Po rozwodzie z mężem wyciągnęłam wnioski. Chcę się nimi z wami podzielić. Może moje doświadczenie okaże się przydatne w waszym życiu lub małżeństwie. Chciałabym to wszystko rozumieć i wiedzieć wcześniej, ale niestety, dzielę się tym już teraz, gdy nie można już wszystkiego zmienić.
Mniej dbałam o siebie (teraz dbam)
Naprawdę mniej dbałam o siebie niż teraz. Nie dbałam o siebie. Nie poprawiałam fryzury u fryzjera, nie robiłam makijażu. Również sporo przytyłam. Myślałam, iż mąż będzie mnie kochał taką, jaka jestem. Pełna – to pełna. Niezadbana – to wystarczy.
Teraz pokochałam siebie. Dbam o siebie. Schudłam, doprowadziłam się do porządku, nakładam lekki makijaż. Odnowiłam garderobę i poprawiłam ogólny wygląd.
Pracowałam mniej i byłam zależna od męża (teraz pracuję i zarabiam)
W ostatnich 10 latach małżeństwa byłam bardzo zależna finansowo od męża. Chyba to zrozumiał. I często zarzucał mi to. – Na przykład, nie kupuj tej bluzki (drogo), nie dam ci na to pieniędzy. Albo po co ci te perfumy (kup tańsze). Po rozwodzie zaczęłam jeszcze więcej pracować, aby nigdy od nikogo nie być zależna. I wam, kobiety, radzę zawsze pracować i mieć swoje grosze.
Nie poświęcałam czasu mężowi (teraz bym to robiła, bo to ważne)
Naprawdę nie poświęcałam czasu swojemu mężowi. Myślałam, iż nasze relacje już nie są takie, iż trzeba myśleć o mężu. Trzeba rozpieszczać, rozmawiać godzinami i tak dalej. W końcu znalazł kobietę, z którą mógł rozmawiać.
Nie robiłam mężowi komplementów (a powinnam była)
Ostatnio przeczytałam ogromną ilość prac psychologów. I wszyscy radzą robić mężom, swoim drugim połówkom komplementy – Jaki jesteś wspaniały, piękny, kochany! Jak dobrze wbijasz gwóźdź. Ja tego nie robiłam.
Zaczęłam kochać siebie (w małżeństwie siebie nie kochałam)
W małżeństwie nie kochałam siebie. Stawiałam swoje interesy poniżej interesów męża. A tak nie można – trzeba siebie kochać. A wtedy mąż też będzie kochał.
