Przyloty i wypływy

Niektóre osoby, które spotykam na psich spacerach, są irytujące. Jest np. gość, który uwielbia chodzić ze swoim psem z nami, ale rozmawiać się z nim NIE da. To jest ten typ, który cały narzeka, iż w TYM kraju nie da się żyć i trzeba stąd uciekać. Albo: wiadomo, Polska. No i NIE. To choćby nie chodzi o to, iż moim zdaniem gość nie prawa do narzekania, ale jak jest mu źle, to niech jedzie. I odkryje wtedy, iż ziemia obiecana, wszędzie jest taka sama. Możemy jechać, możemy próbować. Tak samo jak z wyjazdem do innego miasta. Tylko, iż ta myśl, która nas gna w inne miejsce, powinna być inna. Bo chcę zmiany, bo gdzieś będzie mi lepiej, bo będę tam pasował, albo bo zwyczajnie mnie nosi (też zrozumiem). ALE wyjazd, bo czegoś nienawidzę, nie przeniesie nas do rzeczywistości, gdzie będę wszystko kochał!

NA szczęście koleś jest krótkowidzem i widzę go dużo wcześniej niż on mnie, co pozwala na SZYBKI unik i ominięcie przypadkowego spotkania! Wczoraj mi się NIE udało, bo się zagadałam z babcią, ale jestem nabuzowana czujnością na najbliższe pół roku. A dziadki były w mieście chrząszcza i Lutka spotkała się ze swoim braćmi i zawsze gdy się z nimi spotka to przez te 48 h nie można się do niej dodzwonić. Oni mają TYLE tematów, iż nie ma wtedy czasu w MNIE!!!

<><>

Poza tym za wiele w tym czasie bez dzieci NIE zrobiłam, ale postanowiłam przelać jakieś środki na cinkciarza, bo chciałam już co nieco zamówić pod choinkę z Alika. Kasa poszła, ale okazuje się, iż Cinkciarz od miesiąca ma problemy i pieniądze tam wpadają, ale nie można ich wyjąć, czy przetransferować na kartę wielowalutową. Są tworzone jakieś zbiorowe pozwy, ludzie zatrudniają adwokatów by odzyskać kasę, a ja tego nie zarejestrowałam. Ot, przelałam trochę więcej niż zwykle środków z mojego konta. I tyle. Jak ktoś lubi przygodę, to ona zawsze go znajdzie.

Z plusów wrócił Roger. Ten szpak co był u nas ubiegłej zimy. Poznaję go po tym, iż jest nerwowy i rozwalił całą stertę kory. 😀