Korona Gór Polski

manawpodrozy.pl 1 rok temu

Zdjęcie: Korona Gór Polski

Korona Gór Polski to lista 28 szczytów leżących w różnych pasmach górskich na terenie naszego kraju. Według pierwotnego założenia miały to być ich najwyższe wierzchołki, przez które w momencie ich ustalania przebiegał znakowany szlak turystyczny. Idea powstania Korony Gór Polski sięga 1997 roku. Lista szczytów początkowo zawierała 27 pozycji, ponieważ jako osobne pasmo górskie pominięty został Masyw Ślęży. Również w pierwotnej wersji na liście znalazły się Trzy Korony, jako najwyższy szczyt Pienin adekwatnych (zaznaczono, iż nie zostały wzięte pod uwagę Małe Pieniny, w których leży zaliczana aktualnie do Korony Gór Polski, Wysoka) oraz Postawna, jako najwyższy szczyt Gór Bialskich. Z czasem tą ostatnią zastąpiono niższym o 4 metry Rudawcem, ponieważ przez wierzchołek Postawnej nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Powstaniu Korony Gór Polski przyświecał cel odciążenia najpopularniejszych górskich szlaków w naszym kraju z Tatrami na czele. Jednocześnie chciano pokazań, iż mniej znane pasma górskie są równie warte uwagi, tak samo jak historia, kultura, czy przyroda regionów, w których leżą.

Na które szczyty należy wejść, by zdobyć Koronę Gór Polski?

Lista szczytów zaliczanych do Korony Gór Polski została zatwierdzona na inauguracyjnym spotkaniu Klubu Zdobywców w 1997 roku. Pomimo, iż od tego czasu pojawiły się nowsze pomiary, które w kilku przypadkach wskazały na inne szczyty, jako najwyższe w danym paśmie, lista ta nie została nigdy zmieniona. Pokazuje to, iż idei Korony Gór Polski towarzyszy cały czas cel, jakim jest poznawanie polskich gór i czerpanie euforii z odbywanych wycieczek, a nie koniecznie zdobywanie tych najwyższych wierzchołków.

Lista szczytów należących do Korony Gór Polski (po kliknięciu na nazwę danego szczytu zostaniesz przeniesiony do opisu szlaku prowadzącego na jego wierzchołek):

Rysy 2499 m n.p.m. (Tatry)
Babia Góra 1725 m n.p.m. (Beskid Żywiecki)
Śnieżka 1603 m n.p.m. (Karkonosze)
Śnieżnik 1425 m n.p.m. (Masyw Śnieżnika)
Tarnica 1346 m n.p.m. (Bieszczady)
Turbacz 1310 m n.p.m. (Gorce)
Radziejowa 1266 m n.p.m. (Beskid Sądecki)
Skrzyczne 1257 m n.p.m. (Beskid Śląski)
Mogielica 1171 m n.p.m. (Beskid Wyspowy)
Wysoka Kopa 1126 m n.p.m. (Góry Izerskie)
Rudawiec 1106 m n.p.m. (Góry Bialskie)
Orlica 1084 m n.p.m. (Góry Orlickie)
Wysoka 1050 m n.p.m. (Pieniny)
Wielka Sowa 1015 m n.p.m. (Góry Sowie)
Lackowa 997 m n.p.m. (Beskid Niski)
Kowadło 989 m n.p.m. (Góry Złote)
Jagodna 977 m n.p.m. (Góry Bystrzyckie)
Skalnik 945 m n.p.m. (Rudawy Janowickie)
Waligóra 936 m n.p.m. (Góry Kamienne)
Czupel 933 m n.p.m. (Beskid Mały)
Szczeliniec 919 m n.p.m. (Góry Stołowe)
Lubomir 904 m n.p.m. (Beskid Makowski)
Biskupia Kopa 889 m n.p.m. (Góry Opawskie)
Chełmiec 851 m n.p.m. (Góry Wałbrzyskie)
Kłodzka Góra 765 m n.p.m. (Góry Bardzkie)
Skopiec 724 m n.p.m. (Góry Kaczawskie)
Ślęża 718 m n.p.m. (Masyw Ślęży)
Łysica 612 m n.p.m. (Góry Świętokrzyskie)

Korona Gór Polski- wątpliwości związane z wyborem poszczególnych szczytów

Przy analizie szczytów opublikowanych przez Klub, wielu geografów podważa obecność niektórych z nich na liście. Jest to spowodowane tym, iż nie zostały na niej uwzględniąne wszystkie pasma górskie, jakie są przez polskich geografów uznawane. Opierają się oni w dużej mierze o regionalizację fizycznogeograficzną Polski opublikowaną przez Jerzego Kondrackiego.

