Po świętach w wielu rzeszowskich domach lodówki są pełne, a na stołach zostają pierogi, sałatki i barszcz, których nikt już nie da rady zjeść. Zamiast wyrzucać jedzenie do kosza, mieszkańcy Rzeszowa mogą przekazać nadwyżki świątecznych potraw do jadłodzielni i w ten sposób pomóc osobom potrzebującym.
Jadłodzielnia działa przy ul. Sondeja 8, tuż obok wejścia do siedziby Stowarzyszenia ZUPEŁNE DOBRO, w budynku obok dworca PKP Staroniwa. To ogólnodostępne miejsce, gdzie każdy może zostawić jedzenie albo z niego skorzystać – zgodnie z ideą niemarnowania żywności.
Co można przynieść do jadłodzielni?
Zasada jest prosta: oddajemy tylko takie produkty, które sami bez wahania byśmy zjedli. Organizatorzy proszą, aby pamiętać o kilku zasadach:
- Produkty muszą mieścić się w terminie „najlepiej spożyć do” (mogą być po dacie „należy spożyć przed”).
- Wszystko powinno być szczelnie zapakowane w czyste opakowania.
- Domowe potrawy trzeba opisać – podać skład i datę przygotowania.
- Można oddawać także otwarte opakowania suchych produktów (np. ryż, kasza), jeżeli są dobrze i szczelnie zamknięte.
Czego nie zostawiamy w jadłodzielni?
Ze względów bezpieczeństwa do jadłodzielni nie wolno przynosić:
- surowego mięsa,
- produktów z niepasteryzowanego, „surowego” mleka,
- dań z surowymi jajami (np. kremy, budynie, domowy majonez),
- napoczętych produktów, np. otwartych puszek,
- potraw wymagających chłodzenia, które stały poza lodówką dłużej niż 30 minut,
- jedzenia z oznakami zepsucia, nietypowym zapachem lub kolorem, nadgniłego czy z wydętymi wieczkami,
- produktów, które miały kontakt z odpadami komunalnymi.
Jadłodzielnia – co to za miejsce?
Jadłodzielnie to ogólnodostępne lodówki i regały, do których każdy może anonimowo przynieść nadmiar jedzenia i z których każdy może to jedzenie za darmo zabrać. Idea narodziła się w Niemczech na początku lat 2010 jako forma oddolnej walki z marnowaniem żywności, a później rozprzestrzeniła się na inne kraje Europy. W Polsce pierwsze jadłodzielnie zaczęły powstawać około 2016 roku – najpierw w dużych miastach, a z czasem także w mniejszych miejscowościach. Dziś funkcjonują najczęściej przy organizacjach pozarządowych, parafiach, domach kultury czy na osiedlach, opierając się głównie na wolontariacie i zaufaniu mieszkańców.
