No, słuchaj, to taka historia… Wiesz, jak to czasami młodzi ludzie marzą, żeby mieć wszystko lepsze niż mają. No to właśnie tak było z tą naszą **Magdą**, **Magdaleną Wrółówną**. Strasznie nie znaleła swojego nazwiska – Wróblowa? Serce pękało, jak w szkole wołali na nią **„Wróbel”**. Większa część klasy miała lepsze życie – **Zuzia Nowakówna** z pięknymi blondymi włosami, **Ania Kowalska** z nogą do sufitu, a **Kasia Dębowska**, choć słaba, to rodzice mieli kasztę i przywozili **Mercem** pod samo wejście.
Magda w lustrze widziała tylko te swoje krnące ciemne włosy, co nie chciały się układać, i myślała: *„Po co mama wyszła za **Wróbla**? Jak wyjde za mąż, to koniecznie z normalnym nazwiskiem. A najlepiej obcym”.*
Rodzice – mama księgowa w szpitalu, tata kierowca autobusu – ciągle oszczędzali. **„Na samochód, dziewczyno, a nie na jakieś ciuchy!”** – wściekał się, gdy zauważył nową **koszulkę**. Ubrana w większości w stare rzeczy **po kuzynce**, **Magda** **wkurzała** się coraz bardziej. *„Gdyby nie było ich, nikt by mnie nie nazywał **Wróblem**”*.
A **potem **przyszła **ciocia Róża**, siostra ojca, co **służyła** u bogaczy we **Włoszech**. Pewnego wieczoru **szepnęła**: **„Chcesz, **powiem ci, jak tam pojechać. Tylko **ciszej**, bo **Władek** nie pochwali”.
**Magda** się **zapaliła**. **„Osiemnastka już jest? **To nie musisz pytać rodziców. **Zrób** tak, jak powiem, a wyjdziesz na swoje”. **Ciocia Róża wyglądała jak jakaś hrabina**, choć **tylko sprzątała**. **„Pieniądze to pieniądze – skąd, to już twoja sprawa”**.
No i **Magda** **wpadła** w ten wir. **Dla** **pozorów** poszła **w korki** na fryzjerkę, ale gdy **dostała wezwanie**, rzuciła szkołę, spakowała walizkę i **zniknęła** **tym pierwszą lepszą okazją**.
We **Mediolanie** **ciocia Róża** **zabrała** ją do **wielkiej willi na pędzie**, gdzie **Magda** miała **opiekować się** **schorowaną staruszką**. **„Nie zawiedź. Nie kradz ** – ciocia **postawiła na nią**. **Magdę** **ogarnęło** – **tym luksusem**, choć jej pokój był **maleńki**. **Robiła też sprzątanie** za dodatkowe euro. **Rzadko wychodziła**, **tym Włochy** widziała **tylko z okna**. **Ale się nie martwiła: ** **„Rok minie, zarobię, nauczę się słówek, potem coś wymyślę”.**
**Oszczędzała** **jak ojciec**, bo **wydawać nie było gdzie**. **Sztuka**? **Selfie w salonie** u **państwa**, gdy **nikogo nie było**, i **wściekłe lajki** od **znajomych**. **„Niech myślą, iż mam rajskie życie”**.
Nawet **Kamil**, **były kolega**, **zaczął pisać**. **Mówił, iż ma warsztat i Audi**, **ale Magda go przejrzała**. **„No dobra, trochę pod ** **koloryzował**, **ale kochał ją**. **Chciał, **żeby wrac **ała**.
Pewnego razu **Magda**, **gdy państwa nie było**, **włożyła **jedwabą sukienkę gospodyni. **Wypas **, wina dwa koka **, ** **foty ** **na insta: „Zmęczona po przyjęciu, tylko drink i spok **ój”. **
**Zasł **ęła na kanapie. **Obudził ją krzyk: „Vai via!”** **– **wyrzucają ją. **W ostatniej chwili gospodyni **zobaczyła **plamę na sukni. **„Zdejmuj!”**. **Magda ** **stała prawie nago**, **a gruby gospodarz** **patrzył **n **a nią**. ** **Potem **wyszła**, **czując jego wzrok** **na plecach**.
**Be **z języka, bez referencji – nie miała **czego szukać** **we Włoszech**. **Ciocia Róża** **kazała **czekać, **ale **Magda **wróciła do Polski**.
Na **dworcu** w **Katowicach ** **zobaczyła ** **Kamila** **za kierownicą ** **taksówki **. **„Gdzie **to **Audi? ** ** **„No **trochę **skł **amałem **, **ale tak lepiej brzmiało **” – **ś **miał się**.
**Mama ** **tymczasem ** **zostawiła ojca dla młodszego**, **a ojciec ** ** ** **z **apił**. **„Wujek ** **to **teraz ** **tym twardym ** **kawalarzem ** ** ** **z kwiatami **”.
**Kamil ** **proponował ** **wspólny ** wyjazd **do **Warszawy **. **„** **Zost **ań **mo **ją **ż **oną **”.
**Ale ** **Magda ** **odmawia **: **„** **Twoje ** **nazwis **ko **to **tym problem **: **„**B **ąbel **”**. **„** **Dzieci **by **dostawa **ły **w **tym szkole **”.
**„** **Nigdy ** **ci **ę **nie ** **prze **zwałem **” – **tym odpowiedział **.
**„** **Nie ** **ty **, **inn **i **”. ** **Magda ** **nie ** **ch **cia **ła **, **tym sama ** **wiedziała **, ** **tym sama ** **tego ** ** ** **nie ** **zrob **i **. ** ** ** **tym ** **wróci **ła ** ** **tym ** **lotnisku **, **tym ** ** **tym ** **sama **.
**„** **Kłam **stwo ** **tym ** **tym ** ** ** **tym ** **tym ** ** **tym ** **tym ** ** ** **tym ** ** **tym ży **ciu **tym ** **tym ** **tym ** ** ** **tym ** **tym ** ** ** **tym ** ** ** **tym ** ** ** **tym ** ** ** ** ** **tym ż **y **tym ** **tym ** ** **tym ** **tym ** ** ** **tym ** ** ** **tym ** ** ** **tym ** ** ** ** ** ** **tym ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** **Magda wsiadła do samolotu, a gdy koła oderwały się od ziemi, pomyślała, iż może jednak nie warto tak uciekać od swojego życia, skoro choćby w najdalszym zakątku świata wciąż musiałaby być sobą.
