Niespodziewana wizyta i szok zakazanego odkrycia
Poszłam do córki bez zapowiedzi i dowiedziałam się tego, czego nie chciałam wiedzieć
Czasem wydaje się, iż szczęście to zdrowie i stabilność naszych dzieci. Uważałam się za szczęściarę: kochający mąż, dorosła córka, ukochane wnuki. Nie byliśmy bogaci, ale w naszym domu panowała harmonia. Czego więcej można chcieć?
Magda wyszła za mąż młodo, w wieku dwudziestu jeden lat, za mężczyznę trzydziestopięcioletniego. Nie protestowaliśmy: miał stabilną pracę, mieszkanie w Warszawie, spokojny charakter. Nie był lekkomyślnym studentem, ale opoką. Wszystko opłacił suknię ślubną, podróż poślubną na Mazury, drogie prezenty. Rodzina szeptała: Magda znalazła swojego księcia.
Pierwsze lata były sielanką. Narodziny Kacpra, potem Zosi, przeprowadzka do domu w Konstancinie, rodzinne weekendy A potem, powoli, Magda się zamknęła. Jej uśmiechy gasły, odpowiedzi stawały się wymijające. Wszystko w porządku, mówiła pustym głosem. Mój instynkt matki wiedział swoje.
Pewnego ranka, nie mogąc już wytrzymać, dzwonię. Cisza. Wysyłam wiadomość przeczytana, bez odpowiedzi. Wsiadam do SKM-y do Konstancina. Niespodzianka, mówię. To było kłamstwo.
Dziewczyna drgnęła, otwierając drzwi. Żadnej radości, tylko zakłopotanie. Schroniła się w kuchni. Bawiłam się z dziećmi, przygotowałam obiad, zostałam na noc. Tego wieczoru jej mąż wrócił późno. Jasny włos przyklejony do marynarki, obcy zapach. Pocałował ją od niechcenia. Odwróciła wzrok.
W nocy wstałam napić się wody. Na balkonie szeptał do telefonu: Wkrótce, kochanie Ona nic nie wie. Szklanka zadrżała mi w dłoni. Ogarnęły mnie mdłości.
Przy śniadaniu postawiłam ją pod ścianą: Wiesz o tym? Spuściła oczy. Mamo, daj spokój. Wszystko gra. Opowiedziałam, co widziałam i słyszałam. Powtarzała jak mantrę: Jest dobrym ojcem. Zapewnia nam wszystko. Miłość to mija.
Zamknęłam się w łazience, by popłakać. Moja córka stała się tylko cieniem współuczestniczki. Wymieniła godność na torebki Louis Vuitton i wakacje w Sopocie.
Wieczorem stanęłam przed jej mężem. Wzruszył ramionami: Nie odchodzę. Płacę rachunki. Ona woli nie wiedzieć. Zajmij się swoimi sprawami.
A jeżeli jej wszystko powiem?
Ona wie. Zamyka oczy.
Szok. W SKM-ie w drodze powrotnej dusiłam się. Mój mąż błagał: Nie naciskaj, stracisz ją. Ale już ją straciłam. Gasła dzień po dniu u boku człowieka, który zbiera kochanki jak trofea.
Modlę się, by pewnego ranka, patrząc w lustro, przypomniała sobie, iż zasługuje na więcej. Że honor jest wart więcej niż pieniądze. Żeby wzięła dzieci i odeszła.
A ja? Zostanę. choćby jeżeli mnie odtrąci. Matka nigdy się nie poddaje. choćby gdy ból rozrywa jej serce.
