KALABRIA – odkryj najpiękniejsze miejsca w regionie

italiapozaszlakiem.com 1 rok temu

Kalabria to najbardziej na południe wysunięty region kontynentalnych Włoch. Położona na tzw. czubku włoskiego buta, jest częścią „mezzogiorno”, jak określa się południowe Włochy.

To półwysep o powierzchni 15 000 km kwadratowych i długości 240 km, który w najwęższym miejscu ma zaledwie 32 km szerokości. Linia brzegowa Kalabrii ma 780 km, co stanowi 20 procent całego włoskiego wybrzeża. Żaden punkt w regionie nie znajduje się dalej niż 50 km od wybrzeża, a ponad 90 procent powierzchni Kalabrii leży na wysokości 200 m n.p.m. lub wyżej. Od Sycylii oddzielą ją cieśnina Mesyńska, która w najwęższym miejscu mierzy zaledwie 3,1 km szerokości.

Pomimo swojej długiej, bogatej historii i zapierających dech w piersiach krajobrazów, Kalabria wciąż pozostaje niemal niezakłóconym, dziewiczym rajem. Jest tu mnóstwo średniowiecznych górskich wiosek i interesujące nadmorskie kurorty.

W tym artykule poznasz najpiękniejsze miejsca w Kalabrii położone zarówno na wybrzeżu morza Tyrreńskiego, jak i Jońskiego. Zabiorę cię także do kalabryjskiego interioru.

Mam nadzieję, iż odkryjesz dla siebie coś nowego.

Kalabria – terra incognita

Z uwagi na strategiczne położenie Kalabrii między dwoma morzami, Tyrreńskim i Jońskim, od zawsze była przedmiotem zainteresowania najeźdźców. Od VIII wieku p.n.e. Kalabria, wraz z Apulią i Sycylią, weszła w skład Magna Graecia. To Grecy założyli takie miasta, jak: Reggio Calabria, Sibari, Crotone i Locri.

Magna Graecia czyli Wielka Grecja to w starożytności południowa część półwyspu Apenińskiego oraz większość Sycylii skolonizowanej przez Greków w VII/VI wieku p.n.e. w okresie wielkiej kolonizacji. Inaczej nazywana Wielką Helladą. Italskie kolonie greckie miały kulturowy wpływ na inne społeczności, w tym Etrusków i Rzymian.

Wikipedia

Pięćset lat po Grekach do Kalabrii dotarli Rzymianie. Po upadku cesarstwa rzymskiego Kalabrią władali kolejno Germanie, Goci, Longobardowie, Bizantyjczycy, Normanowie, Frankowie, Szwabowie, Saraceni, Hiszpanie i Francuzi. Każda z tych cywilizacji pozostawiła po sobie jakiś ślad.

Stolicą regionu od 1970 roku jest miasto Catanzaro. Region jest podzielony na pięć prowincji: Catanzaro, Cosenza, Crotone, Reggio Calabria i Vibo Valentia. W całym regionie mieszka 2 miliony osób. Dla porównania, w samym Neapolu mieszka 3 mln ludzi!

Niestety, Kalabria jest wciąż jednym z najbiedniejszych regionów Włoch.

Kiedy najlepiej przyjechać do Kalabrii

Najlepsze miesiące na zwiedzanie Kalabrii to maj, czerwiec i lipiec – w tym okresie jest najwięcej godzin słonecznych w ciągu dnia. Na podróż do Kalabrii świetny jest także wrzesień i październik.

Najcieplejsze miesiące w Kalabrii to sierpień, lipiec i czerwiec, a najzimniejszy styczeń, luty i grudzień.

Przyroda Kalabrii

Zasoby przyrodnicze Kalabrii są niezwykle różnorodne. To region dwóch mórz, Tyrreńskiego i Jońskiego oraz trzech pasm górskich: Pollino, Sila i Aspromonte. Na terenie każdego z tych pasm utworzono park narodowy, prócz nich pozostało Regionalny Park Serra.

W Parku Narodowym Pollino, Parco Nazionale del Pollino, występuje dość unikatowa fauna i flora, a ponadto formy polodowcowe w postaci kanionów, jaskiń i wąwozów.

