Jan Paweł II o aborcji. Zobacz, jak jej zwolenników wykluczył z Kościoła!

Dokładna analiza dokumentów wydanych przez św. Jana Pawła II o aborcji prowadzi do jednoznacznego wniosku: zwolennicy aborcji są wykluczeni z Kościoła Katolickiego. Zobacz, co kryje się w dokumentach, których treść rzadko analizuje się merytorycznie, być może z obawy, iż zabrzmią zbyt jednoznacznie?

Na pierwszy rzut oka tytuł wygląda jak prowokacja, która ma na celu kliknięcie w artykuł. To nieprawda. Podczas zgłębiania dokumentów Świętego Kościoła można natrafić na materiały, które mogą szokować swoją treścią. Z drugiej strony jeszcze bardziej dziwi, iż nie popularyzuje się ich, chociażby w ramach lekcji religii lub studiów teologicznych. A przynajmniej autor tegoż artykułu nigdy się tam z nimi nie zetknął.

Evangelium Vitae

Zacznijmy od encykliki św. Jana Pawła II Evangelium Vitae. W pięćdziesiątym siódmym punkcie czytamy:

dlatego mocą Chrystusowej władzy udzielonej Piotrowi i jego Następcom, w komunii z biskupami Kościoła Katolickiego, potwierdzam, iż bezpośrednie i umyślne zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze aktem głęboko niemoralnym. Doktryna ta, oparta na owym niepisanym prawie, które każdy człowiek dzięki światłu rozumu znajduje we własnym sercu (por. Rz 2, 14-15), jest potwierdzona w Piśmie Świętym, przekazana przez Tradycję Kościoła oraz nauczana przez Magisterium zwyczajne i powszechne.[1].

Co wynika z tego fragmentu? najważniejsze są dwa aspekty. Pierwszym z nich jest fragment odwołania się do mocy Chrystusowej władzy udzielonej Piotrowi i jego Następcom, w komunii z biskupami Kościoła Katolickiego. Wskazuje on, iż Papież chce nieodwołalnie mocą swojego urzędu ogłosić pewną prawdę. Drugi aspekt dotyczy treści tego rozstrzygnięcia, a więc: bezpośrednie i umyślne zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze aktem głęboko niemoralnym.

Najwyższa ranga nauczania o życiu i zabójstwie

Odnośnie do pierwszego zagadnienia, to część teologów uznaje, iż wypowiedź papieska nie jest wiążąca i inni papieże mogą ją w przyszłości modyfikować. Spróbujmy rozwikłać tę trudność. W dokumencie Wyjaśnienie doktrynalne dotyczące końcowej części formuły ”Wyznania wiary” Kongregacji Nauki Wiary możemy znaleźć informację o niezmiennych prawdach objawionych formalnie przez Boga. Do takich prawd należą e.g. prawdy o istnieniu grzechu pierworodnego czy realnej obecności Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Są tam też wszystkie dogmaty chrystologiczne, maryjne, artykuły Credo. A także… nauczanie, iż bezpośrednie i umyślne zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej jest niezwykle poważnym wykroczeniem moralnym[2]. Okazuje się zatem, iż cytowany już fragment Evangelium Vitae ma taką samą rangę co wiara np. w Niepokalane Poczęcie. Lub jak wiara, iż Jezus Chrystus jest zarówno człowiekiem jak i Bogiem.

Definicja i konsekwencje herezji

Jakie z tego płyną konsekwencje? Zobaczmy co mówi Kodeks Prawa Kanonicznego. Z jednej strony mamy zapis dotyczący herezji. Jest ona definiowana jako:

uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą należy wierzyć wiarą boską i katolicką, albo uporczywe powątpiewanie o niej [3].

Z drugiej strony bycie heretykiem wiąże się z wyłączeniem z Kościoła mocą samego prawa [4]. Zatem, jeżeli ktoś, będąc osobą ochrzczoną, w sposób uporczywy zaprzecza, iż bezpośrednie i umyślne zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej jest niezwykle poważnym wykroczeniem moralnym, to jest ekskomunikowany, a więc wyłączony ze wspólnoty Kościoła.

Od poczęcia człowiek

Skoro udało się ustalić, o jak poważnych sprawach mówimy, to możemy uszczegółowić nasze rozważania. Odwołajmy się do drugiego aspektu, a więc samej treści twierdzenia – kim jest niewinna istota ludzka? Zwolennicy aborcji wykorzystują argument, iż nienarodzone dziecko jest tylko zlepkiem komórek, płodem, ale na pewno nie człowiekiem. Abstrahujemy tu od faktu, iż określenie płód jest technicznym terminem na fazę rozwoju człowieka. Sięgnijmy zatem ponownie do tego samego punktu encykliki, gdzie Papież cytuje następujący dokument Kongregacji Nauki Wiary Iura et bona:

Nic i nikt nie może dać prawa do zabicia niewinnej istoty ludzkiej, czy to jest embrion czy płód, dziecko czy dorosły, człowiek stary, nieuleczalnie chory czy umierający. Ponadto nikt nie może się domagać, aby popełniono ten akt zabójstwa wobec niego samego lub wobec innej osoby powierzonej jego pieczy, nie może też bezpośrednio ani pośrednio wyrazić na to zgody. Żadna władza nie ma prawa do tego zmuszać ani na to przyzwalać [5].

Zatem sam św. Jan Paweł II określa wyraźnie, iż zabójstwo płodu (aborcja) należy do kategorii zabicie niewinnej istoty ludzkiej. Jednocześnie zaznacza, iż najnowsze nauczanie papieskie jest potwierdzeniem tradycyjnego nauczania Kościoła o aborcji [6].

Zwolennicy aborcji są wykluczeni z Kościoła

Zatem możemy podsumować powyższy wywód łącząc dwa aspekty w jedno. jeżeli prawdziwe jest zdanie ogólne, iż osoba ochrzczona, która uporczywie odrzuca nauczanie, iż zabójstwo osoby niewinnej jest niezwykle poważnym wykroczeniem moralnym, jest ekskomunikowana mocą samego prawa, to musi prawdziwe być również zdanie szczegółowe z niego wynikające. Zatem po Evangelium Vitae ochrzczony, który uporczywie twierdzi, iż aborcja nie jest poważnym wykroczeniem moralnym, znajduje się poza Kościołem. Znajduje się tam mocą samego prawa, a więc nie potrzeba tego ogłaszać w specjalny sposób. I tak właśnie Święty z Wadowic wykluczył z Kościoła zwolenników aborcji.

Tekst: Krzysztof Zaborek

[1] Evangelium Vitae, 57.

[2] Kongregacja Nauki Wiary, Wyjaśnienie doktrynalne dotyczące końcowej części formuły „Wyznania wiary”, 5,11.

[3] Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 751.

[4] Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1364.

[5] Kongregacja Nauki Wiary, Iura et bona za: Evangelium Vitae, 57.

[6] Evangelium Vitae, 61-62.