Czym zapełnić czas na długich przejazdach? Gry towarzyskie dla dorosłych i dla dzieci

To NIE BĘDĄ typowe polecajki, typu zabierz ebooka, audiobook czy odpal muzykę w uszach. Chcę, żeby telefon czy wszelka elektronika była rzucona w kąt, by poznawać i integrować się z innymi. Chcę Ci zaproponować gry towarzyskie, które rozgrzeją do czerwoności oraz pozwolą nie odczuwać dłużącej się podróży.

PS. Nie tylko w podróży, ale w ogóle są to super pomysły na spotkania towarzyskie.

Grę możesz kojarzyć filmu Bękarty wojny. Świetna zabawa do dorosłych oraz dla dzieci.

Potrzebujecie małe karteczki (mogą być samoprzylepne) lub kawałek kartki, który podzielicie na mniejsze na tyle ilu jest graczy oraz długopis (jeden, dwa wymiennie wystarczy).

Każdy z graczy otrzymuje małą karteczkę i w sekrecie przed innymi wypisuje na niej jedną dowolną postać: fikcyjną, historyczną, z bajek, filmów, z życia wziętą. Taką, która powinna być znana ogółowi uczestników (to szczególnie ważne, jeżeli bierze udział młodsze pokolenie). Zgodnie z ruchem wskazówek zegara wszyscy jednocześnie przekazujecie ją osobie obok, ale nie pokazujecie napisu. Po odbiorze karteczki oblizujecie ją ( jeżeli nie ma kleju) i przykładacie do czoła (powinna się przykleić). Teraz można się rozejrzeć dookoła. Wszyscy oprócz Ciebie wiedzą, kim są, ale nie oni sami.

I teraz zaczyna się prawdziwa zabawa! Zadajemy pytania w eter, aby dowiedzieć się, kim jesteśmy, ale w taki sposób, by odpowiedź brzmia TAK lub NIE. Przykład:

• źle zadane pytanie: czy jestem kobietą czy mężczyzną?
• dobrze zadane pytanie: czy jestem kobietą?

Grupa zbiorowo odpowiada na pytania, aż odgadniesz. Znam warianty, iż zadajemy tylko 10 pytań albo mam y cza 2 min na pytania. Przy dużej ilości osób zapomina się po całej rundzie odpowiedzi i to często psuje atmosferę lub frustruje, dlatego zachęcam, aby dać do końca odgadnąć osobie kim jest!

Gra jest również dostępna na telefon (wyrzuca najczęściej przedmioty, które odgaduje ta jedna osoba), jednak uwierz mi, samodzielne wymyślanie haseł daje mnóstwo radochy!

Z zabawą zapoznała mnie kiedyś na wyjeździe moja koleżanka po fachu Asia. Gra adekwatnie może mieć każdą nazwę, ale zostanę przy tej przedstawionej mi za pierwszym razem.

Potrzebujecie solidnego ŁBA NA KARKU

Gra jest dość specyficzna i zachęcam do rozgrzewki czymś prostszym. Może być ciut frustrująca na początku, ale jak się skuma zasady, to trudno od niej się oderwać.

Zasada jest taka, iż każdy jest właścicielem czegoś, co jest wpasowane w pewien klucz, pewien system, który zna tylko JEDNA osoba (nazwijmy ją SZEFEM). Uczestnicy pytają szefa:

• Czy posiadam… (i tu może być dowolny przedmiot)?
• Szef sprawdza i odpowiada: tak lub nie.

Początek jest raczej najtrudniejszy, ponieważ wszyscy wypowiadają nazwy jakichś przedmiotów i próbują znaleźć klucz szefa. Wypowiadane przedmioty mogą być totalnie w grupie niespójne (pod kątem kontekstu), ale spójne pod kątem klucza. Przykład:

KLUCZ: przedmiot posiadany przez strażaka posiada w swoim składzie pierwszą literę imienia strażaka, albo przedmiot posiadany przez strażaka musi mieć polski znak specjalny (ó, ź, ą, ę itd.) Klucz może być dowolny, ale z sensem.

Po rozpracowaniu klucza nie trzeba go zdradzać na forum. Możesz dodawać kolejne przedmioty z uśmiechem na ustach i wkurzać tym innych

W przypadku zabawy z młodszymi dziećmi zasadę można zmienić w sposób następujący: przedstaw klucz na głos i pozwól im samodzielnie decydować, jaki przedmiot posiada strażak, uwzględniając oczywiście klucz.

A i jeszcze jedno! jeżeli masz ochotę na wspólne podróżowanie to zapraszam Cię na stronę główną, gdzie znajdziesz mój aktualny kalendarz wyjazdowy Wszystkie wspomniane tam podróże są przeze mnie prowadzone!

Moje treści okazały się dla Ciebie pomocne, ciekawe? Kliknij i postaw mi wirtualną kawę. Dzięki temu wspierasz moją pracę na Szpilki w plecaku. Dziękuję!