Tatry Zachodnie to najrozleglejsza część całego masywu Tatr, kiedyś nazywane także Tatrami Liptowskimi. Ta część Tatr charakteryzuje się łagodniejszą rzeźbą terenu, a dzięki sieci szlaków stanowi cel przepięknych wycieczek.
To tutaj przyroda ukształtowała fantastyczne formy skalne: baszty, turnie, kominy i iglice, tutaj płyną wspaniałe potoki oraz występuje najwięcej jaskiń. W Tatrach Zachodnich zobaczymy łagodne, trawiaste grzbiety, silnie podcięte pionowymi ścianami od północnej stromy. Tę część gór najlepiej podziwiać jesienią, to wtedy trawy porastające szczyty przybierają żółto-rudawe kolory.
PO POLSKIEJ STRONIE TATR ZACHODNICH
Do Doliny Kondratowej i na Giewont
Łatwo dostępna z Zakopanego dolina, gwałtownie można tam dotrzeć z Kuźnic. Po drodze malownicza polana na Kalatówkach wczesną wiosną porośnięta fioletowymi dywanami krokusów.
W Dolinie Kondratowej stoi drewniane schronisko, najmniejsze w polskich Tatrach. Budynek w 1953 roku niemal został zniszczony przez lawinę kamienną. Jeden z bloków skalnych wyłamał ścianę i połową swojej wielkości wbił się w kuchnię, a drugi większy, zatrzymał się kilka metrów przed budynkiem.
W otoczeniu schroniska widać południowe stoki Giewontu oraz potężne urwiska Kopy Kondrackiej.
Hala Kondratowa to popularne miejsce, z którego można wyruszyć na Giewont. To właśnie tędy górale na własnych plecach wynosili metalowe elementy krzyża.
Królujący nad Zakopanem wierzchołek Giewontu jest godnym polecenia celem wycieczki. Planując zdobycie tej popularnej góry, na szlak należy wyruszyć wcześnie rano, być odpowiednio ubranymi i przygotowanym na gwałtowną zmianę pogody. W razie zbliżającej się burzy należy bezzwłocznie zrezygnować z wejścia na szczyt, choćby o ile do jego zdobycia pozostało zaledwie kilka metrów. Trudności występują tylko przed samym wierzchołkiem, wejście i zejście po wyślizganych skałach ubezpieczonym łańcuchami może być kłopotliwe. Aby nie wracać tą samą trasą, z Giewontu zejść można przez Dolinę Strążyską lub Dolinę Małej Łąki.
Szczytami Czerwonych Wierchów
Grupa czterech kopulastych szczytów, leżących w głównej grani Tatr ciągnących się na odcinku ponad 3 km. Swoją nazwę zawdzięczająca zabarwieniu porastających ich zbocza rośliny zwanej sit skucina. Czerwone Wierchy są zbudowane ze skał wapiennych z nałożonymi na nie czapkami krystalicznymi. W ich zboczach porasta różnobarwna i różnorodna roślinność oraz występują rozmaite formy krajobrazowe.
Ta niezwykle interesująca grupa górska w głównym grzbiecie Tatr Zachodnich może być celem całodniowej wyprawy. Wycieczka Czerwonymi Wierchami należy do najpiękniejszych wypraw szczytowych w pobliżu Zakopanego.
Najłatwiej wyjść na Czerwone Wierchy szlakiem koloru czerwonego, który biegnie przez całą ich długość z Doliny Kościeliskiej. Kopulaste wierzchołki stanowią doskonały punkt widokowy na Tatry Zachodnie i Wysokie oraz na podtatrzańskie kotliny i odległe pasma górskie. W trakcie wędrówki warto wypatrywać pasących się kozic, licznie występujących w tym rejonie. Z Kopy Kondrackiej można przedłużyć spacer i granią biegnącą nad Doliną Bystrą dojść do Kasprowego Wierchu.
