**Dagbok**
«Hvor skal du? Hvem skal lage mat til oss?»
«Kva er det du held på med? Kvar skal du? Kven skal lage mat no?» spurte den overraska mannen min då han såg kva Antonie gjorde etter krangelen med mor hans.
Antonie såg ut av vinduet. Grått og trist, sjølv om det var tidleg vår. I den lille byen vår på nordvestlandet var det nesten aldri sol. Kanskje derfor folk her var så surmaga og lite vennlege.
Ho hadde sjølv lagt merke til at ho sjeldan smilte lenger, og rynkane i panna gjorde henne eldre enn ho var.
«Mamma! Eg går på tur!» ropte dottera, Ingrid.
«Greit,» nikka Antonie.
«Kva greit? Gi meg pengar.»
«Er ikkje turar gratis lenger?» sukka ho.
«Mamma! Kva er det for spørsmål?» sa dottera utålmodig. «Dei ventar på meg! Fort deg! Og kvifor så lite?»
«Det er nok til is.»
«Du er så gjerrig,» sa Ingrid, men ho høyrde ikkje svaret, for ho var alt ute av døra.
Jaja Antonie rista på hovudet og tenkte på kor søt og snill Ingrid hadde vore før ho blei tenåring.
«Tonie, eg er svolten! Når blir det mat?» ropte mannen min, Tor, irritert.
«Gå og et,» svarte ho likeglad og sette ein tallerken på bordet.
«Skal du ikkje servere?» spurte han.
Antonie nesten mista gryta. Kva var det han tenkte på
«Man et i kjøkkenet, Tor. Vil du et, så et. Vil du ikkje, så ikkje,» sa ho og sette seg sjølv ved bordet.
Etter femten minutter dukka Tor opp i kjøkkenet.
«Kaldt æsj.»
«Du brukte for lang tid.»
«Eg ba deg! Ingen kjærleik, ingen omtanke! Du veit jo at eg ser på kampen!» kasta han fram og stappa ein bit kylling i munnen. «Smakar dårleg.»
Antonie bare rulla med auga. Når det gjaldt fotball, var mannen heilt ukjenneleg. Veddemål, drakter, dyre billetter Han var avhengig, sjølv om han ikkje brydde seg om sport i yngre år.
Utan å sette seg, tok han ein boks for å få betre humør, potetgull «fordi han var svolten», og gjekk tilbake til TV-en. Og Tonie blei verande igjen for å vaske opp.
Ingen sette pris på arbeidet hennar.
Ho var utmatta etter vakt. Ho jobba som sjukepleiar på sjukehuset. Kvar dag møtte ho stress på jobb, og heime fekk ho ikkje fredberre meir arbeid: server, hent, rydd.
«Er det meir å drikke?» Mannen rotet i kjøleskapet etter ein ny boks. «Kvifor er det tomt?»
«Du drakk alt! Skal eg kjøpe meir? Ha litt skam, Tor!» ropte Antonie og tappa tålmodigheita.
«Så følsamt» snøfta han og smelte døra igjen for å fylla på «lageret» til neste kamp.
Antonie bestemte seg for å leggja seg, for ho hadde mykje arbeid dagen etter. Men ho fekk ikkje sova. Ho var bekymra for dotterakvar var ho, og kven var ho med? Ute var det mørkt, men Ingrid var framleis ikkje heime. Ho ville ikkje ringja, for det enda alltid med krangel.
«Gjer du meg til lags for venene mine? Slutt å ring!» skreik Ingrid i telefonen. Etter slike samtaler slutta Antonie å ringja, og trøysta seg med at dottera nettopp hadde fylt 18. Ho ville verken jobba eller studera. Ho fullførte skulen og ville «ta ein pause for å finna seg sjølv.»
Ho hadde så vidt fått sova då mannen vekte henne med gledesrop. Nokon hadde visst scora. Så diskuterte han høglydt kampen med naboen, som hadde kome innom og blitt verande. Naboen hadde med seg kjærasten sin, og no «heia» dei alle tre. Rundt midnatt kom Ingrid heim, klirra med tallerkane, banka på døra og la seg. Då alt omsider blei stille, begynte katten å mjaua for mat.
«Er det ingen andre i dette huset som kan mata katten?» utbrot
![Laptopy i tablety dla szkół w gminie Końskie. Ze środków z Krajowego Planu Odbudowy [wideo, zdjęcia]](https://tkn24.pl/wp-content/uploads/2025/12/Komputery-dla-szkol-w-gminie-Konskie-dzieki-funduszom-z-KPO-06.jpg)
