Mój brat doprowadził swoją żonę do rozpaczy wtedy stało się coś nieodwracalnego
Mój brat zawsze był moim wzorem. Od dziecka patrzyłem na niego jak na mentora, opiekuna i przykład do naśladowania.
Kiedy się ożeniłem, powiedział mi:
Zapamiętaj, bracie. Nigdy nie mów żonie, ile masz pieniędzy. jeżeli jej na to pozwolisz, opróżni ci kieszenie. Trzymaj ją krótko, nie pozwalaj jej wydawać!
Wtedy wydało mi się to przesadą.
Ale Piotr był pięć lat starszy, już żonaty, więc uznałem, iż wie, co mówi. Na szczęście moja żona, Zosia, była inna. Nie goniła za markami, nie żądała drogich prezentów i nie marzyła o luksusie.
Z czasem drogi moja i brata się rozeszły nasze żony się nie lubiły, a on był pochłonięty swoim biznesem. Ja grałem w orkiestrze, on miał gospodarstwa i ziemię. Za każdym razem, gdy się spotykaliśmy, spodziewałem się wyrzutów. Piotr zawsze znalazł powód, by mnie pouczać.
**Pieniądze ważniejsze niż rodzina**
Brat nieustannie mi powtarzał:
Jesteś nieodpowiedzialny! Dlaczego żyjesz od pierwszego do pierwszego? Po co pozwalasz żonie wydawać na głupoty?
Nie dyskutowałem, ale jego słowa bolały. Po takich rozmowach próbowałem oszczędzać, ale gwałtownie o tym zapominałem.
Piotr miał córkę, Anię. Trzymał ją niemal w niewoli bez kieszonkowego, modnych ubrań czy makijażu. Rosła w surowości. Czasem przychodziła do nas, a ja z Zosią dawaliśmy jej trochę pieniędzy w tajemnicy.
Gdy miała 16 lat, uciekła z domu tylko po to, by wyrwać się spod kontroli ojca. Piotr uznał nawet, iż sama jest sobie winna mówił, iż to jej wina, bo nie potrafiła się dostosować. Ale najgorsze zobaczyłem później
**Wakacje, które stały się koszmarem**
Dwa lata temu pojechaliśmy razem nad morze. I wtedy zobaczyłem wszystko.
Brat terroryzował żonę za każdy grosz.
Kolejna kawa? Nie możesz napić się w domu?
Pizza? Zwariowałaś, to majątek!
Lody dla dzieci? Niech piją wodę!
Pilnował każdej złotówki, każdego paragonu. Spacer z nim po promenadzie był udręką. Moje dzieci, jak wszystkie, chciały watę cukrową, balony, pamiątki Ale Piotr tylko marszczył brwi i mruczał:
Zrujnujecie rodziców, rozumiecie?
Choć miał znacznie więcej pieniędzy niż ja. Po prostu bał się je wydawać.
Zosia nie wytrzymała i powiedziała:
Zostańmy jeszcze kilka dni. Bez nich.
Zgodziłem się.
A Piotr wyjechał z żoną w nocy. Śpieszył się chciał zdążyć na aukcję maszyn rolniczych. Ale rano dostałem telefon
Mieli wypadek.
**Po tym wszystkim już nigdy nie byłem taki sam**
Mówią, iż zasnął za kierownicą. Straciłem brata.
Od tamtej pory jestem innym człowiekiem. Nie oszczędzam już na starość. Nie myślę o cenie filiżanki kawy. Kupuję dzieciom prezenty, żonie piękne rzeczy, a sobie dobre garnitury.
Tak, pieniądze są potrzebne. Ale po co je gromadzić, jeżeli nie umie się żyć? To bez sensu trzymać się złotówek, jakbyśmy mieli je zabrać do grobu.
Najważniejsze, by nie stracić tych, których kochamy. Bo są nie do zastąpienia. Reszta to tylko liczby.