Wąwóz Kraków i Smreczyński Staw w Dolinie Kościeliskiej
Dolina Kościeliska należy do jednych z najpiękniejszych dolin całych Tatr, znajdziemy tutaj osobliwości w postaci rozległych łąk, bram skalnych, turni i wąwozów. Będąc w dolinie, koniecznie trzeba zobaczyć Wąwóz Kraków i Smreczyński Staw.
Wąwóz Kraków to niezwykłe miejsce, gdzie wapienne ściany skalne tworzą wąski na kilka i wysoki na kilkadziesiąt metrów wąwóz. Długość udostępnionej do ruchu turystycznego część wąwozu to ok. 500 m. Szlak wiedzie do rozległego dziedzińca, skąd stroma drabinka i łańcuchy prowadzą do otworu wejściowego Smoczej Jamy.
Smreczyński Staw jest niewielkim jeziorem, w którego otoczeniu widnieje piękna grań Tatr Zachodnich z najwyższym ich szczytem — Bystrą. Nad brzegiem jeziora można odpocząć na ławkach i podziwiać wspaniały widok.
Powyżej Starych Kościelisk przed Bramą Kraszewskiego odchodzi szlak na Stoły. Na rozległej polanie stoją zabytkowe szałasy, pozostałość dawnej gospodarki pasterskiej. Ze Stołów rozpościera się oryginalny widok na Czerwone Wierchy i urwiska opadające spod ich kopulastych wierzchołków. o ile szukamy ciszy i spokoju w otoczeniu wspaniałych krajobrazów górskich, to należy udać się właśnie w to miejsce.
Wycieczka Liptowską Granią
Długa całodniowa wycieczka obfitująca w co chwilę zmieniające się widoki. Wędrowkę można rozpocząć w Dolinie Chochołowskiej i z niej przez Wyżnią Chochołowską wyjść na Wołowiec. Ze szczytu rozpościera się niesamowity widok na doliny: Jamnicką, Zuberską, Rohacką oraz Chochołowską po polskie stronie Tatr.
Masyw graniczny Wołowca jest stromym szczytem zwornikowym, rozchodzą się z niego trzy granie Tatr Zachodnich ku: północy, przez Rakoń i Grzesia, ku południowemu — zachodowi na Rohacze i na wschód ku widocznemu w dali Starorobociańskiemu Szczytowi. Wybierając na wędrówkę ostatnią opcję, szlak wiedzie w kolejności przez następujące szczyty: Łopatę, Jarząbczy Wierch, Kończysty Wierch, Starorobociański Wierch i grań Ornaku.
Trasa poprowadzona jest granią szczytów i przełęczy, pośród co chwilę zmieniających się krajobrazów górskich. W trakcie całodniowej wędrówki istnieje duża szansa spotkać licznie występujące tutaj kozice. Wycieczkę szczytami Tatr Zachodnich najlepiej zaplanować na jesienne miesiące, oprócz pewniejszej pogody możemy o tej porze roku spodziewać się tu ciszy i spokoju.
Do Doliny Chochołowskiej i na Grzesia
Wędrówka dolinami Tatr Zachodnich byłaby niepełna bez odwiedzenia takiego miejsca jak Dolina Chochołowska. Jest to największa po polskiej stronie dolina tatrzańska, charakterystyczne miejsce pasterskie. W wyższych partiach doliny pasterze wypasali w dużej ilości owce i bydło jeszcze przed ponad półwieczem.
Dużo śladów w postaci szałasów i zagród pasterskich, jest świadectwem wykorzystania tej okolicy do wypasu owiec przez podhalańskich górali. Na polanie Chochołowskiej zachował się kompleks budynków pasterskich, a w okresie wakacyjnym można tu jeszcze spotkać, pasące się owce.
Dolina Chochołowska znana jest również z kwitnących kwiatów Szafrana Spiskiego. Fioletowy kwiat potocznie nazywany krokusem wiosną masowo porasta polany w dolinie.
Rejon Chochołowskiej Doliny jest miejscem, gdzie rozpoczynają się szlaki prowadzące na okoliczne szczyty. Spod schroniska na Polanie Chochołowskiej można wybrać się na nietrudny szczyt Grzesia. Z kopulastego wierzchołka rozciąga się interesująca panorama, w której podziwiać można bliskie szczyty należące do słowackich Tatr Zachodnich.
