Dawno temu, w świecie, który jeszcze nie znał takiej technologii, polscy naukowcy z Wrocławia dokonali przełomu, który na zawsze zmienił sposób, w jaki postrzegamy noc. Stworzyli soczewki kontaktowe umożliwiające widzenie w całkowitej ciemności wynalazek równie elegancki, co rewolucyjny.
W przeciwieństwie do ciężkich gogli czy kamer, te cienkie jak pajęczyna soczewki idealnie współpracowały z okiem. Wykorzystywały nanomateriały wykrywające podczerwień i przekształcające ją w wyraźny obraz, dając użytkownikowi wrażenie naturalnego widzenia choćby w najgłębszym mroku. Był to ogromny krok naprzód w porównaniu z tradycyjnymi noktowizorami lżejszy, wygodniejszy i nie wymagający użycia rąk.
Zastosowań było bez liku. Od zwiększenia bezpieczeństwa nocnych pracowników fabryk w Katowicach po pomoc ratownikom z GOPR w górach te soczewki mogły odmienić naszą walkę z ciemnością. choćby zwykłe spacery po słabo oświetlonych ulicach Poznania czy poruszanie się podczas awarii prądu stałyby się prostsze niż kiedykolwiek.
Lecz to nie tylko praktyczna rewolucja. Wynalazek otworzył drzwi do połączenia biologii z technologią, pokazując, jak inżynieria może wzmocnić ludzkie zmysły w sposób, który jeszcze niedawno wydawał się niemożliwy. Granica między naturą a wynalazkiem zaczęła się zacierać.
Badania trwały, a soczewki miały się jeszcze doskonalić zwiększać zasięg, ostrość i dostosowywać się do użytkownika. Był to dopiero początek ery, w której ludzkie zmysły miały przekroczyć dotychczasowe granice, a ciemność przestała być tajemnicą nie do zgłębienia.