Według ostatniej publikacji Jerzego Kondrackiego, która została opublikowana w narodowym Atlasie Rzeczypospolitej, Lubomir powinien zostać zaliczony do Beskidu Wyspowego, a za najwyższy szczyt Beskidu Makowskiego powinna zostać uznana Mędralowa (1169 m n.p.m.). Twórcy Korony Gór Polski zakwalifikowali Lubomir do Beskidu Makowskiego, a Mędralowa w ich przekonaniu powinna zostać przyporządkowana do Beskidu Żywieckiego. Co ciekawe, taką regionalizację fizycznogeograficzną przedstawił także profesor Kondracki w jednej ze swoich publikacji, wydanych w 1977 roku. Również, regionalizacja fizycznogeograficzna Polski, opublikowana w 2018 roku zalicza pasmo Łysiny i Lubomira do Beskidu Makowskiego, przy jednoczesnym włączeniu Mędralowej do Beskidu Żywiecko- Orawskiego.
Wątpliwości związane z zaliczeniem szczytów do poszczególnych pasm górskich według regionalizacji fizycznogeograficznej Polski dotyczą również Gór Bialskich. Według podziału Polski na mezoregiony są one integralną częścią Gór Złotych, więc nie powinny być w ogóle brane pod uwagę przy tworzeniu listy KGP.
Nieścisłości dotyczą także makroregionu Łańcucha Tatrzańskiego. Twierdzi się, iż skoro twórcy Korony Gór Polski opierali się w wyborze poszczególnych szczytów o mezoregiony, to w przypadku Tatr powinni uwzględnić zarówno najwyższy szczyt Tatr Wysokich, czyli Rysy oraz Tatr Zachodnich, czyli Starorobociański Wierch (2176 m n.p.m.).
Kontrowersje wzbudza także fakt niewłączenia na listę szczytów zaliczanych do Korony Gór Polski najwyższego szczytu Gór Sanocko-Turczańskich, czyli Jaworników (909 m n.p.m.).

Kontrowersje związane z ustaleniem listy szczytów zaliczanych do Korony Gór Polski wynikają także z przeprowadzenia nowych pomiarów, które zdetronizowały niektóre ze szczytów z posiadania tytułu najwyższego w poszczególnych pasmach górskich.