PO SŁOWACKIEJ STRONIE TATR ZACHODNICH
Przez Dolinę Raczkową i grań Otargańców
Ciągnąca się dziewięć kilometrów dolina leży po słowackiej stronie Tatr Zachodnich. Oferuje wiele atrakcji turystycznych oraz mnóstwo przykładów piękna górskiej przyrody.
W jej górnych partiach, w Dolinie Zadniej Raczkowej u stóp urwiska Kończystego Wierchu i Raczkowej Czuby leżą trzy malownicze Raczkowe Stawy. Największy z nich Staw Raczkowy Zadni o głębokości 8 m położony jest na wysokości 1717 m. W okresach mokrych wszystkie jeziora zlewają się w jedno jezioro. Widoczna tu rzeźba terenu jest świadectwem polodowcowego pochodzenia tej doliny.
Wycieczkę można sobie urozmaicić i wyjść z Zadniej Doliny Raczkowej na Kończysty Wierch, a z niego dalej szlakiem graniowym na Jarząbczy Wierch, przez Raczkową Czubę i Otargańce wrócić do miejsca rozpoczęcia wycieczki. Ta część szlaku jest rzadko uczęszczana, ale warta przejścia.
Z pogarbionej grani Otargańców malownicze widoki na górne piętra Doliny Jamnickiej i z drugiej strony Doliny Raczkowej. Aby przejść całą trasę, na wycieczkę należy poświęcić cały dzień, na odcinku Raczkowa Czuba — Otargańce miejsca eksponowane, w trakcie mgły należy szczególnie uważać na znaki, aby nie zmylić drogi. Ponieważ obszar doliny Raczkowej jest mało popularny turystycznie, w trakcie wędrówki spotkamy niewielu turystów. Dzięki temu choćby w okresie letnim można się tutaj cieszyć się spokojem niespotykanym po polskiej stronie Tatr.
Do Doliny Jamnickiej i na Wołowiec
Dolina Jamnicka to bliźniacza dolina sąsiedniej Raczkowej Doliny. Miejsce godne polecenia, wycieczka prowadzi w poprzek Liptowskich Tatr Zachodnich. Trasa oferuje urozmaicone widoki a ruch turystyczny choćby w okresie niewielki. Droga biegnąca dnem doliny prowadzi z początku gęstym lasem, który po obu stronach ma charakter urwiskowy.
Jedną z atrakcji Doliny Jamnickiej są stawy, a próg pod Stawami Jamnickimi nosi ciekawą nazwę Kokawskie Ogrody. Ten rozległy teren jest trawiasty, częściowo porośnięty kosodrzewiną, krzyżują się tutaj szlaki turystyczne.
Bardziej wymagający turyści mogą wyjść do Stawów Jamnickich i stamtąd do Przełęczy Jamnickiej, z której otwiera się malowniczy widok na Dolinę Rohacką. Stąd można dotrzeć na Wołowiec wznoszący się na północ od przełęczy i z niego zejść na polską stronę do Doliny Chochołowskiej.
Doliną Bystrą na Bystrą
Wycieczkę na Bystrą rozpoczyna się w wypoczynkowej osadzie Hrdowo, a dalej szlak biegnie wzdłuż potoku Bystra. W okresie letnim ścieżka prowadzi w pachnącym gąszczu krzewów i kwiatów. Momentami dolina jest bardzo stroma, skąd zresztą pochodzi jej nazwa. W kotłach najwyższego piętra doliny znajdują się wspaniałe jeziora górskie.
Dolina Bystra jest rzadko odwiedzana, przeważnie w trakcie wędrówki na Bystrą, ale ze względu na wspaniałe krajobrazy i walory przyrodnicze warta zobaczenia.
