Raport Wegmana stawia nowe pytania dotyczące oceny zmian klimatu
“Ważnym jest, aby zauważyć izolację społeczności paleoklimatycznej; mimo iż w dużej mierze polegają na metodach statystycznych, nie wydają się wchodzić w interakcje ze społecznością zajmującą się statystyką. Ponadto oceniamy, iż udostępnianie materiałów badawczych, danych i wyników było chaotyczne i niechętne. W tym przypadku oceniamy, że zbytnio polegano na wzajemnej ocenie [peer review], która niekoniecznie była niezależna. Co więcej, praca została wystarczająco upolityczniona, iż społeczność ta nie może ponownie ocenić swoich publicznych stanowisk bez utraty wiarygodności. Ogólnie rzecz biorąc, nasza komisja uważa, iż oceny dr Manna, iż dekada lat 90. XX wieku była najgorętszą dekadą tysiąclecia i iż rok 1998 był najgorętszym rokiem tysiąclecia, nie mogą być poparte jego analizą”. – Fragment raportu Wegmana
Raport Wegmana (oficjalnie nazywany Raportem Komitetu Ad Hoc w sprawie wyników rekonstrukcji globalnego klimatu w kształcie “kija hokejowego”) został przygotowany w 2006 roku przez trzech statystyków pod przewodnictwem Edwarda Wegmana na wniosek Joe Bartona z Komisji Energii i Handlu Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych w celu potwierdzenia krytyki Stephena McIntyre’a i Rossa McKitricka w sprawie rekonstrukcji zapisu temperatury z ostatnich 1000 lat, w szczególności rekonstrukcji Manna, Bradleya i Hughesa tego, co zostało nazwane wykresem w kształcie kija hokejowego.
Kontekst
23 czerwca 2005 r., po doniesieniach o sporze wokół dwóch kluczowych historycznych badań temperatury, które zostały wyraźnie wykorzystane w raporcie oceniającym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2001 r., Komitet ds. Energii i Handlu napisał do trzech autorów badań , IPCC i Narodowej Fundacji Naukowej [National Science Foundation] w celu uzyskania informacji dotyczących wykorzystania tych badań przez IPCC.
Badania, o których mowa, autorstwa dr Michaela Manna i in. stanowiły podstawę wniosku oceny IPCC, iż wzrost temperatur na półkuli północnej w XX wieku jest “prawdopodobnie największy ze wszystkich stuleci w ciągu ostatnich 1000 lat” oraz iż “lata 90. były najcieplejszą dekadą, a rok 1998 najcieplejszym rokiem” ostatniego tysiąclecia.
Pytania dotyczące wiarygodności badań Manna były interesujące, ponieważ podniosły istotne dla polityki kwestie dotyczące obiektywizmu IPCC i jego polegania na badaniach oraz “promocyjnego” wykorzystania wykresu rekonstrukcji temperatury historycznej w kształcie kija hokejowego.
Po otrzymaniu listownych odpowiedzi, pracownicy komisji zasięgnęli porady niezależnych statystyków, aby ustalić, jak najlepiej ocenić przedłożone informacje statystyczne. Dr Edward Wegman, wybitny profesor statystyki na Uniwersytecie George’a Masona, który jest przewodniczącym Komitetu Statystyki Stosowanej i Teoretycznej Narodowej Akademii Nauk (NAS), zgodził się na niezależną ocenę danych na zasadzie pro bono. Edward Wegman jest również członkiem zarządu Amerykańskiego Stowarzyszenia Statystycznego.
O komisji Edwarda Wegmana
Dr Edward Wegman zebrał komitet statystyków, w tym dr Davida Scotta z Rice University i dr Yasmina Saida z The Johns Hopkins University. Swój wkład wnieśli również Denise Reeves z MITRE Corp. i Jolin T. Rigsby z Naval Surface Warfare Center. Wszyscy pracowali niezależnie od komitetu, pro bono, pod kierownictwem Edwarda Wegmana. W trakcie pracy Wegman omawiał i prezentował aspekty swojej analizy innym statystykom, w tym zarządowi Amerykańskiego Stowarzyszenia Statystycznego[American Statistical Association].
Wśród ustaleń i zaleceń panelu:
— Mann i in. nadużyli pewnych metod statystycznych w swoich badaniach, które w niewłaściwy sposób generują kształty kija hokejowego w historii temperatur. Analiza Wegmana stwierdza, iż praca Manna nie może potwierdzić twierdzenia, iż lata 90. były najcieplejszą dekadą tysiąclecia.