Park znajduje się między Kalabrią i Bazylikatą i jest największym obszarem chronionym we Włoszech. Symbolem parku jest Pino loricato – sosna bośniacka zwana także dalmatyńską.

Wskazówka I Kliknij tutaj, aby zobaczyć interaktywną mapą parku.

Park Narodowy Sila, Parco Nazionale della Sila, to majestatyczny masyw górski i malownicze jeziora. Park obejmuje ochroną obszar Sila Piccola, Sila Grande i Sila Greca. Świetne miejsce dla miłośników pieszych wędrówek, turystyki rowerowej, jazdy konnej, żeglarstwa czy kajakarstwa.

Park Narodowy Aspromonte, Parco Nazionale dell’Aspromonte, słynie przede wszystkim z przepięknych wodospadów oraz ruin, będących pozostałościami dawnej obecności Greków na tym terenie. Park znajduje się w prowincji Reggio Calabria na samym południu Kalabrii.

Regionalny Park Naturalny Serre, Parco naturale regionale delle Serre, usytuowany jest między Aspromonte i Silą. Dwa pasma górskie, które tworzą ten park natury, charakteryzuje się obecnością rozległych lasów, wąwozów, strumieni i wodospadów.

Co zjeść w Kalabrii

Kuchnia Kalabrii kocha ostrość. W tutejszych potrawach często pojawia się peperoncino czyli papryczka chili. Drugim symbolem kuchni Kalabrii jest czerwona słodka cebula z Tropei. Typowe dla Kalabrii są także oliwki, okrągły czerwony bakłażan i ‘nduja.

Ta ostatnio nieco tajemniczo brzmiąca nazwa – ‘nduja – to kalabryjska miękka pikantna kiełbasa do smarowania. Konsystencją przypominająca metkę choć bardzo pikantną.

Ze słodkich specjałów szczególne jest Tartufo di Pizzo – lody z płynną czekoladą w środku, które powstały w Pizzo. Region słynie także z upraw bergamotki, cytrusa wykorzystywanego często w kosmetologii i cukiernictwie.

Ser Caciocavallo pochodzi z masywu górskiego Sila w środkowej części gór kalabryjskich. Ser produkuje się w tej chwili we wszystkich regionach południowych Włoch, ale pochodzi właśnie z Kalabrii. Mój absolutny faworyt!

Wskazówka I Dużo więcej o kuchni Kalabrii dowiesz się z artykułu: Kalabria – co zjeść w najbardziej pikantnym regionie Włoch.

Kalabria – co zjeść w najbardziej pikantnym regionie Włoch

Najpiękniejsze miejsca w Kalabrii

Arcomagno – romantycznie i rozważnie

Arcomagno to naturalny łuk skalny, który powstał na cyplu San Nicola Arcella w północnej części Kalabrii. Jest to jedno z najciekawszych miejsc wybrzeża Cedrowego, Riviera dei Cedri.

Do łuku i niewielkiej, choć wyjątkowo uroczej plaży, można dotrzeć zarówno drogą lądową, jak i morską. Plaża Arcomagno jest znana również jako plaża Eneasza, od imienia trojańskiego bohatera, który przeszedł przez te rejony po upadku Troi.

Nadzwyczajne piękno tego miejsca przyciąga turystów, którzy pragną nasycić oczy niezwykłością Arcomagno. Jednak, jeżeli marzy ci się mieć kawałek plaży tylko dla siebie, bądź tu jak najwcześniej rano albo przyjedź tu przed lub po sezonie.

Wskazówka I Arcomagno znajduje się w pobliżu miasteczka San Nicola Arcella, między Scalea a Praia a Mare. Stacje kolejowe są w Scalea i Praia a Mare, do San Nicola Arcella trzeba dojechać autobusem.

Wskazówka I O Arcomagno możesz dowiedzieć się więcej tutaj.

Kalabria – Arcomagno i wyspa Dino – klejnoty Wybrzeża Cedrowego

Wyspa Dino / Isola di Dino – wyspa burz

Nazwa wyspy Dino pochodzi od greckiego słowa „dina”, które oznacza burzę. Kiedy szaleje sztorm, fale rozbijające się o klify wyspy stanowią spektakularny widok.

