Mąż powiedział, iż nie jestem nikim w tym domu

– Kim ty w ogóle jesteś, żeby mi rozkazywać? – Marek odwrócił się gwałtownie od lodówki, ściskając w dłoni puszkę piwa. – Jesteś nikim w tym domu! Jasne?

Halina stała przy kuchence, mieszając barszcz, i czuła, jak dłonie drżą. Warząchew zadźwięczała o krawędź garnka.

– Nikim? – powtórzyła cicho. – Czy ja nie jestem twoją żoną?

– Żoną! – Marek prychnął i otworzył puszkę. – Jaka żona. Sprzątaczka, oto kim jesteś. I to kiepska.

Halina wyłączyła gaz i zwróciła się do męża. Czterdzieści trzy lata razem. Czterdzieści trzy lata gotowała mu barszcz, prała koszule, prasowała spodnie. Wychowywała dzieci, gdy on budował karierę.

– Sprzątaczka, mówisz? – Jej głos stał się twardszy. – Kto ci pierze koszule? Kto gotuje, sprząta, opiekuje się twoją matką?

– To twój obowiązek! – Marek walnął puszką o stół. – Ja zarabiam, płacę rachunki, a ty co? Barszcz gotujesz? Każda baba to potrafi.

– Każda baba – powtórzyła Halina. Coś w niej pękło. – Rozumiem.

Zdjęła fartuch i zawiesiła go na haczyku. Marek dopijał piwo, stojąc do niej plecami.

– Więc każda baba – mruknęła do siebie. – Zobaczymy.

Przeszła do sypialni i wyciągnęła ze szafy starą podróżną torbę. Marek usłyszał szelest i zajrzał do pokoju.

– Co ty robisz?

– Pakuję się – odparła spokojnie, składając w torbę swoje rzeczy. – Skoro jestem tu nikim, to nie mam tu czego szukać.

– Gdzie się wybierasz? – zmarszczył brwi.

– Do Grażyny. Odwiedzę ją na trochę.

Grażyna była młodszą siostrą Haliny. Mieszkała sama w dwupokojowym mieszkaniu, pracowała jako pielęgniarka w przychodni.

– Daj spokój – machnął ręką Marek. – Nie wygłupiaj się. Kto będzie gotował?

– Czy to ważne? – zapięła torbę. – Sam powiedziałeś, iż każda baba potrafi. Znajdź sobie jakąkolwiek.

Marek patrzył zdezorientowany, jak żona się ubiera.

– Halinka, nie kapryś. Nie mówiłem tego ze złości.

– Oczywiście, iż nie ze złości – włożyła płaszcz. – Po prostu powiedziałeś prawdę. Jestem nikim.

– Przestań już! – jego głos stał się głośniejszy. – Kto ci pozwolił wyjść?

Halina zatrzymała się w drzwiach i spojrzała na Marka.

– Nikt. Samam sobie pozwoliłam. Czy i do tego nie mam prawa?

Wyszła z mieszkania, zostawiając męża z otwartymi ustami.

Na dworze było chłodno, październik już zaznaczał swoją obecność. Halina wsiadła do autobusu i pojechała do siostry. Po drodze dzwonił telefon, ale nie odbierała.

Grażyna otworzyła drzwi w szlafroku i kapciach.

– Halinko! Co się stało? – Zobaczyła torbę w rękach siostry.

– Mogę u ciebie przenocować? – spytała Halina.

– Oczywiście, wchodź. Co się dzieje?

Usiadły w kuchni, Grażyna zaparzyła herbatę. Halina opowiedziała o kłótni z mężem.

– On zupełnie stracił rozum? – oburzyła się Grażyna. – Nikim w domu! Po tylu latach!

– Wyobraź sobie – Halina otarła oczy chusteczką. – Całe życie dla niego, dla dzieci. A on mówi, iż każda baba to potrafi.

– Niech poszuka tej jakiejkolwiek baby – prychnęła Grażyna. – Zobaczymy, jak sobie bez ciebie poradzi.

Telefon znów zadzwonił. Halina spojrzała na wyświetlacz – mąż.

– Nie odbieraj – poradziła Grażyna. – Niech się zastanowi.

Halina położyła telefon na stole i nie odebrała.

Rano obudziła się na kanapie w salonie. Grażyna szykowała się już do pracy.

– Zostań, jak długo potrzebujesz – powiedziała siostra. – Mam zapasowe klucze.

Halina została sama w obcym mieszkaniu. Nieswojo było siedzieć bezczynnie. Zwykle o tej porze gotowała Markowi śniadanie, szykowała go do pracy, planowała dzień.

Telefon milczał. Widać mąż uznał, iż sama wróci, gdy ochłonie.

Halina przygotowała sobie śniadanie i usiadła przy oknieHalina wzięła głęboki oddech, uśmiechnęła się do swojego odbicia w oknie i poczuła, jak po raz pierwszy od lat jest naprawdę wolna.