Wczoraj udało nam się pobiegać, po ciemnicy, oczywiście. Jak się ciemno robi tuż po 17, to czego się spodziewać. Mo dalej zainstalowana w moim łóżku (Mi śpi w jej jej pokoju w dolnym łóżeczku), ale w nocy nie miała już gorączki, za to przyszedł katar od ucha do ucha. Ja też zaczynam pociągać nosem.
Kończę The Gathering, a jednak jest dobra. Okazało się, iż ten początek, który mnie tak odrzucał, to był ZABIEG STYLISTYCZNY, noż kurcze blade. A więc kiedy zabieg stylistyczny spełnił swoją rolę, książka ruszyła z kopyta i przestała mnie dręczyć, wreszcie zrobiła się prawdziwa i ciekawa. Wychodzi na to, iż trauma i esensja duszy Irlandzkiej to duże rodziny, nieobecne matki, przeoczone dzieci i kompletnie wyparty seks, który oczywiście powraca tam, gdzie się go nikt nie spodziewa. Starsi panowie, często w sukienkach, wykorzystują niewinność, a przez to, iż jest to nie do uwierzenia, nikt w to nie wierzy, a nawet, jeżeli był świadkiem – wypiera i zaprzecza. I oczywiście uciszanie alkoholem bólu.
Oglądamy Kaos na N, ale to jest dobre! Bardzo do mnie przemawia przedstawienie bogów jako obrzydliwie bogatych bogaczy, narcystycznych i prymitywnych. Grecy jednak mieli intuicję co do natury ludzkiej. I boskiej.