Wyspa jest przepiękna, słynie z niesamowitych grot, z czego najbardziej znane to Grotta Azzurra i Grotte delle Cascate oraz wyjątkowej flory. Przez pewien czas wyspa była w rękach prywatnych, stąd też niszczejące pozostałości po infrastrukturze, która powstała z myślą o turystyce.

Na wyspie jest także droga o długości 1700 m prowadząca z jedynej kei do punktu widokowego na klifie wysokim na ponad 80 metrów. To także wymarzone miejsce dla osób nurkujących. Osiemnaście metrów pod powierzchnią wody jest Grotta Gargiulo słynąca z wyjątkowego bogactwa życia podwodnego. Ale sam snorkeling także dostarcza niezapomnianych wrażeń.

Aby dotrzeć na wyspę lub w jej okolice, można wykupić rejs łodzią, jachtem, dopłynąć kajakiem, a choćby rowerkiem wodnym. Jaskinie są naprawdę godne podziwu.

Wskazówka I Isola di Dino znajduje się blisko Arcomagno, więc te dwie atrakcje można zobaczyć w jeden dzień. Wyspa jest bliżej kurortu Praia a Mare. Sprawdź noclegi w nadmorskim kurorcie, Praia a Mare.

Diamante – malowane miasto

Kalabryjskie Diamante słynie z murali i peperoncino.

Na ścianach budynków centrum historycznego Diamante i pobliskiej Cirelli, jest w tej chwili ponad 200 murali. Stworzyli je światowej sławy artyści i malarze począwszy od 1981 roku. Każdego roku powstają nowe dzięki projektowi „Muralespanso”. Inicjatorem był Nani Razzetti, mediolański malarz, który zamieszkał w Diamante i chciał w z miasta uczynić miejsce wyjątkowe. W czerwcu 1981 roku do Diamante przybyło ponad 80 włoskich i zagranicznych malarzy, którzy stworzyli pierwsze murale. Diamante znajduje się w tej chwili na szczycie listy „Città dipinte” (Malowane miasta).

Wskazówka I Zarezerwuj nocleg w Diamante.

Co roku we wrześniu odbywa się tutaj Festiwal del Peperoncino. Mnóstwo rzeczy o papryczce chilli można się dowiedzieć także dzięki działającej w mieście Accademia Italiana del Peperoncino. Akademia znajduje się tuż za Diamante, w Parco Enzo La Valva.

W akademii zajmują się promowaniem peperoncino, a także badaniami nad produkcją, adekwatnościami i wszystkimi możliwymi zastosowaniami papryczki chili. Pod lupę wzięto jej zastosowania w gastronomii, kosmetologii, farmakologii i medycyny. W ich warzywniku uprawianych jest ponad osiemdziesiąt odmian chili, które pochodzą z całego świata! Wszelkiego rodzaju kształty i kolory: żółte, czerwone, czarne, pomarańczowe czy fioletowe.

Na tabliczkach poszczególnych odmian są nazwy papryczek oraz tajemniczy skrót „SHU” wyrażony w liczbach, skali pikantności papryki (jednostka ostrości Scoville’a).

Diamante słynie także z cytrusa, Cedro di Diamante.

Grisolia – prawda o sercu południa Włoch

Grisolia to niewielkie miasto w północnej części Kalabrii, które jest kompletnie nieznane.

Miasteczko nie leży bezpośrednio nad morzem, choć morze stąd bardzo dobrze widać. Na najbliższą plażę, w Cirella, jest około 8 km.

Grisolia ma znane sąsiadki, miasteczka położone nad samym morzem, gdzie skupia się ruch turystyczny. Są to Cirella, Diamante, Santa Maria del Cedro, Scalea, San Nicola Arcella, Praia a Mare. Bezsprzecznie największą ich zaletą jest położenie bezpośrednio na fragmencie kalabryjskiego wybrzeża, jakim jest Riviera dei Cedri.

Wskazówka I Sprawdź noclegi w Grisolia.

