Z wypiekami na policzkach czekamy na pierwszy premierowy spektakl w nowym/starym Teatrze im. Stefana Żeromskiego.
Dyrektor Wydziału Promocji, Kultury i Sportu w Urzędzie Miasta w Kielcach.Fot. kielce.eu
W ponad 145. historii tej sceny to wyjątkowe wydarzenie, porównywalne z otwarciem teatru w roku 1877. Nieco legendarna jest historia związana z powstaniem budynku. Bogaty przemysłowiec, browarnik i filantrop, Ludwik Stumpf zakochał się w warszawskiej aktorce. Postanowił zbudować teatr, by mieć ukochaną bliżej siebie. Nieznane są ani dalsze losy tej miłości, ani tożsamość aktorki.
Czy taka była prawdziwa motywacja dla tej inwestycji? Tego nie wiadomo, ale faktem jest, iż w niewielkim mieście powstał wielki Teatr Ludwika, nazwany tak na cześć pomysłodawcy i głównego fundatora. prawdopodobnie wówczas, jak i dziś trzeba było stworzyć skuteczną inżynierię finansową, żeby móc spełniać swoje i mieszkańców marzenia. W XXI wieku znalezienie ponad 170 mln złotych na inwestycje w kulturę wymaga znalezienia sojuszników nie tylko w kraju, ale również poza jego granicami. Łatwiej jest wydać publiczne środki na budowę pałaców dla urzędników, niż świątyń dla sztuki.
Zarówno Ludwika Stumpfa tak jak dyrektora Teatru Michała Kotańskiego spotykały różne przykrości związane zarówno z rozmachem inwestycyjnym i związanymi z tymi kosztami budowy, jak również z repertuarem prezentowanym w kieleckim Teatrze.
Pierwszym wystawionym spektaklem w Teatrze Ludwika była opera komiczna „Dzwony kornewilskie”. Relacja dziennikarza „Gazety Kieleckiej” wskazywała, iż publiczność występ przyjęła dość chłodno a sam dobór repertuaru solidarnie krytykowano w wielu środowiskach.
Ocenianie, pouczanie i krytykowanie to cechy małomiasteczkowych klimatów. Miasto bez prawdziwego i żywego teatru jest jak przyjęcie bez konwersacji. Nieobecność i cisza wokół kulturalnego stołu nie pomaga tworzyć miejsc, w których toczy się prawdziwy, międzyludzki dialog. Jednym z ważnych przesłań wzmacniających rolę tego rodzaju sztuki, jest deklaracja Tove Jansson, wybitnej pisarki, twórczyni książek o Muminkach:
Teatr to nie jest salon, ani przystań dla statków. Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, dlatego, iż tam pokazuje się ludziom, jakimi pragnęliby być, jakimi mogliby być, gdyby mieli odwagę.
Wieść gminno-miejska niesie, iż podczas zbliżającej się premiery wręczone zostaną bardzo honorowe resortowe odznaczenia Gloria Artis. Wśród odznaczonych nie będzie niestety dyrektora Kotańskiego, bo przecież sukces nie ma wielu ojców, ale tylko jedną matkę.
Warto zatem dosłownie wziąć do serca przesłanie Gloria Artis i chwalić sztukę oraz wykonujących ją artystów. Spełnienia teatralnych marzeń może być przyjemnością służącą mieszkańcom.
Autor: Jacek Kowalczyk
Dyrektor Wydziału Promocji, Kultury i Sportu w Urzędzie Miasta w Kielcach. Były wieloletni dyrektor od kultury, turystyki i promocji Świętokrzyskiego Urzędu Marszałkowskiego. To także były prezes Regionalnej Organizacji Turystycznej Województwa Świętokrzyskiego. w tej chwili szef Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim. Pracę w Kielcach rozpocznie na początku września.
Zobacz felietony nowego dyrektora publikowane na łamach „2 tygodnika kieleckiego”:
Wielofunkcyjny obiekt w Kielcach pilnie potrzebny
Co zniechęca biznes do PPP?
Potrzeba szybkich działań
Polityka kulturalna i brak kultury
Zobacz także:
Spojrzenia
