Choć służby czterokrotnie przeszukiwały posesję, na której po raz ostatni widziano kobietę, jej ciało do dziś nie zostało odnalezione. Detektyw Arkadiusz Andała, który zaangażował się w sprawę, nie ma wątpliwości: doszło do zabójstwa. Jego zdaniem najważniejsze dowody zostały zaniedbane, a sprawca działał z premedytacją.
Beata Klimek widziana była po raz ostatni 7 października 2024 roku. Monitoring zainstalowany na posesji zarejestrował, jak kobieta opuszcza dom z dziećmi, by odprowadzić je na przystanek. Później wróciła – widzieli ją okoliczni mieszkańcy. Ale co dalej?
Kamera, która miała zarejestrować jej powrót do mieszkania, nagle przestała działać. — Ktoś musiał ją wyłączyć — mówi Andała. Kobieta nie zabrała ze sobą samochodu, a jej telefon zamilkł dokładnie o godzinie 8:40. Detektyw nie ma wątpliwości – to wtedy musiało dojść do tragedii.
Zaraz po zaginięciu, służby nie potraktowały sprawy jako kryminalnej, uznając ją początkowo za „obyczajówkę”. Postępowanie w sprawie możliwości popełnienia przestępstwa ruszyło dopiero 14 listopada – ponad miesiąc po zniknięciu kobiety.
— Policja popełniła kardynalne błędy. Nie zabezpieczono odcisków palców z bezpieczników ani danych z kamer, które mogłyby potwierdzić manipulację przy urządzeniach – podkreśla detektyw. – Ten miesiąc zwłoki sprawił, iż najważniejsze dowody przepadły na zawsze.
Choć działania służb z czasem nabrały tempa, poszukiwania nie przyniosły przełomu. Ostatnia akcja miała miejsce 26 marca 2025 roku – na skutek zgłoszenia świadka, który twierdził, iż po zaginięciu Beaty widział świeżo usypany kurhan w ogrodzie przylegającym do domu. Na jego szczycie miała leżeć łopata. Niestety, odkryto jedynie zakopaną plandekę.
Wcześniejsze przeszukania obejmowały działkę, okoliczne stawy oraz garaż należący do męża zaginionej – Jana K. Na miejscu pracowały również psy tropiące.
Zdaniem Arkadiusza Andały, we wsi panuje zmowa milczenia, a wiele osób obawia się mówić prawdę. Uważa on, iż sprawca mógł od dawna przygotowywać się do zbrodni – znał teren, miał miejsce na ukrycie ciała i odpowiedni moment, by działać.
— To nie była impulsywna decyzja. To był plan – dokładny, zimny i przemyślany — twierdzi detektyw.
Porównuje tę sprawę do głośnego zaginięcia Alicji Cesarz z Chorzowa – tam również nie odnaleziono ciała, a mimo to mąż kobiety został skazany na podstawie poszlak. — jeżeli i tutaj poszlaki się potwierdzą, sprawiedliwość może jeszcze zatriumfować — dodaje Andała.
Arkadiusz Andała wspomina także o niepokojącym zachowaniu Jana K. Mężczyzna miał oprowadzać dziennikarzy i detektywa po domu zaginionej, prezentując bałagan i martwe myszy, by pokazać, iż żona była osobą niechlujną. — To nie była zwykła rozmowa. To była próba zbudowania negatywnego wizerunku kobiety, która zniknęła. Nie wyglądało to jak żal po stracie bliskiej osoby — relacjonuje detektyw.
Dodatkowo Jan K. od początku twierdził, iż Beata „dobrowolnie opuściła rodzinę i wyjechała do Niemiec do innego mężczyzny”. Tymczasem zarówno rodzina, jak i dzieci zaginionej zaprzeczają tej wersji. — Dlaczego nikt nie zapytał, czy to możliwe? Dlaczego nikt nie zapalił czerwonej lampki? — pyta Andała.