Grisolia jest przepięknie położona i na pewno oferuje zachwycające widoki tak na morze, jak na charakterystyczne wąwozy, góry i sąsiednie miasteczka. Ale w sama w sobie nie jest ani pięknym, ani tym bardziej wymuskanym miasteczkiem. Jest za to bardzo autentyczna i jak sądzę, dobrze odzwierciedla brak zamożności kalabryjskich miasteczek, które muszą sobie radzić same. Autentyczność, choć w „modzie” nie idzie w parze z tłumem turystów i zostawianymi przez nich pieniędzmi. Tu jest raczej spokój i cisza. I niektórym to bardzo pasuje.

Dlatego warto się zastanowić, czy chcemy poznać prawdę o sercu południa Włoch i poznać tutejszych mieszkańców, którzy chętnie zagadują.

Wskazówka I Poznaj lepiej Grisolię.

Kalabria – apartamenty Moniki w Grisolia, Casa Felice Calabria

Cirella – plaża i fascynujące ruiny miasta

Przyjeżdżając do Cirelli wzrok od razu przekuwa niewielka wysepka, Isola di Cirella. Można do niej dopłynąć choćby rowerem wodnym. Na szczycie wyspy stoją ruiny fortyfikacji wojskowej, zwanej Torre dell’Isola di Cirella, zbudowanej na planie kwadratu o bokach o długości około 10 metrów. Wieżę zbudowano w 1562 roku, aby zapobiec atakowi tureckich piratów.

Wysepka jest porośnięta głównie śródziemnomorską makią, od strony morza są urocze zatoczki i jaskinie.

Wskazówka I Dla osób lubiących zajrzeć pod wodę dodam, iż dno morskie po wschodniej stronie wyspy jest bardzo bogate w zarośla trawy morskiej, Posidonia oceanica. Można się także natknąć na charakterystyczne małże, Pinna nobilis. To największy przedstawiciel małża w obszarze morza Śródziemnego, który jest pod ścisłą ochroną. Jej polska nazwa nie jest łatwa do zapamiętania, brzmi przyszynka szlachetna lub szołdra.

Cirella oferuje zarówno fragment plaży publicznej, jak i lido. Plaża jest głównie kamienista. W gorące letnie dni kamyczki bardzo się nagrzewają, dlatego wskazane są klapki. Parking znajduje się przy plaży.

W Cirelii nie można pominąć Ruderi di Cirella – ruin miasteczka, które w przeszłości było przez najeźdźców doszczętnie niszczone aż trzykrotnie.

Ruiny widać z plaży, znajdują się nieopodal, na wzniesieniu. To część ważnego dziedzictwa kulturowego Cirelli. Latem polecam zwiedzać rano lub na koniec dnia, gdy największe upały nieco zelżeją. To miejsce niesamowicie się nagrzewa.

Orsomarso – fascynuje!

To wyjątkowe miasteczko na mapie północnej Kalabrii z charakterystyczną wieżą zegarową, Torre dell’Orologio, która góruje nad Piazza Municipio. Na górę prowadzą wąskie schody, a nagrodą za wejście jest widok na centrum historyczne, dolinę Argentino i sąsiednie tereny. Wejście jest bezpłatne.

W krajobrazie Orsomarso, szczególnie spoglądając z wieży zegarowej, w oczy rzuca się skała, Falesia di Orsomarso. Przypomina nieco naszą Maczugę Herkulesa z Ojcowskiego Parku Narodowego, czyż nie?

Nie da się nie zauważyć także sporej groty, Grotta della Madonna di Lourdes, w której w 1958 roku umieszczono trzymetrową figurę Matki Bożej. To z okazji 100-lecia objawienia się „Pięknej Pani” zaledwie 14-letniej dziewczynce w okolicach Lourdes.

Na głównym placu miasta, Piazza Municipio, stoi także charakterystyczny różowy dom, który latem (w drugiej połowie lipca) zaczyna być obwieszany papryką. To słynna La Casa dei Peperoncini. Papryka ma dobrze wyschnąć na słońcu, a oryginalny sposób jej wieszania przyciąga turystów.

W sąsiednim barze, Bar Battaglia, można zjeść lody o smaku cioccolato e peperoncino (czekolada z chili). Polecam!

