Fort XIV Józef Bem został wzniesiony w latach 1889-1893 jako fort piechoty i wyróżnia się spośród innych fortyfikacji swoim unikalnym charakterem. Jest jedynym "fortalitium" w naszej części Europy, które w całości otacza mokra fosa. Fosa ta, o głębokości 4 metrów i szerokości 35 metrów, choć nie była pierwotnie planowana jako element fortu, jest nieodłączną częścią jego architektury, dodając mu niezwykłego uroku.
Fort XIV Józef Bem mógł pomieścić około 300 żołnierzy, w tym kompanię piechoty oraz obsługę dział na lawetach kołowych. Pomimo braku ciężkiej artylerii, fort ten pełnił istotną rolę w obronie Twierdzy Toruń dzięki swojemu strategicznemu położeniu i solidnej konstrukcji. Obiekt zachwyca masywnymi murami skarpowymi, przeciwskarpowymi oraz dwiema wieżami obserwacyjnymi WT90, które do dzisiaj robią wrażenie..
Fort XIV Józef Bem ma również swoje miejsce w historii Polski. Po włączeniu Torunia do Polski w 1920 roku, przez kolejne dwa lata pełnił funkcję siedziby polskiej kompanii wartowniczej. Jej głównym zadaniem było pilnowanie Obozu Internowania Nr 11, w którym przetrzymywani byli jeńcy z armii Imperium Rosyjskiego, w tym słynny generał Piotr Wrangel, znanego z udziału w wojnie polsko-bolszewickiej (1920-1922). Fort XIV Józef Bem był także wykorzystywany jako wojskowy magazyn oraz szpital obozowy Stalagu XXA w okresie II wojny światowej.
Dzisiaj Fort XIV Józef Bem jest w prywatnym posiadaniu i niestety nie jest dostępny dla zwiedzających. Jednakże, jego imponujące stoki bojowe, schrony artylerzystów oraz miejsca przedstoku z siecią kolczastą wciąż przyciągają wzrok i zapraszają do zanurzenia się w tajemniczej historii tego miejsca.
