Hala Stulecia to konstrukcja przełomowa w historii architektury wykorzystującej żelazobeton. Wzniesiona została w latach 1911-1913 przez architekta Maxa Berga na terenach Wystawy Stulecia jako budowla wielofunkcyjna służąca celom rekreacji.

Zbudowana na planie koła z czterema absydami hala, mieści ogromną, cylindryczną widownię na około 6000 osób. Wznosząca się na wysokość 42 metrów kopuła zwieńczona jest latarnią ze stali i szkła. Hala Stulecia jest rozwiązaniem pionierskim pod względem architektonicznym i inżynierskim dokumentującym przenikanie się różnorodnych wpływów we wczesnych latach XX wieku i stanowiącym zasadniczy punkt odniesienia dla dalszego rozwoju budownictwa w dziedzinie dużych konstrukcji zbrojonych.

Hala Stulecia – dzieło Maksa Berga jako książkowy przykład wykorzystania konstrukcji zbrojonych w technice budowlanej. W 1913 roku hala miała największy, żelbetowy dach na świecie.

Tak prezentuje się Hala Stulecia widziana z wrocławskiego zoo, Hala Stulecia, Wrocław

Są takie budowle, które zapierają dech w piersiach i przenoszą do czasów, w których powstały. Hala Stulecia we Wrocławiu to takiego obiektu bez wątpienia należy. Zbudowana została w latach 1911 i 1913 jako wczesnomodernistyczny obiekt zapraszający ludzi do uczestnictwa w różnych imprezach masowych. Osobą, która zaprojektowała halę, jest architekt Max Berg. Sama nazwa nawiązuje do setnej rocznicy wydania odezwy Fryderyka Wilhelma III do sprzeciwiania się rządom Napoleona.

Kopuła Hali Stulecia we Wrocławiu i jej promienisty układ żelbetowych łuków, Hala Stulecia, Wrocław

Przeniesienie projektu do rzeczywistości pozwoliło otrzymać budowlę o układzie kolistym opartym symetrycznie na greckim krzyżu. Na jego końcach zlokalizowano niewielkie hale wejściowe. W chwili powstania był to obiekt mający żelbetowe pokrycie o największej rozpiętości na świecie. Hala osiąga wysokość 42 metry, natomiast dostępna powierzchnia wynosi 133,3 tys. m2. Rozległa okrągła przestrzeń centralna może pomieścić 6000 osób.

Hala Stulecia we Wrocławiu i brama wejściowa do jednego z największych zoo w Polsce, Hala Stulecia, Wrocław

Hala Stulecia we Wrocławiu to nowatorskie dzieło współczesnej inżynierii, a także architektury, która stanowi potwierdzenie przenikania się różnych wpływów w początkach XX wieku. Stała się w ten sposób zasadniczym punktem pozwalającym na dalszy rozwój budownictwa dużych konstrukcji żelbetowych. Za wyraz twórczego, a także pionierskiego podejścia na rzecz rozwoju metod konstrukcyjnych w wielkogabarytowych obiektach o charakterze zbrojnym została wpisana na Światową Listę UNESCO 13 lipca 2006 roku.

Pergola otaczająca Halę Stulecia we Wrocławiu, Hala Stulecia, Wrocław

Pawilon Czterech Kopuł we Wrocławiu, Hala Stulecia, Wrocław

Hala Stulecia służy jako scena spektakli, koncertów, kabaretów, galerii i wystaw, Hala Stulecia, Wrocław

Pod względem konstrukcji Hala Stulecia we Wrocławiu składa się z dwóch niezależnych części. Jest to podstawa, która układa się w walce łuków, które wygięte są w podłużnej płaszczyźnie. Ich podparciem stanowią żebra, które tworzą boczne apsydy. Drugi element to kopuła, która prezentuje się jako układ schodzących się w sposób promienisty żelbetowych łuków. Zadaszenie mające formę promienistych tarasów pozwoliło na umieszczenie nad każdym z nich okien, które doświetlają wnętrze obiektu. Jest to połączenie konstrukcyjnej surowości, a także formalnej prostoty. Takie zestawienie zachwyca wiele osób, innych natomiast szokuje. Pewne jest to, iż jest to jeden z najcenniejszych i najbardziej efektownych obiektów nowoczesnej architektury, który dodatkowo wyróżnia się nadzwyczajną wielofunkcyjnością.

Hala Stulecia we Wrocławiu. Jesień na pergoli

Wpis: Hala Stulecia we Wrocławiu. Kryteria obiektu: K I, II, IV. Wpis na listę UNESCO: 2006 r. Numer na liście UNESCO: 1165