Orsomarso słynie z turystyki rzecznej, zwłaszcza z raftingu na rzece Lao. To także świetne miejsce na trekking, spływy kajakowe, canyoning, itp.

W miasteczku znajduje się punkt informacji turystycznej, gdzie polecam zajrzeć. Mają mapki i sporo informacji o atrakcjach w okolicy.

Ja wybrałam się z rodziną spacer wzdłuż rzeki Argentino przez zielony tereny Riserva Statale Valle del Fiume Argentino. Naszym celem był wodospad Cascata Ficara. Spacer jest łatwy i bardzo przyjemny, idzie się w cieniu drzew, a po drodze są ujęcia pitnej wody. Woda w rzece jest bardzo zimna choćby w super gorące lato, a nurt bystry.

Na obiad wybraliśmy się do schroniska, Rifugio Montano (podjechaliśmy samochodem). Proste i smaczne jedzenie, ale przede wszystkim błogi spokój.

Buonvicino – dobry sąsiad

Niewielkie Buonvicino (doł. dobry sąsiad) znajduje się na liście z najpiękniejszych miasteczek Włoch wg stowarzyszenia I Borghi più belli d’Italia.

Jest tu XVI wieczny kościół, Chiesa Madre, z relikwiami San Ciriaco oraz niewielkie muzeum miejskie, Museo Arti Gusto Buonvicino.

To miasteczko świętego Ciriaco. W dolinie rzeki Corvino znajduje się jaskinia, w której San Ciriaco Abate żył jako pustelnik między X a XI wiekiem. Dziś jest znana jako Grotta di San Ciriaco i znajduje się około 2 km od miasteczka.

Nad jaskinią znajduje się także niewielki kościół, zbudowany w latach 1930-1935 dzięki księdzu Ciriaco Liserre i oddaniu wiernych. Obok małego białego kościoła znajduje się dzwonnica, której dzwony odlano w Neapolu.

Nad miasteczkiem, na wysokości 800 m n.p.m., znajduje się sanktuarium Madonny della Neve. Rzadko zaglądają tu turyści, szczególnie zagraniczni, ale choćby tu jest punkt informacji turystycznej, gdzie można otrzymać interesujące materiały i dowiedzieć się czegoś ciekawego.

Belmonte Calabro – na straży morza Tyrreńskiego

Belmonte jest jednym z najciekawszych i najlepiej zachowanych miasteczek w południowo-tyrreńskim obszarze Cosenzy, położone na wysokości na wysokości 262 m n.p.m. Wioska ma typowo średniowieczny układ, z domami ustawionymi jeden nad drugim wzdłuż wąskich i krętych uliczek, ze średniowiecznymi łukami, wiszącymi ogrodami i stromymi schodami.

Belmonte Calabro od XIII wieku stoi na straży morza Tyrreńskiego. Częściowo zachowane mury otwierały się na trzy bramy miejskie: Porta di Mare (Brama Morska), Porta di Terra (Brama Lądowa) i Porta Laterale (Brama Boczna).

Dziś Belmonte to tzw. paese albergo, miasteczko-hotel, gdzie znajduje się mnóstwo małych wyremontowanych mieszkanek. Kilka z nich zostało przeznaczonych na muzea eksponujące życie w minionych czasach w Kalabrii. Dzięki projektowi zagospodarowania opuszczonych domostw na hotele, turystyka w Belmonte znowu rozkwita. Jeszcze do niedawna miasteczku groziło wyludnienie.

Położenie i widoki, zapierają dech w piersiach, świetne miejsce na spacery w formie trekkingu. Belmonte to także nazwa dużych i bardzo smacznych pomidorów, które są uprawiane w tych okolicach.

Pizzo – stolica Tartufo di Pizzo

Stare miasto w Pizzo skupia się wokół Piazza della Repubblica, tuż obok jest Piazza Musolino ze wspaniałym widokiem na morze i plażę, Belvedere Musolino. To właśnie tutaj zaczyna się najpiękniejsza linia brzegowa Kalabrii, Costa degli Dei czyli Wybrzeże Bogów.

Miasto słynie z lodowego deseru Tartufo di Pizzo, zamku Castello Murat i kościółka w skale, Chiesa di Piedigrotta.

