Pod koniec kwietnia dowiedziałam się strasznej rzeczy, a na początku maja historia ciągnęła się dalej, ale była ona tragiczna w skutkach.
Do dziś nie mogę się pozbierać po tym co się stało. To wydarzenie zostawiło głęboką bliznę w mojej głowie, sercu, psychice i pamięci i już nigdy o tym nie zapomnę.
Nie, nie rzucił mnie chłopak, nie jestem też chora i nie umieram. Umarł ktoś, z kim kiedyś miałam bardzo dobry kontakt. Nie będę się tu wdawać w szczegóły, bo nie chcę, by wszyscy o tym wiedzieli, a poza tym nie jest to łatwy dla mnie temat. Pisząc to wszystko po policzkach płyną mi łzy, a ręce trzęsą się jak galareta.
Mam nadzieję, iż rozumiecie to, iż jestem teraz pogrążona w głębokim smutku i żalu, i nie jestem w stanie pisać postów. Nie sprawia mi to euforii tak jak kiedyś. A adekwatnie nic już mi nie sprawia radości.
Postów nie będzie prawdopodobnie do końca maja, ale już od czerwca postaram się nadrobić zaległości.
MAM DO WAS PROŚBĘ.
Jeżeli macie taką osobę, którą kochacie, a nie powiedzieliście jej jeszcze tego...zróbcie to!
Jeśli jesteście z kimś pokłócone, schowajcie dumę do kieszeni i pierwsze wyciągnijcie rękę, choćby gdy przyczyna tego konfliktu nie leży po Waszej stronie.
Jeśli jest coś, co chcecie zrobić od dawna, zróbcie to.
Nie odkładajcie niczego na potem, bo jutra może nie być. Ludzie strasznie gwałtownie odchodzą, choćby nie obejrzycie się, a już kogoś nie będzie. Chodźcie na badania kontrolne, dbajcie o swoje zdrowie, bo zdrowie to najważniejsza wartość w życiu i nie można go kupić za żadne pieniądze świata. Cieszcie się drobnymi chwilami, bo kiedyś takich chwil może zabraknąć.
Buziaki. Paula.
