No problem! Here’s the adapted story for Polish culture with all the requested changes:
—
Kiedy życie dopiero się zaczyna: historia jednej kobiety, która w końcu wybrała siebie
– Mamo, dziś idę z Olą do kina! Bądź na telefonie, dobra? – rzucił Kacper na odchodnym, całując Martę w policzek.
Zamknął za sobą drzwi łazienki i odkręcił kran. Przez szum wody słyszeliśmy, jak pod nosem nuci jakąś wesołą piosenkę. Marta usiadła w fotelu przy oknie i jak zawsze zatrzymała wzrok na synu. Był szczęśliwy. Wolny. Lekki.
Takim, jakim ona nigdy nie była.
Przed oczami mignęła jej przeszłość – ma osiemnaście lat, zakochana jak dziewczyna, wychodzi za mąż za Marka. Wtedy wydawało się, iż miłość to na zawsze. Że wystarczy trzymać się za ręce, a wszystko będzie proste.
– Mamo, gdzie moja niebieska koszula? – wyrwał ją z zamyślenia głos Kacpra.
– W szafie, po lewej, jak zawsze – uśmiechnęła się, mimo iż w piersi coś się ścisnęło.
Podeszła do lustra i zobaczyła w nim siebie. Znała to uczucie – piękna, postawna, ale oczy… Oczy zdradzały zmęczenie. Nie od codzienności, nie. Od życia.
Tamten dzień to jak bat. Zwykłe poranne zakupy w sklepie osiedlowym. Ona – po chleb. On – z siatką, w której słoiczek dla niemowląt i pieluchy.
– To… nie tak, jak myślisz – wybełkotał Marek.
Ale Marta w mig zrozumiała. U Alicji – jego nowa rodzina. I ona, Marta, już w niej nie ma miejsca. Były krzyki, łzy, upokorzenie. Potem – cisza. Pustka. I nowe życie.
Bez niego. Ale z synem.
Teściowa wtedy została przy niej. choćby ją broniła. Marta sama wychowała Kacpra. I tylko czasem pozwalała sobie przypomnieć – jak łatwo kiedyś oddała swoje szczęście. A raczej, pozwoliła je zabrać.
Kacper wyszedł z łazienki, wypielęgnowany, w tej samej niebieskiej koszuli. Dorósł. Samodzielny. Mądry. Takim, jakim ona chciała być w swoje osiemnaście lat.
– Na razie, mamo! – pomachał ręką.
– Miłego wieczoru, kochanie – skinęła głową, wracając do fotela.
Wtedy przyszedł SMS. Cichy sygnał, a na ekranie: „Tomasz wysłał ci zaproszenie do znajomych”. W Martę uderzyło serce. Tomasz? Ten sam Tomek ze szkoły? Z bukietami stokrotek pod oknem?
Zamówiła do przyjaciółki.
– Kasia, nie uwierzysz… Tomek! Ze szkoły! Dodał mnie!
– Tomek, który był w tobie zadurzony przez całe liceum?! No to wiesz, akceptuj! Podobno teraz dobrze mu się wiedzie. I podobno rozwiedziony…
Tak zaczęła się ich historia. Wiadomości. Rozmowy do drugiej w nocy. Śmieszne memy, ciepłe słowa, komplementy. Jakby wróciła do młodości. Jakby znów oddychało się lekko.
Po dwóch tygodniach Marta przyznała się synowi:
– Kacper, chciałabym cię poznać z pewną osobą…
Uśmiechnął się.
– Z Tomkiem? Mamo, świecisz się jak choinka w Boże WI wtedy, gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Marta poczuła, iż po raz pierwszy od lat jest dokładnie tam, gdzie chce być.