Tartufo di Pizzo narodziło się w Bar Dante w 1952 roku. Deser powstał przez przypadek. Panu Giuseppe de Maria zabrakło foremek do lodów, a trwało przyjęcie ślubne. Wykorzystał więc to, co miał pod ręką i tak powstały lodowe kulki orzechowo-czekoladowe z sercem z roztopionej gorzkiej czekolady, obsypane kakaem, zawinięte w papier. To wersja klasyczna, ale w każdym tutejszym barze znajdziemy co najmniej kilka smaków. Moje ulubione to pistacjowe i cytrynowe.

Tutejsza plaża miejska nie jest zbyt duża, ale jakże przyjemnie jest z niej korzystać. Nad plażą góruje zamek, Castello Murat, zbudowany przez Ferdynanda I Aragońskiego w XV wieku.

Zamek jest kojarzony głównie z historią uwięzienia, a następnie skazania na śmierć króla Neapolu, Gioacchino Murata, jednego z najsłynniejszych generałów Napoleona. Wyrok wykonano 13 października 1815 roku, a zwiedzanie zamku opera się właśnie na tej historii.

Kościół Piedigrotta w Pizzo

Nieco poza głównym centrum historycznym jest za to coś, co musisz to zobaczyć będąc w Pizzo. Szykuj się na plażowanie oraz na kościółek Piedigrotta, do którego wchodzi się właśnie od strony plaży.

Według legendy, w VIII wieku kapitan żaglowca w trakcie ciężkiego sztormu, prosił o przetrwanie swojej załogi Matkę Boską Piedrigrotta, której wizerunek stał w jego kajucie. Kapitan i cała załoga przerwała, jak i obraz Matki Boskiej. Za cud ocalenia wykuli w skale kapliczkę, gdzie umieścili obraz.

Jednak historia tego miejsca miała ciąg dalszy. Lokalny artysta, Angelo Barone, pod koniec 1800 roku zaczął powiększać grotę i stworzył nowe rzeźby przedstawiające życie Jezusa i świętych. Pałeczkę przejął później jego syn. To, co widzimy dziś, kosztowało obu panów ponad 50 lat pracy.

Wskazówka I Wejście do kościółka i zamku Castello Murat jest opłatne.

Gdzie nocować w Pizzo

W Pizzo polecam noclegi u Gulii, w samym centrum historycznym. Gulia ma dwa mieszkania w jednym budynku: na parterze z ogrodem i na pierwszym piętrze z widokiem na miasto i morze.

Trzecie mieszkanie jest kilka kroków dalej i ma genialny widok na miasto. To mieszkanie znajdujące się nad znakomitą restauracją Hedo, którą gorąco polecam, szczególnie deser – cytrynowe tartufo.

Jej oferta noclegowa jest na Airbnb.

Szukając noclegu w Pizzo chciałam nocować w B&B Casa Angelieri, niestety w moim terminie nie było wolnych miejsc.

W trakcie pobytu zerknęłam jednak w to miejsce i na pewno chciałbym się tu kiedyś się zatrzymać. Pokoje z widokiem na morze zachwycają, a opinie gości mówią same za siebie.

Piękne plaże między Pizzo a Tropeą

Polecam dwie, wyjątkowo piękne plaże na trasie między Pizzo a Tropeą.

Pierwszą z nich jest Marinella di Zambrone, znana także jako Spiaggia Paradiso del Sub. Jest tam bardzo charakterystyczna skała, Scoglio Del Leone.

Druga plaża znajduje się tuż przy Tropei, w miasteczku Parghelia. To wyjątkowo piękna spiaggia di Michelino, na którą zejście jest wygodne, dlatego jest świetna dla rodzin z małymi dziećmi.

Tropea – perełka Kalabrii

Tropea to przyjemne, tętniące życiem miasto z labiryntem uliczek i zaułków, które prowadzą do kilku placów. To tu starsi mieszkańcy miasta gromadzą się na pogawędkach. Świadkami tych rozmów są okoliczne pałace, kościoły i domy, które być może nie są w idealnym stanie, mają za to swój urok. Nie brak tu barów, lodziarni, butików, sklepów z pamiątkami i restauracji z tradycyjnymi potrawami Kalabrii.

