Wczoraj odbyliśmy istotną rozmowę z mężem i starszą córką. Od dawna chciała z nami porozmawiać, czekała, aż ojciec wróci z sanatorium. Jak się okazało, chciała, żebyśmy przepisali na nią nasze mieszkanie. Ale chodźmy po kolei. Mamy dwie córki, obie są w małżeństwie. Najstarsza wychowuje syna, który jest w liceum, a najmłodsza ma dwoje dzieci. Kilka miesięcy temu mój mąż przeszedł operację, był to punkt zwrotny dla naszej rodziny. Nigdy nie chorował, zawsze dbał o swoje zdrowie, do końca pracował, zajmował się domem i domkiem letniskowym. Wszystko wydarzyło się w kraju: dobrze, chociaż najstarsza córka była w pobliżu i przyszła na ratunek na czas.
Wzięła wszystko na siebie: znalazła dobry szpital i lekarzy, zabrała go na fizjoterapię, znalazła odpowiednie leki. Podczas leczenia mojego męża z powodu stresu zaostrzyły się moje dolegliwości, co spowodowało, iż trafiłam do szpitala. Najstarsza córka wzięła urlop i opiekowała się nami dwojgiem. Sprawiliśmy jej tyle kłopotów, ale pomagała we wszystkim. Najmłodsza córka nigdy nie przyjechała i jak by przyjechała? Dwoje dzieci, jedno wciąż bardzo małe. Tylko najstarsza córka po tym była wściekła na siostrę, ponieważ ta nie pomagała rodzicom, ani fizycznie, ani finansowo, a jej mąż i jego rodzice przez cały czas mogliby zaoferować pomoc.
Relacje między córkami były chłodne i nie rozwinęły się od dzieciństwa, chociaż starały się zwracać na siebie uwagę. Najmłodsza córka była naszym późnym dzieckiem, kochaliśmy ją inaczej, a najstarsza czuła to i była zazdrosna. I jakoś cywilny mąż najstarszej córki powiedział, iż jej siostra przypomni sobie tylko podczas podziału majątku. Niektórzy ludzie odradzali jej czekanie na testament, ponieważ siostra może się od niego odwołać. O tym najstarsza córka przyszła porozmawiać: jeżeli nie przepiszemy na nią mieszkania, nagle coś się stanie, nie będzie się już o nas troszczyć.
