Eksponowana w trzech lokalizacjach Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej wystawa prezentuje prace i działania współczesnych artystek i artystów poruszających tematykę środowiskową. Skupia się na strategiach obserwacji najbliższego otoczenia w obliczu zmian klimatycznych, wychodząc od sąsiedztwa ciał wodnych: rzeki Słupi i Morza Bałtyckiego. Refleksja nad wodą jako siłą przekraczającą granice, rozpuszczającą podziały i przekształcającą rzeczywistość w bardziej symbiotyczną i relacyjną czerpie z myśli Édouarda Glissanta i jego koncepcji opartego na połączeniach świata-jako-całości (fr. Tout-monde).
Koalicje wody są próbą uchwycenia powiązań i jednoczesnych napięć, a także propozycją głęboko ekologicznego spojrzenia, które sprzeciwia się instrumentalizacji wodnych i przybrzeżnych biotopów na rzecz współistnienia – międzygatunkowej solidarności i translokalnych sojuszy.
Koalicje wody to wystawa zakorzeniona w miejscu – na styku lądu i Bałtyku. To wyjątkowe morze zmieniało się od zamkniętego jeziora do wewnętrznego akwenu połączonego z oceanem wąskim przesmykiem. Jego ruchy – otwierania, zamykania, przepływu – stają się punktem wyjścia do namysłu nad sposobami współistnienia, obserwacji praktyk czerpiących z wody i jej adekwatności, oraz budowania relacji między wodą, ciałem i wspólnotą.
Woda to żywioł, ale także ciało, pamięć, przestrzeń codziennych i politycznych napięć. To medium relacji, również przedmiot racjonowania i narzędzie kontroli. Jej brak, reglamentowanie lub zagarnięcie są formą przemocy – woda staje się narzędziem władzy.
Wystawa postuluje uważne spojrzenie, czułość wobec marginalizowanych kwestii i wypychanych poza społeczny dyskurs zjawisk. Myślenie „ciałem wodnym” pozwala dostrzec w pełni ich zależności – z uwzględnieniem przepływów, rytmów oraz cykli, także menstruacyjnych. Wystawa sięga zarówno po kulturowe znaczenia wody, jak i społeczne ekologie ukazujące, jak dostęp tak istotnych zasobów kształtuje nierówności i wykluczenia. Woda nie jest więc jedynie świadkiem przemocy, jest także narzędziem zarządzania tym, co żywe.
Koalicje wody to poszukiwanie sojuszy w trudnych czasach, wspólnoty, aliansów wszystkich wód: tych wokół nas i tych w naszych ciałach. To próba zbudowania tego, co wspólne, w oparciu o wzajemność i odnalezienie na nowo relacji z „wieloma” i ujrzenie ich jako „jedności”. Édouard Glissant z jego teorią jest koalicjantem tej wystawy – by tu, nad Bałtykiem, uczyć się różnorodności świata i życia oraz zachować łączność z samymi sobą.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