Jadąc do Tropei warto nauczyć się jednego włoskiego słówka – la cipolla – cebula. Prawdziwym skarbem kuchni kalabryjskiej, cipolla rossa di Tropea, słodka czerwona cebula z Tropei. Drugim jest oczywiście peperoncino.

Tropea to zdecydowanie jedno z najpiękniejszych miast Kalabrii.

Wskazówka I Poznaj mój przewodnik po Tropei.

TROPEA – najpiękniejsze miasto Kalabrii

Capo Vaticano – elektryzujący fragment Costa degli Dei

55 km boskiego wybrzeża, Costa degli Dei, dociera do Capo Vaticano. Plaże są tu oddzielone formacjami skalnymi, dlatego niektóre z nich są dostępne tylko od strony morza.

Świetny punkt widokowy na słynną plażę Grotticelle znajduje się za latarnią morską, wystarczy szukać napisu „belvedere” (dosł. piękny widok).

Drugi punkt widokowy na Costa dei Dei, znajduje się przy dużym parkingu. Widać z niego drugą część Wybrzeża Bogów.

Kiedy warunki atmosferyczne sprzyjają, można zobaczyć charakterystyczną wyspę Stromboli, która szczególnie pięknie wygląda o zachodzie słońca. jeżeli widoczność jest naprawdę dobra, widać pozostałe wyspy Liparyjskie i majaczącą na horyzoncie Sycylię.

Gdzie nocować w Capo Vaticano

Na tyłach latanii morskiej jest duży ośrodek z domami wakacyjnymi, Residence Praia di Fuoco. Domy nie są najnowszej generacji i na pewno przydałoby się im odświeżenie.

Teren jest rozległy, jest tu mnóstwo eukaliptusów i innych drzew, które świetnie zacieniają teren, co latem ma znaczenie. Na ścianie klifu zbudowano lata temu schody, którymi schodzi się bezpośrednio na plażę, spiaggia Praia I Focu, jest ich bagatela … 450. Aby dostać się na tę plażę innym sposobem, pozostaje droga morska.

W Capo Vaticano jest oczywiście dużo więcej miejsc noclegowych, przejrzyj całą ofertę.

Nicotera – zaskakuje

Droga dojazdowa do Nicotery wije się po skalnym klifie. Jest tu piękna szeroka plaża, z grubym piaskiem, a idealnym zakończeniem dnia jest zachód słońca podziwiany z promenady.

Scilla – pocztówkowa dzielnica Chianalea

Jednym z najpiękniejszych miast w Kalabrii jest Scilla. Od północy jej wybrzeże obmywane jest przez turkusowe wody morza Tyrreńskiego, od południa od innych miejscowości Kalabrii oddzielają ją zielone szczyty gór Aspromonte.

Scilla zachowała atmosferę osady rybackiej.

Miasto wyróżnia wysoka skała wyrastająca wprost z morza. Na jej szczycie wzniesiono zamek Ruffo. Dzieli ona miejscowość na dwie części.

Pierwsza z nich to Chianalea, stara osada rybacka z jedną główną uliczką, wokół której koncentruje się całe życie. Domy rybaków, stojące jeden na drugim, schodzą wprost do morza. Drugą jest Marina Grande z przepiękną, kamienistą plażą, gdzie skupia się większość plażowiczów.

Piękny widok na Scillę i okolicę jest z placu ratuszowego, gdzie znajduje się uliczka nieprzypadkowo nazwana Via Panoramica.

Życie w Scilli toczy się sennie swoim leniwym rytmem. Tutejsze okolice słyną z pachnącej i soczystej bergamoty.

Wskazówka I W Scilla polecam nocleg w starej dzielnicy rybackiej, Casa Vela B&B.

Reggio Calabria – uliczki pod górę niczym w San Francisco

Reggio znajduje się na czubku „włoskiego buta”, na zboczach Aspromonte i wschodnim brzegu cieśniny Mesyńskiej, skąd roztacza się wyjątkowa panorama na Sycylię, Etnę i Wyspy Liparyjskie. To miasto z niezwykłą historią, przez tysiąclecia było twierdzą kultury greckiej na półwyspie Apenińskim.

