojedziemy na obiad na Strachan. No i przy okazji bierzemy deski – uśmiecha się jeden z zamieszkałych nieopodal Słowaków.

Plusy:

• blisko Krakowa – tylko 2 godziny jazdy,
• kameralność – nie ma przepychania się kolejkach czy nerwowej walki o miejsce na parkingu,
• różnorodność tras – znajdziecie tu zarówno orczyki i taśmy dla małych dzieci, jak i trasy dla narciarzy o wyższych umiejętnościach,
• piękne widoki – mimo iż zima nie jest specjalnie śnieżna, to pokrywa na szczytach trzyma się dzielnie,
• kapitalne jedzenie – tego na Strednicy nie mieliśmy okazji spróbować, ale restauracja na Strachanie nas zachwyciła. Klimatycznie, różnorodnie i bardzo smacznie,
• świetne przygotowanie tras – opierają się choćby bardzo mocnym promieniom słońca,
• możliwość korzystania z karnetu Tatry Super Ski, który obejmuje 19 ośrodków w Polsce i na Słowacji.

Minusy:

• wielkość ośrodka – na Słowacji na pewno znajdziecie miejsca, gdzie jest więcej tras, ale dzięki temu nie ma tutaj tłumów i na pewno każdy znajdzie coś dla siebie
• długość tras – nie ma tu kilometrowych zjazdów, ale na pewno jest to coś znacznie więcej niż tylko „ośla łączka”

Czy warto? Biorąc pod uwagę bliską odległość od Krakowa, a także różnorodność tras oraz brak tłumów, to na pewno Strednica i Strachan są bardzo ciekawymi, ale nie do końca odkrytymi przez Polaków miejscami. Są to świetne ośrodki dla rodzin z dziećmi, bo pod względem umiejętności każdy znajdzie coś dla siebie. To także bardzo fajna opcja dla osób, które… nie jeżdżą na nartach. Piękne widoki i świetna infrastruktura gastronomiczna sprawiają, iż można spędzić tu cały dzień np. z książką w ręce.