Oryginalny grzyb, o którym mowa to Kolczakówka Piekąca, czyli Hydnellum peckii. To właśnie ona nazywana jest często krwawiącym zębem lub zębem diabła. Występuje rzadko, jednak w tym sezonie można spotkać ją w polskich lasach. Szczególnie powinny uważać osoby, które często biorą udział w grzybobraniach. jeżeli zobaczycie nietypowy okaz, musicie przestrzegać ważnych zasad.
„Ząb diabła”. Nietypowy grzyb
Jak wygląda „ząb diabła”? Grzyb ten jest na tyle charakterystyczny, iż trudno go pomylić z czymś innym. Na pierwszy rzut oka przypomina roślinę rodem z horroru lub filmu fantasy. Może się kojarzyć magicznie, a choćby groźnie. Uwagę przykuwa jego pilśniowaty i kolczasty kapelusz o średnicy od 3 do 10 cm. Cały jest w kolorze białym i posiada czerwone odstające kulki z wydzieliną w kolorze krwi.
Tak naprawdę Kolczakówka Piekąca jest gatunkiem podlegającym ścisłej ochronie i grzybem niejadalnym. Spożycie go byłoby ogromne niebezpieczne – substancja uszkadza nerki. Za samo zerwanie grozi surowy mandat. „Ząb diabła” wpisany jest na listę ginących i w Polsce przyznano mu najwyższą kategorię zagrożenia E – krytycznie zagrożony, co oznacza, iż w każdej chwili może u nas wymrzeć.
Tu trzeba uważać na tego grzyba
O tym, iż na Kolczakówkę Piekącą trzeba uważać, wielokrotnie przypominali już leśnicy czy choćby przedstawiciele Tatrzańskiego Parku Narodowego. Kilka lat temu na jednej ze stron facebookowych pojawiło się specjalne zdjęcie z opisem grzyba. Poinformowano, iż wyrasta on tylko tam, gdzie rośnie sosna lub świerk, ponieważ to z tymi gatunkami drzew żyje w symbiozie. Okazuje się, iż grzyb czerpie z drzewa składniki odżywcze, a w zamian za to dostarcza mu wodę i niezbędne związki nieorganiczne.
Na „ząb diabła” trzeba zatem uważać m.in. w iglastych i starych lasach m.in. w górach. Rozpoznamy go nie tylko po wyglądzie, ale też po charakterystycznym korzennym zapachu. Zwykle wyrasta z ziemi wśród mchów, rzadziej z opadłych, mocno przegniłych szyszek sosnowych. Częściej pojawiaja się samotnie niż w grupie. Co interesujące możemy się na niego natknąć także za granicą. Występował niemal w całej Europie i Ameryce Północnej. Niedawno spotykano go także w Korei, Iranie oraz Argentynie. Zobaczycie ten okaz, zróbcie zdjęcie z daleka i zostawcie go w spokoju.
