Gdzie podziało się to słońce, gdzie jest moja wena... choćby pisać mi się nie chcę a post i miał być napisany jakieś dwa tygodnie temu więc to co miałam wtedy w głowie już dawno z niej wyleciało. Pamiętam, iż chciałam pisać o cierpliwości, o tym, iż każdy z nas ma czasem po prostu dość. Szczególnie po intensywnym tygodniu siedzenia w domu
z dzieckiem ( już nie wspomnę z dziećmi... bo na sama myśl mam dreszcze...)
Mama to, mama tamto, mama sramto...
Miałam też wspomnieć o rodzinie, o spędzaniu razem czasu, o uśmiechu i radości,
o fajnej zabawie i szczęściu... sra ta ta ta... Nudy!
Doskonale wiemy, iż nie zawsze jest tak fajnie. Co tu będę słodzić. Wszyscy mają świadomość tego, iż chyba każda rodzina, w tym również moja jest po prostu nieidealna!
"Koła rodzinnego nie tworzy się cyrklem"
Stanisław Jerzy Lec
Nie zawsze się uśmiechamy i nie zawsze jesteśmy dla siebie mili. Niestety/ stety nie mam możliwości pokazania Wam jak skaczę mężowi do gardła albo tracę cierpliwość do Wojtka przy lekcjach, nie zobaczycie jak bardzo do szału doprowadza mnie czasem
z naciskiem na często moja córka i jak mocno muszę z nią walczyć o spokój i ciszę.
Ale Ci co mnie znają wiedzą jak to wszystko wygląda a Ci co nie znają może lepiej żeby nie wiedzieli do końca jak to jest naprawdę hahaha...
Co będę sobie psuć mój obraz w Waszych oczach ;)
Dlatego dziś zdjęcia na pokaz, zdjęcia z fajnego, rodzinnego i radosnego spaceru :)
I choć muszę przyznać, iż rzadko takie wypady organizujemy to naprawdę było przesympatycznie i już nie mogę się doczekać następnego wypadu.
I tu mi się nasuwa kolejny temat na dzisiejszy wpis. Spędzanie czasu z dziećmi na grach
i zabawach. Muszę przyznać, iż nie lubiłam siedzieć przy grach planszowych godzinami albo sprzedawać i kupować zabawki w niby sklepie. To wina tych wszystkich obowiązków i problemów wokół. Na szczęście już zmądrzałam i doceniłam ten czas spędzany wspólnie na zabawie. Zabawy pamięciowe, scrabble a ostatnio bierki to u nas hiciory ostatnich kilku dni. Były też zabawy w statki, było rysowanie, malowanie
i wycinanie... I nie ważne, iż wszystkie papiery, kleje i wycinki, karty memory i inne przyrządy znalazły na stole w jadalni już chyba swoje stałe miejsce... nie wiem jak wszyscy w gronie rodzinnym usiądziemy przy wigilijnym stole... najważniejsze, iż była i jest świetna zabawa a uśmiechy nie schodzą nam z twarzy kiedy razem się bawimy.
A wiadomo, iż właśnie o to chodzi... żeby dzieci były zadowolone, uśmiechnięte
i szczęśliwe... Choć i z tym czasem mamy problem bo nasze potomstwo jest strasznie uparte i zawzięte... Na spacer oczywiście nie chciało iść ale jak już się rozkręciło to ze spaceru nie chciało wracać do domu! Do przedszkola rano moja Zuza nie idzie bo nie lubi a po przedszkolu wyje bo ona chcę tam z powrotem...
Całe one... kochane potworzystka!
"Dzieci jak są małe to są tak słodkie, iż chciałoby się je zjeść. Jak dorosną to się żałuje, iż się tego nie zrobiło"
I tak na koniec dzisiejszego wpisu chciałam życzyć Wam jak najwięcej wspólnie spędzonych chwil, euforii z tego i jak najmniej wyrzutów sumienia, iż Wy- mamy, zostawiacie swoje pociechy wieczorami w domu z tatą, babcią, wujkiem... i lecicie na siłownię...
Do roboty, tyłek sam się nie zrobi!!!
Buziaki :*