Raport:
“Nasza komisja uważa, iż oceny, iż dekada lat 90. XX wieku była najgorętszą dekadą w tysiącleciu i iż rok 1998 był najgorętszym rokiem w tysiącleciu, nie mogą być poparte analizą MBH98/99. Jak wspomniano wcześniej w naszej sekcji tła, słoje drzew są zwykle kalibrowane w celu usunięcia niskich zmian częstotliwości. Cykl średniowiecznego okresu ciepłego i małej epoki lodowcowej, który był szeroko rozpoznawany w 1990 r., zniknął z analiz MBH98/99, umożliwiając w ten sposób twierdzenie o najgorętszej dekadzie/najgorętszym roku. Jednak metodologia MBH98/99 pomija tę informację o niskiej częstotliwości. Niedostatek danych z bardziej odległej przeszłości sprawia, iż twierdzenia o najgorętszym w ciągu tysiąclecia są zasadniczo nieweryfikowalne“.
— Analiza sieci społecznościowych ujawniła, iż niewielka społeczność badaczy paleoklimatu wydaje się wzajemnie recenzować swoje prace i ponownie wykorzystywać wiele tych samych zestawów danych, co podważa niezależność recenzji i rekonstrukcji temperatury.
Raport:
“Oczywistym jest, iż wiele z tych zastępstw [proxies ] jest ponownie używanych w większości artykułów. Nie jest więc zaskakujące, iż artykuły uzyskują podobne wyniki, więc nie można tak naprawdę twierdzić, iż są niezależnymi weryfikacjami.”
— Chociaż badacze w dużym stopniu polegają na metodach statystycznych, nie wydają się wchodzić w interakcje ze społecznością statystyczną.
Raport:
“Jako statystyków uderzyła nas izolacja społeczności takich jak społeczność paleoklimatyczna, które w dużym stopniu polegają na metodach statystycznych, ale nie wydają się wchodzić w interakcje ze społecznością statystyczną głównego nurtu. Implikacje tej debaty dla polityki publicznej są oszałamiające finansowo, a mimo to najwyraźniej nie szukano ani nie korzystano z niezależnej wiedzy statystycznej”.
— Autorzy ocen naukowych związani z polityką nie powinni oceniać własnej pracy.
Raport:
“Zwłaszcza gdy w grę wchodzą ogromne sumy publicznych pieniędzy i ludzkie życie, praca akademicka powinna mieć bardziej intensywny poziom kontroli i przeglądu. W szczególności autorzy dokumentów związanych z polityką, takich jak raport IPCC, Climate Change 2001: The Scientific Basis [Zmiany Klimatu 2001: Podstawy Naukowe], nie powinni być tymi samymi osobami, które stworzyły prace akademickie”.
— Nauka o klimacie związana z polityką powinna mieć bardziej intensywny poziom kontroli i przeglądu z udziałem statystyków. Badania federalne powinny obejmować zespoły interdyscyplinarne, aby uniknąć badań ukierunkowanych na poszczególne dyscypliny.
Raport:
“W przypadku badań klinicznych leków i urządzeń, które mają zostać zatwierdzone do użytku przez FDA, oczekuje się przeglądu i konsultacji ze statystykami. Rzeczywiście, standardową praktyką jest włączanie statystyków w proces ubiegania się o zatwierdzenie. Uważamy, iż jest to dobra polityka, gdy chodzi o zdrowie publiczne, a także gdy w grę wchodzą znaczne kwoty pieniężne, na przykład, gdy trzeba podjąć ważne decyzje polityczne w oparciu o oceny statystyczne. W takich przypadkach ewaluacja przez statystyków powinna być standardową praktyką. Ta faza oceny powinna być obowiązkową częścią wszystkich wniosków o dotacje i odpowiednio finansowana”.
— Federalne projekty badawcze powinny kłaść nacisk na fundamentalne zrozumienie mechanizmów zmian klimatycznych i powinny koncentrować się na interdyscyplinarnych zespołach, aby uniknąć wąsko ukierunkowanych badań w pojedynczych dyscyplinach.
Raport:
“Podczas gdy rekonstrukcja paleoklimatu zyskała duży rozgłos, ponieważ wzmacnia agendę polityczną, nie zapewnia wglądu i zrozumienia fizycznych mechanizmów zmian klimatu…. Potrzebne jest głębsze zrozumienie fizycznych mechanizmów zmian klimatu”.
Źródło: Report Raises New Questions About Climate Change Assessments
Zobacz na: Nowy sposób wyjaśniania – David Deutsch
Nauka spod znaku kultu cargo – Richard Feynman [1974]
Cytaty o zmianach klimatu nieczęsto pojawiające się w mediach
Ich własnymi słowami: Alarmiści klimatyczni obalają swoją “Naukę™” | Prof. Larry Bell
