„Myślałam, iż mąż i dzieci mają dwie lewe ręce. Gdy zachorowałam, przyszedł czas na sąd ostateczny”

„Wróciłam do domu po trzech tygodniach. Panowała w nim nieskazitelna czystość. Wyglądało to tak, jakbym to ja posprzątała. Dzieci i mąż patrzyli na mnie z oczekiwaniem i miałam wrażenie, iż również ze strachem – iż odkryję coś, co nie jest całkowicie idealne i się do tego przyczepię. Zaczęłam płakać”.