Niszczone wielokrotnie przez trzęsienia ziemi, zawsze stawało na nogi. Po trzęsieniu z 1908 r. miasto zostało odbudowane na planie szachownicy, bardzo popularnej wówczas we Włoszech urbanistyce. W centrum mieście dominuje styl Liberty, włoski wariant secesji, ale są także ślady architektury neobizantyjskiej i neoweneckiej – w szczególności charakterystyczna Villa Zerbi.

Miasto z imponującym zamkiem Aragońskim, amfiteatrem oraz ruinami antycznych budowli, takich jak sanktuarium Demeter i Persefony czy rzymskich term.

W Reggio trzeba zajść do Muzeum Wielkiej Grecji. Pomimo nazwy, muzeum nie skupia się tylko na okresie kolonizacji greckiej, ale dokumentuje całą starożytność. Najsłynniejsze eksponaty to oczywiście „Brązy z Riace”, dwa greckie posągi nagich mężczyzn, odnalezione zupełnym przypadkiem w 1972 roku w morzu, w okolicach Riace, na głębokości zaledwie 8 m.

Z ciekawostek, w Reggio urodził się Gianni Versace, jego brat Santo i siostra Donatella.

29 kwietnia 2009 Reggio Calabria stało się dziesiątym miastem metropolitalnym Włoch.

Pentedattilo – pod skałą pięciu palców

Opuszczona wioska, miasto duchów, città del fantasma, ghost city. Te wszystkie określenia są jak najbardziej adekwatne, aby opisać kalabryjskie Pentedattilo.

Czas stanął tu w miejscu w latach 60. XX wieku, kiedy mieszkańcy zostali zmuszeni do opuszczenia wsi z powodu nawiedzającego te tereny trzęsienia ziemi. Przenieśli się nieopodal, do Pentedattilo Nuovo.

W całkowicie opuszczonej wiosce przez lata panowała przerażająca cisza, przerywana od czasu do czasu przez ptaki, bezpańskie psy i cykady. Domy, kościoły i inne budynki stopniowo popadały w coraz większą ruinę.

Szansa na zmianę tego stanu rzeczy pojawia się pod koniec XX wieku. Dzięki dotacji z Unii Europejskiej, fundacji Pro Pentedattilo i wolontariuszy, wioska powoli zaczęła wracać do życia. Na przestrzeni lat osiedliła się tu garstka artystów i sklepikarzy. W wiosce wciąż trwa rewitalizacja. Proces jest żmudny, ale w tej chwili kilka domów zostało choćby dostosowanych do przyjmowania gości. Powstał albergo diffuso, czyli hotel „rozproszony” po kilku budynkach w miasteczku.

Na koniec kilka ciekawostek o Pentedattilo.

Grecy osiedlili się tutaj już w VI wieku p.n.e. W wiosce i jej okolicach do dziś można znaleźć wiele greckich wpływów, a lokalny dialekt zawiera greckie słowa i wyrażenia.

Pentedattilo jest zbudowane na górze Monte Cavalario, u stóp gigantycznej skały, która kiedyś miała kształt dłoni z pięcioma palcami. Greckie pentedaktilos oznacza pięć palców lub pięciopalczasty i dlatego wioskę nazwano Pentedattilo. Niestety przez lata odłamały się dwa „palce” i teraz skała zupełnie nie przypomina ludzkiej dłoni.

Włoska poczta

Dzielę się z Tobą moimi włoskimi podróżami mając nadzieję, iż cię zainspirują do samodzielnego poznawania jednego z najpiękniejszych państw na świecie. Dlatego zachęcam, abyś dołączył także do czytelników mojego newslettera, poste italiane. Tylko dzięki temu nie przeoczysz niczego, co się pojawiło na blogu, ale przede wszystkim, otrzymasz mnóstwo dodatkowych informacji.

Jeśli potrzebujesz pomocy w znalezieniu praktycznych informacji o Italii, zapraszam Cię do mojej grupy na FB: Moje wielkie włoskie podróże, którą wyróżnił Magazyn Glamour, jako jedna z najciekawszych grup na FB. Zapraszam cię także na mojego