Jestem zamężna od 9 lat, a między mną a moim mężem jest różnica wieku wynosząca 15 lat. Teraz mam 35 lat, a on 20. Mamy syna, a mój mąż pracuje. Na początku miałam dobrą pracę, ale mój mąż poprosił mnie o jej zakończenie ze względu na nieregularne godziny, chcąc spędzać więcej czasu razem. Od tego czasu skupiłam się na naszym synu i obowiązkach domowych.
Moja mama, która początkowo zaoferowała pomoc ostatecznie zrezygnowała z pracy, aby pomagać nam w opiece nad naszym synem. Często zajmuje się obowiązkami domowymi i przygotowuje posiłki, zwłaszcza gdy wracamy późno z powodu zajęć naszego syna. Pomimo jej życzliwości, mój mąż często okazuje irytację wobec niej rzucając złośliwe żarty, gdy nie słyszy go lub wyraża niezadowolenie z drobnych niedogodności.
Choć zgodziliśmy się wspierać finansowo moją mamę, gdy zrezygnowała z pracy mój mąż przeznacza dla niej tylko minimalne środki. W rezultacie ona pokrywa wydatki domowe i czasami kupuje nam produkty spożywcze, przeznaczając na to własne pieniądze. Mój mąż kwestionuje jej wydatki nieświadomy jej wkładu w funkcjonowanie naszego gospodarstwa domowego.
Czuję się nieswojo z postawą mojego męża wobec mojej mamy, zwłaszcza biorąc pod uwagę jej bezinteresowną pomoc. Pomimo jej wysiłków nigdy nie docenił tego co robi. Ta sytuacja tworzy napięcie i dyskomfort w naszym domu.
.jpg)
