POCD i HOCD: zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne o podłożu seksualnym

dominikhaak.pl 2 godzin temu

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD, dawniej tzw. nerwica natręctw) to zaburzenie, które może przyjmować różnorodne formy, w tym te związane z lękami o charakterze seksualnym. Dwa z takich podtypów to POCD (Pedophilia OCD) i HOCD (Homosexual OCD). Choć nie są one oficjalnie uznawane za odrębne jednostki diagnostyczne, ich istnienie i wpływ na życie pacjentów są szeroko dokumentowane w literaturze psychologicznej i psychiatrycznej.

Czym są POCD i HOCD?

POCD to podtyp OCD, w którym dominującym tematem obsesji są niechciane, intruzywne myśli o charakterze pedofilijnym. Osoby cierpiące na POCD doświadczają lęku przed byciem lub staniem się pedofilem, mimo braku jakiejkolwiek chęci do działania w tym kierunku. Te myśli są dla nich obce, sprzeczne z ich wartościami i wywołują głęboki niepokój. Ważne jest, aby pamiętać, iż osoby z POCD nie mają rzeczywistych pragnień ani intencji związanych z tymi myślami. Są one dla nich obce (egodystoniczne) i wywołują silny niepokój.

HOCD charakteryzuje się obsesjami dotyczącymi orientacji seksualnej. Osoby z HOCD obawiają się, iż mogą być homoseksualne, mimo iż dotychczas identyfikowały się jako heteroseksualne i nie mają podstaw, by sądzić, iż jest inaczej. Często prowadzi to do analizowania własnych reakcji seksualnych, unikania sytuacji mogących wywołać takie myśli oraz poszukiwania nieustannych zapewnień od innych. Jak widać, HOCD wiąże się ze zinternalizowanymi uprzedzeniami seksualnymi.

POCD i HOCD nie zostały uwzględnione jako odrębne jednostki diagnostyczne w klasyfikacjach takich jak DSM-5 czy ICD-10. Wynika to z faktu, iż są one traktowane jako specyficzne treści obsesji w ramach ogólnego zaburzenia OCD. Jednak ich wpływ na życie pacjentów jest tak znaczący, iż wielu specjalistów postuluje ich formalne uznanie jako odrębnych podtypów OCD.

Jak radzić sobie z POCD?

Ważne jest, aby leczenie było prowadzone przez specjalistów z doświadczeniem w terapii OCD, którzy rozumieją specyfikę tych podtypów i potrafią pracować z aspektami seksualnymi zaburzenia. Jest to szczególnie kontrowersyjne i trudne dla pacjenta, gdy jego lęk i natręctwa dotyczą tak drastycznej rzeczy jak pedofilia – która jest nie tylko ciężkim przestępstwem, ale także wiąże się z pogwałceniem podstawowych norm społecznych i zerwaniem więzi rodzinnych. Osoby cierpiące na POCD zmagają się z natręctwami, o których trudno im mówić choćby specjalistom od zdrowia psychicznego i seksualnego, z obawy przed zdiagnozowaniem ich jako osoby z parafilią, mimo iż ich myśli są dla nich obce i nie mają charakteru sprawczego.

Idź do oryginalnego materiału