Czekając na Tego Jedynego – wywiad z Lori Gottlieb

wybudzeni.com 9 miesięcy temu

Czekając na tego jedynego – wywiad z Lori Gottlieb

Natalie: Idealnie pasował.

Ryan: Pasował?

Natalie: Umysłowy, skończył studia. Kocha psy, lubi komedie. 185 cm wzrostu, brązowe włosy, życzliwy wzrok. Pracuje w finansach, a to oznacza wolne weekendy. Zawsze wyobrażałam sobie, iż będzie miał jednosylabowe imię jak Matt czy John, albo Dave. W perfekcyjnym świecie, jeździ Toyotą 4Runner i jedyne co kocha bardziej niż mnie to jego labrador retriever.

Alex: I przy odrobinie szczęścia, trochę włosów na głowie. Ale choćby to, nie jest teraz decydujące. Miły uśmiech. Taak. Miły uśmiech. Miły uśmiech może być decydujący.

Natalie: To przygnębiające.

Tony Harris: Lori, Lori, Lori Gottlieb pomóż nam. Jest z nami Lori. Jest autorką książki pt. „Marry Him”, w której udowadnia, iż warto ustatkować się dla Pana Wystarczająco Dobrego. Lori, bądź świadoma przez co przeszedłem. Jest tu mnóstwo samotnych mężczyzn, którzy są dobrymi facetami, ale kobiety i ta lista doprowadzają nas do szaleństwa. Proszę cię przedstaw nam tezę, która stoi w centrum twojej książki.

Lori Gottlieb: No dobrze. Nikomu nie mówię, aby ustatkował się dla osoby, w której nie jest całkowicie zakochany albo do której nie czuje pociągu fizycznego ani niczego podobnego. Moja książka jest oparta na ankiecie, w której wiele kobiet zostało zapytanych czy gdyby dostały 80% wszystkiego, czego chcą od ich ideału mężczyzny, to czy byłyby z tego powodu usatysfakcjonowane? Kobiety odpowiedziały, iż nie, bo to jedynie zadowalanie się [osiadanie]. A mężczyźni na to: „80%? Byłbym bardzo szczęśliwy. To dobra partia”.

Tony Harris: Dla kobiet wśród, których przeprowadziłaś ankietę 80% z pożądanych cech to zadowalanie się?

Lori Gottlieb: To zadowalanie się, ponieważ pytanie brzmi: co tak naprawdę czyni nas szczęśliwymi w długotrwałej romantycznej miłości? To pytanie, które zgłębiam w tej książce. Jestem dziennikarką, więc poszłam w miasto i zadawałam pytania neurobiologom na temat chemii, ekonomistom behawioralnym na temat segmentu populacji, zadawałam też pytania badaczom małżeństw i prawnikom zajmującym się rozwodami.

– I co mówili? Co mówili?

Lori Gottlieb: Chodzi o to, iż jesteśmy zbyt wybredni co do rzeczy, które nie mają żadnego znaczenia jeżeli chodzi o długotrwałe szczęście w związku. ale nie jesteśmy wystarczająco wybredni co do rzeczy, które faktycznie mają znaczenie.

– OK. Rozłóż to dla mnie na czynniki pierwsze. W przypadku mężczyzn jest to dość proste. Co do czego kobiety są tu zbyt wybredne?

Lori Gottlieb: Powiem ci. Mężczyznom i kobietom zadano pytanie o to, co byłoby dla nich czynnikiem uniemożliwiającym pójście z daną osobą na drugą randkę. Mężczyźni wymienili trzy rzeczy. Powiedzieli, iż musi być wystarczająco urocza, nie musi wyglądać jak Angelina Jolie, ale musi być jedynie wystarczająco atrakcyjna, musi być ciepłą i uprzejmą osobą oraz rozmowa z nią musi być interesująca. Wydaje się, iż są to naprawdę ważne kryteria.

– Bingo. Całkiem proste.

