Pierwsze pytanie do Martyny Wojciechowskiej dotyczyło początków pracy nad filmem i decyzji o jego realizacji.
„W momencie, kiedy zobaczyłam zdjęcie Anji Ringgren Lovén, cały czas myślałam o tym temacie. Tak się składa, iż Ewa Marcinowska, też w podobnym czasie, pracując w zupełnie innym miejscu i w zupełnie innym składzie, również uznała, iż byłby to wspaniały temat na film.”
Wojciechowska nawiązała do szokującej fotografii wychudzonego chłopca, który po oskarżeniu o czary został wyrzucony z domu. Podkreśliła również wartość organizacji Land of Hope, działającej w Nigerii, której działalność miała okazję obserwować:
„To są adekwatni ludzie na adekwatnym miejscu.”
Podczas rozmowy Wojciechowska starała się przedstawić widzom złożoność tematu, poruszając zarówno sytuację społeczną i polityczną w Nigerii, jak i możliwe przyczyny problemu.
„To jest bardzo trudne miejsce do pracy. Nigeria jest najbogatszym krajem w Afryce, ma ogromne złoża gazu, ropy, złota, wszystkiego. Są znacznie bogatszym krajem niż Polska kiedykolwiek będzie. Są gigantem, tylko iż z tych zasobów korzysta bardzo wąska grupa ludzi, a cała reszta jest pogrążona w rozpaczy i biedzie. Próbują przeżyć.”
Podczas spotkania padły również inne ważne słowa Martyny Wojciechowskiej, które poruszyły publiczność:
„Chociaż w Ganie kilka lat temu też realizowałam temat, w którym z kolei kobiety są oskarżane o czary i wyrzucane poza nawias społeczności, żeby się ich pozbyć w mało elegancki sposób. Więc ten temat cały czas eksploruję i to będę robić. Ale my jako Fundacja Omnaweza działamy na rzecz różnych społeczności i osób na krańcach świata, ale też na krańcach Polski.”
Wojciechowska zwróciła również uwagę na problem przemocy wobec dzieci w Polsce:
„Bardzo zachęcam Was, mówiliśmy tutaj cały czas o dzieciach i mówimy o dzieciach oskarżonych o czary, mówimy o dzieciach, które doświadczają przemocy. I to są skrajne formy przemocy. Ale naprawdę chciałabym Was uczulić i otworzyć nasze serca na to, iż każdego dnia w Polsce też są dzieci, które doświadczają różnych form przemocy.”
Podkreśliła także różne formy przemocy, które dzieci mogą doświadczać:
„To są psychiczne rodzaje znęcania się nad dzieckiem, które prowadzą do tego, iż dzieci na przykład nie mają siły żyć. I my z tym pracujemy na co dzień. To jest taka materia, z którą my się na co dzień stykamy.”
Wojciechowska zwróciła uwagę na to, jak ważne jest uwrażliwienie dorosłych na słowa, które mogą wyrządzić ogromne szkody dzieciom:
„Kiedy w naszym projekcie badawczym zadaliśmy pytanie otwarte do dzieci, jakie zdanie usłyszałeś od dorosłego, usłyszałaś, którego czujesz, iż młody człowiek nie jest dobry? Które człowiek nie powinien usłyszeć. To to są rzeczy, których nie sposób tu cytować. To są straszne rzeczy, straszne, które dorośli wypowiadają na głos do swoich dzieci albo cudzych dzieci. Ale do swoich niestety też często. Więc my chcemy bardzo na to uczulać.”
Wojciechowska podkreśliła również znaczenie programów wsparcia dla dzieci, nauczycieli i rodziców:
„Staramy się uwrażliwiać, staramy się prowadzić nasz projekt w taki sposób, żeby dać konkretne narzędzia i wsparcie zarówno młodym ludziom, stąd program profilaktyczny Godzina dla Młodych Głów. Bezpłatny program, który dostępny jest, w 1500 szkołach do tej pory, przez rok był realizowany, ale już można zapisywać się na kolejny rok szkolny, do czego zachęcamy kolejne szkoły. Blisko pół miliona dzieciaków skorzystało z tego w ciągu minionego roku.”
Na zakończenie spotkania Wojciechowska podzieliła się swoją życiową filozofią, zachęcając innych do skupiania się na pozytywnych aspektach życia:
„Ja jestem ulepiona z nadziei. Ja wciąż będę odwracać się w stronę światła, a nie w stronę ciemności. Wciąż będę szukać człowieka w człowieku, tego dobra. Niektórzy mogą twierdzić, iż jestem naiwna, ale ja w to naprawdę wierzę.”
To moje kolejne uczestnictwo w festiwalu i cieszę się, iż mogłem być świadkiem tak inspirującego spotkania.
