Logan stał jak wryty, podczas gdy miasto wokół niego tętniło życiem. Wpatrywał się w twarz kobiety, której nigdy się spodziewał zobaczyć ponownie a już na pewno nie w taki sposób.
Oliwia Dąbrowska. Jego pierwsza miłość. Jedyna, jeżeli miał być szczery.
Dziewczyna, która kiedyś wyzwała go na wspinaczkę na wieże ciśnień, tańczyła boso podczas burz, całowała go pod trybunami po lekcjach i szeptała mu o Paryżu, poezji i świecie większym niż ich małe miasteczko.
Ale po maturze zniknęła. Bez słowa. Bez telefonu. Po prostu rozpłynęła się w powietrzu.
A teraz stała przed nim, trzymając na chodniku przed butikiem Chanel dwie drżące dziewczynki, wyglądając, jakby świat o niej zapomniał.
Klęknął.
Właśnie tak w swoim dopasowanym garniturze i włoskich butach, na brudnym chodniku w Warszawie.
Oliwia, szepnął ponownie, jeszcze ciszej.
Ona nie mogła spojrzeć mu w oczy.
Nie chciałam, żebyś mnie tak zobaczył, powiedziała ochrypłym głosem. Prawie uciekłam, gdy cię rozpozn