Mężczyźni są w zasadzie tacy sami

Lori Gottlieb: Tak. Osiągalne, prawda? Natomiast kobiety wróciły z trzystoma rzeczami, które wykluczają danego faceta jako opcję na drugą randkę. Mówimy tu o kolejnych 2 godzinach i być może darmowej kolacji. Nie zrobiłyby tego. Były to rzeczy typu „Założył brązowy pasek do czarnych butów” albo „Naprawdę świetnie się bawiliśmy i pomyślałam, iż jest czarujący i interesujący, ale później sparodiował Austina Powersa i nie mogę się tego pozbyć z głowy, w związku z czym nie mogę się z nim ponownie umówić”.

– OK. Proszę bardzo. Wybiłem cię z rytmu, ale miałem dla ciebie drobną uwagę zanim skończy mi się z tobą czas.

Lori Gottlieb: Facet od Austina Powersa może być miłością jej życia. jeżeli będzie go parodiował na drugiej randce, to po prostu nie idź na trzecią. Ale może był po prostu zdenerwowany. Faceci, którzy byli kiepscy na pierwszych randkach mogą być świetnymi partnerami na życie. Nie wiesz tego.

– No dobrze, pozwól, iż wysunę inny argument. Musisz mieć listę, Lori. Musisz ją mieć. Nie możesz po prostu biegać tu i tam, i umawiać się o dowolnej porze z Ryśkiem lub Henkiem. Musisz opracować listę.

Lori Gottlieb: Ale musisz mieć adekwatne rzeczy na swojej liście.

– Takie jak?

Lori Gottlieb: Muszą być na niej adekwatne rzeczy. Rzeczy związane z charakterem. Czy jest miły, czy mamy takie same cele w życiu, takie same wartości, podstawy, czy lubimy swoje towarzystwo, w jaki sposób się ze sobą komunikujemy. Ktoś mi powiedział: „Kobieta, którą byłem naprawdę zainteresowany nie pójdzie ze mną więcej na randkę, bo nie czytam takich samych książek jak ona. ale jest szaleńczo zakochana w facecie, który czyta te same książki, ale nie dzwoni do niej kiedy mówi, iż to zrobi”.

– W porządku. Jedziemy z tym. Bardzo szybko. Poprosiliśmy ludzi, aby przesłali nam swoje przemyślenia na ten temat za pośrednictwem naszego bloga. Kim pisze: „Znalazłam swojego ‘Pana Wystarczająco Dobrego’. Zdałam sobie sprawę z tego, iż nie znajdę idealnego mężczyzny, więc rozważyłam to czy pozytywne cechy mojego partnera przeważają nad – próbuję czytać najszybciej jak potrafię – jego negatywnymi cechami, co też robią”. Julia pisze: „Miły, troskliwy i szaleńczo we mnie zakochany! Wydaje mi się, iż nie proszę o zbyt wiele?” I Jackie: „Cześć Tony. Mam 55 lat. Mieszkam na wybrzeżu, w stanie Waszyngton. Nasza okolica jest raczej przygnębiająca, więc trudno jest znaleźć faceta, który pasuje do moich oczekiwań. Szukam faceta, który ma… Zęby, Samochód i Pracę”. Lori, muszę lecieć. Dziękuję, iż poświęciłaś nam swój czas. Radosnych Walentynek!

Lori Gottlieb: Bardzo ci dziękuję.

Zobacz na: Zapach i atrakcyjność partnera
Atrakcyjność nie jest kwestią wyboru i świadomej decyzji – David DeAngelo
Doradztwo małżeńskie to eugenika – Rian Stone
Kto lub co zniszczyło małżeństwo?
Profilaktyka w relacjach – część I | Rollo
Ciemna triada a atrakcyjność seksualna kobiet
Dominacja i uległość w małżeństwie: model kapitana i pierwszego oficera
Czerwono Pigułkowe role: Prakseologia dominującego mężczyzny – Ian Ironwood
Czy społeczeństwo naprawdę chce, żeby mężczyźni przewodzili? – Rollo Tomassi