Dla kogoś ważnego znajdziesz czas?

Jak to się dzieje, iż tak często nie mamy czasu dla innych…. Mówimy zgadamy się, zdzwonimy, musimy się spotkać….Jedni traktują te stwierdzenia jak puste komunikaty, zwyczajny element small talk i nie przywiązują do nich żadnej wagi. Inni jako deklarację i plan na przyszłość, który niesie nieuchronne rozczarowanie. Powiesz życie…tak bywa? A może nie? Przecież można łatwo pogodzić te dwie strony. I podsumować to tak – dla kogoś ważnego znajdziesz czas. Zawsze. Prawda? Czy jednak życie nie jest aż takie proste?

Mieć czas dla kogoś

Mamy czas na to, na co chcemy. Brutalne?
Nie.

Prawdziwe.

Z drugiej strony często mówimy o tym, co jest dla nas ważne, a jednocześnie kompletnie nie przywiązujemy do tego uwagi. Mówimy, iż rodzina jest ważna. Jednak właśnie kosztem rodziny rozwijamy się i pracujemy. Mówimy, iż zdrowie jest ważne. Jednak to zdrowie i dbałość o siebie muszą poczekać. Twierdzimy, iż same dla siebie jesteśmy ważne, a rzadko kiedy mamy tak naprawdę czas, żeby o siebie zadbać.

Może zatem problemem nie jest to, iż nie chcemy mieć na coś czasu, tylko, iż źle wybieramy. Wiemy, co jest ważne. Jednak ciągle z tym co ważne wygrywa to, co jest pilne, to co najgłośniej krzyczy i najmocniej przepycha się łokciami.

W tym tkwi paradoks naszych czasów. Wiemy, co jest naprawdę istotne. Jednak z różnych powodów nie mamy na to czasu. Sądzimy, iż to może poczekać…

To znaczy, iż jesteśmy głupie? Jesteśmy po prostu beznadziejni my wszyscy jako ludzie? Oczywiście nie.

To znak, iż bywamy zagubione, za mało asertywne, zbyt zmęczone i zapracowane. Przegrywamy, choć tego nie czujemy. By po latach stwierdzić to, co niemal każdy. Za mało czasu spędzałam z osobami, które były ważne. Żałuję, iż za dużo pracowałam, martwiłam się…

Wypełnić pustkę

Większość z nas chciałaby żyć inaczej. Naprawdę.

Lubimy przecież tak wiele osób. Doceniamy relacje. Pragniemy je pielęgnować.

Jednak nie zawsze mamy wystarczająco samozaparcia, żeby spędzić czas z ważnymi dla nas osobami. Bo przegrywamy z naszym osobistym lenistwem, rozczarowaniem, zmęczeniem, przyzwyczajeniami.

Powinniśmy wyjść, a zostajemy w domu. Należałoby zadzwonić, a nie wykonujemy tego ważnego telefonu. Nie mówimy bliskim osobom o tym, jak bardzo są dla nas ważni, a gdy ich zaczyna brakować, właśnie wtedy odczuwamy porażającą pustkę.

Zresztą ta pustka pojawia się znacznie wcześniej...W naszej zabieganej codzienności, wieczorem, w pustym domu, w chwilach nostalgii.

Ludzie są dla nas ważni. Relacje to coś, co dodaje nam skrzydeł. A same z różnych powodów pozwalamy sobie to wszystko odbierać.

Być opcją lub priorytetem

Problem leży również gdzieś indziej. Mianowicie w tym, iż nie traktujemy ludzi priorytetowo.
Spotykamy się z nimi, gdy się nudzimy, gdy już nie chce nam się robić innych rzeczy. Zamiast znaleźć czas w choćby najbardziej zabieganym okresie życia, odpuszczamy. Jesteśmy przecież tylko ludźmi…

Mówimy jedno. Robimy drugie.

To ogromna różnica. Być dla kogoś, gdy nie ma się niczego innego do roboty. I być wtedy, kiedy ma się mnóstwo innych możliwości, a wybiera się drugiego człowieka.

Znajdywać dla kogoś czas, a nie zabijać z kimś tylko nudę.

Tego nie da się oszukać.

Albo jesteś dla kogoś priorytetem i każda inna rzecz musi poczekać, albo jesteś opcją. Zabawką, która ma uprzyjemnić chwilę nudy, rozśmieszyć, wysłuchać, być, gdy jesteś potrzebna. I zniknąć, gdy przestajesz być już cokolwiek warta.

Zbyt często poświęcamy za wiele uwagi ludziom, którzy nie powinni nas zajmować. I zbyt często nie widzimy tych, dla których jesteśmy prawdziwie ważni.