Bukowe Berdo to jedno z najpiękniejszych i najdzikszych miejsc w Bieszczadach. Ma trzy kulminacje, a najwyższy szczyt mierzy 1311 m n.p.m. Przez Bukowe Berdo prowadzi malowniczy szlak, który według nas należy do czołówki najpiękniejszych tras górskich w Polsce. Wycieczkę można przedłużyć sobie i wejść na Tarnicę lub Szeroki Wierch przez Krzemień i Przełęcz Goprowską. Od razu polecamy Ci opis szlaku na Tarnicę – najwyższą górę w polskich Bieszczadach.
To teren Bieszczadzkiego Parku Narodowego, dlatego obowiązują bilety wstępu. Bilet normalny kosztuje 9 złotych, a ulgowy 4,5 zł. Inna nazwa Bukowego Berda to Połonina Dźwiniacka. Jeszcze tam nie byliśmy, dlatego kiedyś musiał być ten pierwszy raz i od razu powiem – naszym zdaniem jest to najładniejsze miejsce w Bieszczadach. No może oprócz Halicza i Wielkiej Rawki.
Najkrótszy szlak na Bukowe Berdo z Mucznego – mapa trasy i podstawowe informacje
Najkrótszy szlak na Bukowe Berdo prowadzi z Mucznego i oznaczony jest kolorem żółtym. Wycieczkę tam najlepiej rozpocząć spod Centrum Promocji Leśnictwa w Mucznem. Trasa na pierwszy wierzchołek mierzy 3,2 km, a czas wejścia to 1 godzina i 30 minut. Do najwyższego punktu trasa mierzy 5,7 km – 2 godziny i 18 minut według mapy.
- Szlak z Mucznego jest wymagający, ale nie jakoś trudny.
- Bezpłatny parking w Mucznem znajduje się tuż przy szlaku obok Centrum Promocji i Leśnictwa.
- Współrzędne parkingu przy szlaku na Bukowe Berdo w Mucznem: 49.1306, 22.7454.
- Poniżej mapa szlaku do najniższego wierzchołka.
Opis szlaku na Bukowe Berdo z Pszczelin – szlak niebieski
My wchodziliśmy na Bukowe Berdo niebieskim szlakiem z Pszczelin, chociaż na górę prowadzą jeszcze szlaki turystyczne z innych stron. Wejście na samą górę zajmuje około 4 godziny drogi – 9,5 km. Po przejściu tego szlaku stwierdziliśmy, iż Bieszczady to raj dla piechurów i miłośników trekkingu. Przy parkingu znajduje się punkt informacyjno-kasowy, w którym trzeba zakupić bilety wstępu do Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Pszczeliny Widełki – parking
Nasza podróż trwała 4 godziny, zanim dojechaliśmy na parking Pszczeliny Widełki. Przy drodze znajduje się bezpłatny parking, na którym można zatrzymać samochód. Pamiętam, jak jeszcze kilka lat temu było tam mało miejsca i zmieściły się może 4 samochody.
- Współrzędne parkingu przy niebieskim szlaku: 49.1510, 22.6841.
Mapa naszej trasy i podstawowe informacje
Poniżej na mapie zaznaczyłem trasę góra-dół naszej wycieczki z Pszczelin-Widełek. Szlak mierzył prawie 19 kilometrów. Przeszliśmy go w 8 godzin z przerwami. Na cały szlaku mamy do pokonania 917 metrów podejścia.
Ruszamy na szlaku – Kiczera Bereżczańska 886 m n.p.m. i Widełki 1016 m n.p.m.
Wystartowaliśmy o godzinie 8 niebieskim szlakiem w stronę Bukowego Berda. Z tego miejsca odchodzi także szlak na Magurę Stuposiańską 1016 m n.p.m. Przeszliśmy chwilę po ubitej drodze i odbiliśmy w prawo, w stronę strumyka. Dalej z drogą biegnie ścieżka konna do Mucznego.
Ruszamy bukowym lasem w stronę Kiczery Bereżczańskiej 886 m n.p.m. Trasa prowadzi dość ostro w górę, dlatego gwałtownie zdobywamy wysokość. Po drodze mija nas samotna turystka i szybkim tempem maszeruje po szlaku. My spokojnym krokiem wychodzimy wyżej i wyżej. Zaraz za Kiczerą Bereżczańską rozsiadamy się, żeby zjeść śniadanie. W lesie panuje błoga cisza. Co jakiś czas odezwie się samotny ptak. Po kilku minutach wstajemy i ruszamy w dalszą podróż. Po przejściu, po dość płaskim terenie wychodzimy na kilka pozbawionych widoków polanek. W niektórych miejscach w lesie musimy omijać powalone drzewa, których jeszcze nikt nie usunął. Zabieramy się do stromego podejście, które pokonujemy dość szybko. Po drodze mijamy szczyt o nazwie Widełki 1016 m n.p.m.
Połonina Dźwiniacka – rozpoczynamy widokową część szlaku
Docieramy do wiaty turystycznej, od której do Bukowego Berda jest 90 minut. Tam robimy kolejną przerwę. Pogoda się trochę pogarsza, jednak jeszcze nie pada. Krótki postój i ruszamy w kierunku połoniny. U góry muszą być świetne widoki. Po kilkunastu minutach wychodzimy na Połoninę Dzwiniacką i od razu otwierają nam się piękne krajobrazy. Obracamy się i widzimy najpopularniejsze szczyty Bieszczadów – Połoninę Caryńską, Połoninę Wetlińską w oddali i Rawki po lewej.
Góra Bukowe Berdo – Szołtynia 1201 m n.p.m.
Idziemy połoniną i w każdą stronę mamy fantastyczne widoki. Jest nas trochę na szlaku. Tuż przed nami idzie samotny turysta, a za nami dwie dziewczyny. Zbliżamy się do pierwszej kulminacji Bukowego Berda mierzącego 1201 metrów o nazwie Szołtynia. Kilkaset metrów dalej, inni już opuszczają najwyższe wzniesienie. Tutaj odchodzi żółty szlak do miejscowości Muczne. Ścieżka prowadzi przez łąkę i jest dobrze wydeptana. Cały czas wiadomo, gdzie trzeba iść.
Szczyt Bukowe Berdo 1311 m n.p.m. – najwyższy punkt kulminacji
Wreszcie dotarliśmy na najwyższy punkt Bukowego Berda 1311 m n.p.m. Rozciągają się z niego widoki na Ukrainę, Tarnicę i naszą część Bieszczadów. Bardzo blisko jest kolejny szczyt – Krzemień 1335 m n.p.m. i Przełęcz Goprowska. Partie grzbietowe poniżej połoniny masowo porasta krzewiasta forma jarzębiny, co szczególnie efektownie wygląda jesienią, gdy dojrzeją na czerwono jej owoce. Bukowe Berdo widziane na własne oczy to dla nas najładniejsze miejsce w Bieszczadach i tylko żałujemy, iż dopiero teraz tutaj przyjechaliśmy.
Dalsza droga na Tarnicę i Szeroki Wierch lub powrót taką samą trasą
Wiele osób idzie przez Bukowe Berdo, Przełęcz Goprowską i Krzemień na Szeroki Wierch i Tarnicę – najwyższy szczyt pasma po polskiej stronie. My już kilka razy tam byliśmy i nie było to w planach na ten dzień. Naszym celem podczas tego wypadu było poznanie nowych i ciekawych miejsc. Wracaliśmy na parking takim samym szlakiem. Na koniec polecamy nasz inny blogowy wpis o ciekawych szlakach, miejscach i atrakcjach w Bieszczadach.
