Chcę żyć dla siebie i tylko dla siebie

O, Kinga, dzień dobry! Do mamy przyszłaś? krzyknęła sąsiadka z wprost swojego balkonu.

Dzień dobry, pani Jadwigo. Tak, do mamy.

Powiedz jej coś od siebie westchnęła kobieta. Zupełnie się zmieniła po rozwodzie, biedactwo.

Co pani ma na myśli? Kinga zesztywniała.

Mam problemy ze snem, budzę się wcześnie. Widziałam ją pewnego ranka, koło piątej, wysiadającą z taksówki. I wyglądała powiedzmy, nie jak zwykle. Może choćby lekko wstawiona. Sąsiedzi tylko szeptają. W jej wieku! I po co wyrzuciła twojego ojca? Tak, zawinił, ale kto nie ma grzechów? Tyle lat razem głupota rozwodzić się teraz.

Dziękuję, pani Jadwigo wycedziła Kinga, przełykając ślinę. Porozmawiam z nią.

Tymi słowami ruszyła gwałtownie w stronę domu. Jej matka rzeczywiście wyrzuciła ojca pół roku temu, po tym, jak przyłapała go na zdradzie. Kinga błagała ją, by się nie spieszyła wszystko może się jeszcze ułożyć. Ale matka była nieugięta. I co najdziwniejsze nie wpadła w depresję, jak można by się spodziewać, wręcz przeciwnie, tryskała energią. Nowe ubrania, tańce, bary, przyjaciółki rzeczy, których nigdy wcześniej nie robiła.

Kinga nie mogła tego zrozumieć. Sama miała niedługo wyjść za mąż, planowali dzieci. A jej matka w barze do rana? Jaką babcią miałaby być? Jak przedstawić ją przyszłej teściowej, gdy jedna robi na drutach, a druga bawi się nocą w klubach?

Gdy weszła do domu, matka wyszła na jej spotkanie z imbrykiem w dłoni i szerokim uśmiechem. Ubrana nie w znoszony szlafrok, ale w elegancki, beżowy kostium. Paznokcie zrobione, pedicure, sztuczne rzęsy widać było, iż cieszy się życiem.

No i jak Krzysiek? zapytała, stawiając filiżanki na stole.

Wszystko w porządku odparła Kinga, starając się opanować głos. A ty?

Wspaniale! Wczoraj siedziałyśmy z dziewczynami w barze do rana. Tańczyłyśmy, potem karaoke. Co za zabawa!

Pani Jadwiga mi wszystko powiedziała wtrąciła Kinga ponuro. Że wróciłaś o piątej rano i wyglądałaś pijana.

Matka roześmiała się.

No cóż, myślałaś, iż pijemy herbatę?

Kinga nie wytrzymała.

Mamo, nie sądzisz, iż trochę przesadzasz?

W jakim sensie?

No cóż, delikatnie mówiąc, nie masz już dwudziestu lat. Jakie tańce, jakie kluby? Ty powinnaś być przykładem. Będziesz babcią!

Jestem kobietą, która wreszcie jest wolna. Nie będę żyć według czyichś scenariuszy.

Ale żyłaś z tatą tyle lat! Jak możesz tak po prostu przejść nad tym do porządku dziennego?

Matka zamilkła, po czym spokojnie powiedziała:

Twój ojciec mnie zdradził. To nie była pomyłka, tylko świadomy wybór. A ja nie chcę już być tylko służącą. Chcę żyć. Dla siebie. Tyle lat żyłam dla rodziny. Teraz robię, co chcę.

Ale masz prawie pięćdziesiąt!

I co? Nie muszę starzeć się według harmonogramu.

Kinga zrozumiała, iż posunęła się za daleko.

Przepraszam, nie chciałam cię urazić. Po prostu się martwię.

jeżeli się mnie wstydzisz, nie zapraszaj na ślub. Ale wiedz jedno: nie zasłonię siwych włosów chustą i nie ubiorę się w workowatą sukienkę. Będę tańczyć i może choćby flirtować. Czuję się dobrze.

Nie, mamo, chcę, żebyś tam była. Tylko

Tylko ciotka Jadwiga nie aprobuje? Wiesz co? Nie obchodzi mnie to. Ja wreszcie żyję.

Gdy wróciła do domu, opowiedziała wszystko narzeczonemu.

Nie wiem, jak mam to przyjąć.

Krzysiek roześmiał się:

Moim zdaniem twoja matka jest świetna. Nie dała się złamać, wybrała życie. Nie ma w tym nic złego, by być szczęśliwą.

W weekend Kinga zadzwoniła do matki.

Mamo, chodźmy do SPA, a potem na koncert?

Nie będziesz się mnie wstydzić?

Powiem, iż jesteś moją starszą siostrą zaśmiała się Kinga.

No to umowa. Ale wiesz, nie wracamy wcześnie.

Ten dzień stał się przełomem. Kinga po raz pierwszy zrozumiała, jaką siłę miała w sobie jej matka. I iż może powinna się od niej uczyć być sobą. Żyć nie tak, jak trzeba, ale tak, jak czuje.