Pigułki antykoncepcyjne wpływają na gust kobiet w stosunku do mężczyzn
1 grudzień 2008
Jak syntetyczne hormony zmieniają pożądanie u kobiet – i ich wybór partnera
W tym roku 2,25 miliona Amerykanów weźmie ślub – a milion się rozwiedzie. Czy za niektóre z tych rozstań można winić środki antykoncepcyjne? Najnowsze badania sugerują, iż pigułka antykoncepcyjna – która zapobiega owulacji kobiet, oszukując ich ciało, by uwierzyło, iż jest w ciąży – może wpływać na to, jakich mężczyzn pożądają kobiety. Odstawienie pigułek w trakcie trwania związku może zatem skusić kobietę do odejścia od swojego mężczyzny.
Wszystko zależy od zapachu. W zapachu mężczyzny ukryte są wskazówki dotyczące jego genów głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC), które odgrywają istotną rolę w nadzorze układu odpornościowego. Badania sugerują, iż samice preferują zapach mężczyzn, których geny MHC różnią się od ich własnych, preferencja, która prawdopodobnie ewoluowała, ponieważ pomaga potomstwu przetrwać: pary z różnymi genami MHC są mniej skłonne do bycia ze sobą spokrewnionymi niż pary z podobnymi genami, a ich dzieci rodzą się z bardziej zróżnicowanymi profilami MHC, a tym samym z silniejszym układem odpornościowym.
[MHC geny, główny układ zgodności tkankowej, geny głównego układu zgodności tkankowej, kodujące antygeny (cząsteczki) MHC (ang. major histocompatibility complex), odkryte podczas badań nad przeszczepami u myszy (G. Snell) i człowieka (J. Dausset)]
Badanie opublikowane w sierpniu w czasopiśmie Proceedings of the Royal Society B sugeruje jednak, iż kobiety stosujące pigułki preferują mężczyzn, którzy mają podobne geny MHC. Badane kobiety częściej oceniały zapachy tych genetycznie podobnych mężczyzn (za pośrednictwem koszulki, którą mężczyźni nosili przez dwa dni) jako przyjemne i pożądane po odstawieniu pigułki w porównaniu z sytuacją sprzed odstawienia pigułki. Chociaż nikt nie wie, dlaczego pigułka wpływa na postrzeganą atrakcyjność, niektórzy naukowcy uważają, iż ciąża – lub w tym przypadku zmiany hormonalne, które naśladują ciążę – przyciąga kobiety do opiekuńczych krewnych.
Kobiety, które zaczną lub przestaną zażywać pigułki, mogą więc mieć problemy w związkach. Badanie opublikowane w zeszłym roku w Psychological Science wykazało, iż kobiety sparowane z mężczyznami podobnymi pod względem MHC są mniej usatysfakcjonowane seksualnie i częściej zdradzają swoich partnerów niż kobiety sparowane z mężczyznami niepodobnymi pod względem MHC. Na przykład kobieta przyjmująca pigułki może być bardziej skłonna do rozpoczęcia randkowania z mężczyzną podobnym do niej pod względem MHC, ale ostatecznie może on sprawić, iż będzie mniej usatysfakcjonowana seksualnie. Następnie, jeżeli odstawi pigułki w trakcie trwania związku, towarzyszące temu zmiany hormonalne jeszcze silniej przyciągną ją do mniej podobnych względem jej profilu MHC mężczyzn. Te geny odpornościowe mogą mieć “potężny wpływ na to, jak dobrze związki są cementowane” – mówi psycholog Craig Roberts z Uniwersytetu w Liverpoolu, współautor sierpniowego artykułu.
Źródło: Birth Control Pills Affect Women’s Taste in Men
Zobacz na: Atrakcyjność nie jest kwestią wyboru i świadomej decyzji – David DeAngelo
„Geny głównego układu zgodności tkankowej (MHC), które odgrywają fundamentalną rolę w układzie odpornościowym, są jednymi z najbardziej zróżnicowanych genów u kręgowców i zostały powiązane z wyborem partnera u kilku gatunków, w tym u ludzi. Podczas gdy badania sugerują pozytywny związek między różnorodnością MHC a atrakcyjnością męskiej twarzy, związek różnorodności MHC z innymi cechami wizualnymi i atrakcyjnością kobiet jest przez cały czas niejasny. Celem tego badania było dalsze zbadanie, czy heterozygotyczność MHC, wskazująca na jakość genetyczną, jest związana z cechami wizualnymi wpływającymi na preferencje partnera u ludzi. W sumie 74 łotewskich mężczyzn i 49 kobiet poddano genotypowaniu pod kątem kilku loci MHC i oceniono pod kątem atrakcyjności twarzy, a u mężczyzn także ciała. Wyniki wskazują na preferencje dla heterozygotycznych kobiecych i męskich twarzy MHC. Jednak początkowo pozytywny związek między heterozygotycznością MHC a atrakcyjnością twarzy staje się nieistotny u kobiet, gdy kontroluje się wielokrotne testowanie, a u mężczyzn, gdy bierze się pod uwagę wiek i zawartość tłuszczu, odnosząc się do znaczenia otyłości w funkcjonowaniu układu odpornościowego, a tym samym także atrakcyjności. Tak więc ogólny wpływ heterozygotyczności MHC na atrakcyjność wydaje się słaby. Rozważając oddzielne loci, pokazujemy, iż głównym genem związanym z atrakcyjnością twarzy jest MHC klasy II DQB1; gen istotny również w infekcjach wirusowych i chorobach autoimmunologicznych. Rzeczywiście, w naszym badaniu osoby heterozygotyczne są oceniane jako znacznie bardziej atrakcyjne niż ich homozygotyczne odpowiedniki, tylko w odniesieniu do genu DQB1. Badanie to jest pierwszym, które wskazuje na związek między DQB1 a atrakcyjnością u ludzi.” – Evol Psychol. 2021 Jan-Mar;19(1):1474704921991994; MHC Class II Heterozygosity Associated With Attractiveness of Men and Women https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33715474/
