Pracuję jako kelnerka. Któregoś razu, kiedy klient wyszedł, podeszłam do stołu, żeby po nim posprzątać. Zauważyłam, iż zostawił mi wiadomość na serwetce
Cała moja rodzina jest na mnie w tej chwili obrażona i nikt ze mną choćby nie rozmawia. Wszystko dlatego, iż spotykam się z żonatym mężczyzną. Zrozumiałabym ich, gdybym zrobiła to celowo, albo specjalizowała się w rozbijaniu związków, ale on i ja poznaliśmy się przez przypadek w kawiarni. Długo pracowałam jako kelnerka w cateringu i jakoś spodobał mi się jeden z naszych klientów. Nie dałam nic po sobie poznać, nie chciałam sprawiać wrażenia natrętnej.
Kiedy wyszedł, podeszłam do jego stolika, żeby po nim posprzątać i zauważyłam, iż zostawił mi na serwetce notatkę – swój numer telefonu.
Całą następną noc spędziliśmy, pisząc do siebie SMS-y, rozmawiając na różne tematy, a tydzień później zaprosił mnie na randkę.
Jeśli choćby nie wziąć pod uwagę tego, iż polubiłam go od pierwszego wejrzenia, to na randce zakochałam się jeszcze bardziej. Zachowywał się bardzo szarmancko i był dla mnie miły. Po 2 miesiącach codziennych spotkań z poważną miną przyznał mi, iż ma żonę, ale dodał też, iż zamierzają wystąpić o rozwód.
Spotykamy się już od sześciu miesięcy. Nie wiem, czy ze względów moralnych słuchać bliskich i go opuścić, czy też słuchać serca, zamykając umysł na zawsze.
Kocham go do szaleństwa i sądząc po jego zachowaniu, moje uczucia są odwzajemnione. Jednak z biegiem czasu odniosłam wrażenie, iż on nie szuka we mnie czegoś poważniejszego niż zwykłego romansu. Chcę zostać jego legalną żoną, ale jeżeli nie podejmie żadnych kroków, aby spełnić moje pragnienie, to lepiej, aby pozostał tylko wspomnieniem. Na samą myśl w odpowiedzi po prostu posmutniałam.
