Rohackie Stawy znajdują się w Tatrach Zachodnich po słowackiej stronie, dlatego często u nas się o nich nie mówi. Okazuje się jednak, iż dotarcie do nich i spacer Doliną Rohacką to piękne przeżycie, które bardzo polecamy. Na trasie można zobaczyć między innymi Rohacki Wodospad, który robi wrażenie, a także odpocząć i coś zjeść w małym schronisku. Na wycieczkę wybraliśmy się tradycyjnie z dzieckiem i polecamy ten szlak na rodzinną wycieczkę. Nie ma tam większych trudności technicznych.
- Zobacz także 5 łatwych szlaków w Tatrach Słowackich
Roháče-Spálená – parking w Dolinie Rohackiej
Wycieczkę po Tatrach Zachodnich rozpoczęliśmy na parkingu „Pod Spálenou” o godzinie 6 rano. Tam znajduje się dolna stacja kolejki. Kolejka prowadzi do Salatínska dolina, skąd można rozpocząć wędrówkę na szczyt Brestowa 1934 m n.p.m. Parking miał kosztować 5 euro za dzień, jednak ani rano, ani później nie było parkingowego.
- Współrzędne parkingu: 49.2385, 19.7139.
Mapa trasy turystycznej i podstawowe informacje o szlaku | Tatry Słowackie
- Długość szlaku turystycznego: 12,7 km
- Szacowany czas przejścia: 5 godziny i 10 minut
- Czas naszego przejścia z dzieckiem: 8 godzin z przerwami
- Suma podejść na szlaku: 735 m n.p.m.
- Z wózkiem możesz dotrzeć tylko do schroniska
Szlak czerwony przez Dolinę Rohacką (Roháčska dolina)
Ruszyliśmy z parkingu najpierw za szlakiem zielonym. Maszerowaliśmy 600 metrów przez las po prostym. Potem mieliśmy ostrzejsze podejście, które doprowadziło nas do drogi asfaltowej oraz szlaku czerwonego. Drogą mieliśmy iść przez około 1,6 km – 40 minut. Cały czas zdobywaliśmy wysokość. Po drodze mieliśmy drewniane ławeczki i widoki, które odkrywały się z każdą chwilą. Dotarliśmy do Adamcuľa 1183 m n.p.m.
Adamcuľa 1183 m n.p.m.
Tutaj zrobiliśmy sobie przerwę na śniadanie. Na Adamcuľa znajdowała się drewniana wiata. W tym miejscu szlak czerwony prowadzi dalej do Ťatliakova chata, a my zmieniliśmy szlak na kolor żółty oraz niebieski. W międzyczasie minęło nas kilka Polaków. Na parkingu stały samochody i wszystkie na polskich rejestracjach.
Tutaj już mogę powiedzieć, iż na szlaku nie spotkaliśmy zbyt wielu ludzi. Po 20-minutowej przerwie ruszyliśmy dalej w drogę. Jeszcze chwilę prowadził nas asfalt, a potem weszliśmy na kamienistą ścieżkę. Już na dole widzieliśmy informację, iż po drodze będzie wodospad.
Rohacki Wodospad w Tatrach Słowackich
Dojście do Rohackiego Wodospadu zajmuje z Adamcuľa około 30 minut. Tam już musieliśmy się nastawić na podejście. Widoki robiły się coraz lepsze. Co jakiś czas mogliśmy oglądać i usłyszeć spadającą wodę. Dotarliśmy do odbicia w kierunku wodospadu. Przeszliśmy przez mostek i po 3 minutach byliśmy już na miejscu. Wodospad Rohacki wyglądał spektakularnie. Zrobił na nas spore wrażenie. Mierzy 23 metry. Spędziliśmy tam chwilę, a potem ruszyliśmy dalej. Tam zaczynał się odcinek, który zamykany jest od 1 listopada do 15 czerwca.
Pod Predným zeleným 1473 m n.p.m.
Szliśmy dalej kamienistą ścieżką pod górę za szlakiem niebieskim oraz żółtym. Przez 700 metrów trasa prowadziła pod górę i wyszliśmy na wypłaszczenie. Tam były ławeczki, dlatego zrobiliśmy kolejną dłuższą przerwę. Podziwialiśmy wspaniałe panoramy Tatr Zachodnich. Mieliśmy rozejście się szlaków. Kolor żółty prowadził na Baníkovské sedlo, a nasz niebieski na Rohackie Stawy. Przed nami była jeszcze godzina drogi – 1,3 km. Widzieliśmy, gdzie mamy dojść, a jak byliśmy u góry, to spoglądaliśmy na miejsce, gdzie siedzieliśmy, czyli tutaj, gdzie były ławki, a za nimi mały stawek – Zielony Stawek. Przez 1,3 km mieliśmy zrobić ponad 250 metrów w pionie, więc tutaj mieliśmy ostrzejsze podejście, ale zakosami. Nie było tam większego problemu.
Roháčske plesá 1719 m n.p.m.: Wyżni Staw Rohacki, Pośrednie Stawy Rohackie, Niżni Staw Rohacki (Wielki Staw Rohacki)
Po 4 godzinach i 30 minutach dotarliśmy nad Roháčske plesá. Były cztery stawy, obok których prowadził szlak zielony. Tam właśnie na niego weszliśmy, ponieważ niebieski kolor tutaj się skończył. Schodziliśmy teraz w dół. Trasa nad stawami mierzy 1,4 km, więc jest co oglądać. Oprócz Rohackich Stawów wspaniale wygląda Rakoń, Wołowiec czy Ostrý Roháč. Każdy ze stawków wyglądał inaczej, czyli bardzo ciekawie. Nad nimi można było się zatrzymać na przerwę. My zrobiliśmy sobie nad Wielkim Stawem Rohackim. Prowadzi tamtędy ścieżka przyrodnicza wytyczona przez TANAP.
Ťatliakova chata i Ťatliakovo jazero w Dolinie Rohackiej
Maja przy stawie weszła do nosidełka. Do schroniska mieliśmy 1,7 km. Teraz już gwałtownie traciliśmy wysokość. W miejscu Rázcestie v Smutnej doliné odbija szlak na Smutné sedlo 1963 m n.p.m. My skręciliśmy w lewo i schodziliśmy w dół. gwałtownie dotarliśmy do Ťatliakova chata. Bufet czynny jest w okresie letnim. Tam warto skręcić i podejść nad jeziorko.
Potem już czekała na nas wędrówka po drodze asfaltowej przez 3,6 km i później odbicie w lewo na zielony szlak. Dotarliśmy na parking po ponad 8 godzinach drogi. Kolejka już kursowała. Na parkingu było sporo samochodów, ale dalej nie było parkingowego. Spakowaliśmy się i ruszyliśmy w drogę do kwatery. Na koniec sprawdź, co warto zobaczyć na Słowacji blisko granicy z Polską.
