Jeśli chodzi o pieniądze, jestem oszczędna. Staram się być odpowiedzialna w kwestii moich dochodów i nie marnować ich. jeżeli chodzi o bliskich mi ludzi, zapominam o moim zwyczaju liczenia każdej złotówki. Lubię obdarowywać ich małymi prezentami i pomagać im, kiedy tego potrzebują. Mimo iż robię to z czystego serca, przez cały czas oczekuję pewnego rodzaju wdzięczności, a niektórzy moi znajomi, zamiast odwdzięczać się hojnością za empatię, zaczynają z tego bezczelnie korzystać…
Przyjaźnię się z jedną dziewczyną od trzech i pół roku. Poznałam ją w pracy i zaprzyjaźniłyśmy się, ponieważ obie jesteśmy singielkami i czasami chodzimy do klubów w weekendy. Ta dziewczyna ma syna z byłym mężem i emerytowaną matkę, która się nim opiekuje. Już na naszym pierwszym spotkaniu zdałam sobie sprawę, iż chce mnie brać na litość: często płakała na moim ramieniu, iż jej były nie płaci alimentów i musi sama pokrywać wszystkie wydatki, a jej matka jest na emeryturze i wydaje fortunę na jedzenie. W tym czasie zakładałam, iż moja przyjaciółka przeżywa problemy finansowe, ale pewnego dnia będzie w stanie się podnieść i spłacić długi…
Zacząłem dawać mojej przyjaciółce drobne kwoty pieniędzy, aby nie czuła się gorsza. Płaciłam także za nas małe rachunki, np. za wyjście do baru. Początkowo przyjaciółka odczuwała dyskomfort z powodu mojej hojności i zaproponowała, iż pewnego dnia z wdzięczności postawi mi drinka, ale najwyraźniej przyzwyczaiła się już do „darmowych rzeczy” i zaczęła uważać to za coś normalnego. Kiedy przypomniałam jej, iż skończyły mi się pieniądze i nie stać mnie teraz na pójście do klubu, zamiast zwykłej oferty pomocy (co zwykle robiłam ja), dostałem tylko takie słowa:
„OK, więc pójdziemy innym razem.”
Nie jestem osobą skąpą ani chciwą, ale boli mnie to, iż moja przyjaciółka rażąco wykorzystuje moją hojność.