Bystra jest najwyższym szczytem Tatr Zachodnich, wysiłek jej zdobycia nagradza wspaniały widok. Panorama roztaczająca się z wierzchołka jest bardzo rozległa, pośród szczytów Tatr Wysokich widoczne są oddalone o 12 km charakterystyczne
szczyty Świnicy i Krywania, ciekawie wyglądają także Czerwone Wierchy i Kominiarski Wierch. Dawniej Bystra była popularnym miejscem, z którego podziwiano zachód słońca.
Z wierzchołka można zejść na zachód przez Błyszcz na stronę polską lub na wschód do Przełęczy Pyszniańskiej. Istniejące tu niegdyś przejście na Słowację zostało zamknięte. Z przełęczy zejście do Doliny Kamienistej, która pomimo prostej budowy i bez odgałęzień jest bardzo malowniczym miejscem. W dolnej części Doliny Kamienistej widoczne są potężne boczne polodowcowe moreny. Po wielkim pożarze w 1904 roku jej zbocza są w większości niezarośnięte. Ścieżka biegnący doliną doprowadza do Podbańskiej i stamtąd szlakiem koloru czerwonego można wrócić do miejsca rozpoczęcia wycieczki.
Słowacką Orlą Percią
Niezwykle malownicza trasa poprowadzona grzbietem głównym słowackich Tatr Zachodnich. Ścieżka biegnąca granią jest miejscami przepaścista i swoim charakterem przypomina Orlą Perć. Do jej przejścia wymagana jest sprawność ruchowa i niewrażliwość na ekspozycje. Wybierając się na ten górski szlak, należy być odpowiednio przygotowanym i posiadać niezbędną kondycję fizyczną. W trakcie wędrówki granią można z niej zejść, wykorzystując szlaki dojściowo — zejściowe.
Start na początku Doliny Rohackiej nieopodal wyciągu narciarskiego. Stamtąd za znakami niebieskimi podejście na Brestową.
Od tego wierzchołka szlakiem graniowym w kolejności zdobywa się: Salatyn, Mały Salatyn, Spaloną, Pachoł, Banówkę, Hrubą Kopę, Trzy Kopy, Rohacz Płaczliwy, Rohacz Ostry, Wołowiec i Rakoń. Stąd można zejść na polską stronę lub wrócić przez dolinę Rohacką do miejsca rozpoczęcia wycieczki. Jednym z najtrudniejszych odcinków całej trasy jest grań Rohaczy, w ich przejściu pomagają sztuczne ułatwienia w postaci łańcuchów i klamer.
Do Doliny Zuberskiej i nad Rohackie Stawy
Trasa o dużych walorach przyrodniczo — dydaktycznych, poprowadzona w poprzek ścisłego rezerwatu. Cała Dolina Zuberska a w niej Rohacka pod względem uroku i bogactwa form terenowych jest jednym z najwspanialszych miejsc w całych Tatrach.
Teren ten niegdyś wypełniał ogromny lodowiec, który pozostawił po sobie liczne ślady. W kotłach i nieckach, które pozostały po nim, dzisiaj można podziwiać wspaniałe stawy. Wodospady na Potoku Rohackim i Stawy Rohackie są niewątpliwie największą atrakcją doliny. Ich wyjątkowość polega na tym, iż położone są o 300 lub 400 metrów niżej od jezior w Tatrach Wysokich.
Wielki uformowany działaniem lodowców amfiteatr skalny jest podobny krajobrazowi występującym w Tatrach Wysokich. Wznoszące się w otoczeniu doliny szczyty Rohacza Ostrego i Rohacza Płaczliwego tworzące wraz z Wołowcem grupę Rohaczy, nadają temu zakątkowi Tatr Zachodnich osobliwe piękno i powab.
Przy drodze do Doliny Rohackiej jest poprowadzona ścieżka dydaktyczno — turystyczna, na tablicach rozmieszczonych wzdłuż niej omówiono poszczególne zjawiska geograficzne i przyrodnicze. Podczas wędrówki ścieżką można podziwiać mnóstwo pozostałości polodowcowych oraz nieprzeciętną faunę i florę tatrzańską. Długość ścieżki dydaktycznej do stawów Rohackich to 7,5 km a różnica wzniesień 524 m