Największa tego typu kontrowersja dotyczy Gór Wałbrzyskich. Szczytem, który jest najwyższym w tym paśmie górskim, jest Borowa (853 m n.p.m.). Do Korony Gór Polski zaliczany jest jednak Chełmiec. Stało się tak, ponieważ w 1997 roku, kiedy to powstała lista KGP , uważano, iż wysokość bezwzględna Chełmca to 869 m n.p.m. Po latach okazało się, iż ówczesny pomiar został dokonany wobec punktu ulokowanego na wieży znajdującej się na tym szczycie. Dokonano wówczas weryfikacji wysokości Chełmca, która według najnowszych pomiarów wynosi 851 m n.p.m., a więc jest on niższy od Borowej o 2 metry.
Przez nowe pomiary w Górach Kaczawskich palmę pierwszeństwa po Skopcu przejęła natomiast Folwarczna (722 m n.p.m.), choć niektóre pomiary wskazują, iż wyższe od niej o 3 metry jest Okole (725 m n.p.m.). Natomiast Skopiec, który w 1997 roku uważano, iż wznosi się na wysokość 724 m n.p.m., według aktualnych pomiarów liczy sobie 718 m n.p.m.
W Górach Bardzkich za najwyższy szczyt w 1997 roku była uważana Kłodzka Góra. Wówczas jej wysokość opiewała na 765 m n.p.m. Najnowsze pomiary podają, jednak iż w najwyższym punkcie Kłodzka Góra wznosi się na wysokość 757 m n.p.m. Dlatego, jako najwyższy szczyt Gór Bardzkich uważana jest aktualnie Szeroka Góra (765 m n.p.m.).
Najnowsze pomiary wskazują natomiast, iż w Rudawach Janowickich, to nie północno-wschodni wierzchołek Skalnika, na którym ulokowana jest tabliczka informująca o tym, iż należy on do Korony Gór Polski, jest najwyższy w tym paśmie. Wyższy, o ok. 60 cm jest północno-zachodni wierzchołek Skalnika, który znany jest pod nazwą Ostra Mała. Jest to, jednak wysokość zmierzona na szczycie formacji skalnej, jaka znajduje się na tym wierzchołku. Wcześniejsze pomiary, które wykonywane były bez jej uwzględnienia, wskazywały na bezwzględną wysokość tego wierzchołka wynoszącą 935 m n.p.m.
W Górach Świętokrzyskich za najwyższy punkt w momencie tworzenia Korony Gór Polski uważano zachodni wierzchołek Łysicy. Na nim postawiono tabliczkę wskazującą, iż zdobyło się szczyt zaliczany do Korony Gór Polski, a także ulokowano skrzyneczkę z pieczątką. Według najnowszych pomiarów ma on 613 m n.p.m., a wyższy od niego jest wschodni wierzchołek Łysicy (614 m n.p.m.), który zwany jest Skałą Agaty.
Najwyższym szczytem Gór Bystrzyckich jest północny wierzchołek Jagodnej jednak nie prowadzi na niego żaden szlak turystyczny, przez co do zdobycia KGP potrzebne jest zdobycie niższego wierzchołka Jagodnej- południowego.
Podobna sytuacja jak w Górach Bystrzyckich ma miejsce w Górach Złotych i Bialskich. Wyższe od Kowadła i Rudawca są, chociażby Postawna (1116 m n.p.m.), Brusek (1116 m n.p.m.), czy Smrek Trójkrajny (1107 m n.p.m.). Jednak na żaden z powyżej wymienionych szczytów nie prowadzi znakowany szlak turystyczny.

Jak zdobyć odznakę Korony Gór Polski?

W celu przystąpienia do Klubu należy wypełnić deklarację zamieszczoną na jego stronie internetowej (www.kgp.info). Również konieczne jest dokonanie opłaty wpisowej oraz opłaty za książeczkę służącą do zbierania potwierdzeń zdobytych szczytów. Podczas zapisywania się do Klubu możliwy jest także zakup odznaki klubowej, jednak nie jest to konieczne. Po spełnieniu powyższych warunków stajemy się członkiem Klubu i możemy przystąpić do zdobywania szczytów niezbędnych do osiągnięcia tytułu Zdobywcy Korony Gór Polski. Co ważne, członkiem klubu może zostać tylko i wyłącznie osoba, która ukończyła 7. rok życia.

Potwierdzeniem zdobycia kolejnych szczytów zaliczanych do Korony Gór Polski powinna być fotografia wykonana na szczycie, którą należy wkleić do książeczki oraz pieczątka znajdująca się na szczycie, w pobliskim schronisku, instytucji, bądź firmie. Potwierdzeniem zdobycia szczytu może być także pieczątka i podpis uprawnionego członka Loży Zdobywców. Istotne jest to, iż przez Lożę Zdobywców nie zostają zaliczone wejścia na szczyty z czasów sprzed przystąpienia do Klubu. Po zdobyciu wszystkich szczytów wypełnioną książeczkę należy przedłożyć Loży Zdobywców. Pozytywna weryfikacja oznacza nadanie tytułu Zdobywcy Korony Gór Polski, a potwierdzeniem tego faktu jest otrzymanie dyplomu, odznaki oraz specjalnej legitymacji.

Jeśli znalazłeś na naszym blogu poszukiwane przez Ciebie informacje, kolejną inspirację na wycieczkę, czy odpowiedź na nurtujące Ciebie pytanie, to będziemy niezwykle wdzięczni, gdy wrzucisz nam napiwek do naszej blogowej świnki skarbonki (kliknij w poniższy obrazek). Dziękujemy!!!

Idź do oryginalnego materiału