Gerlach 2655 m
Najwyższy wierzchołek i zarazem jeden z najpotężniejszych masywów w Tatrach i w ogóle w całym łuku Karpat. Leży w bocznej grani, ciągnącej się na pd. wsch. od Zadniego Gerlacha, od którego oddziela go Przełęcz Tetmajera. Gerlach i Zadni Gerlach tworzą wraz z dalszymi Pośrednim i Małym Gerlachem wielki, granitowy masyw.
Gerlach wznosi się nad Doliną Białej Wody, Batyżowiecką i Wielicką, leży całkowicie po słowackiej stronie Tatr Wysokich. Dzięki wysokości i wspaniałym widokom Gerlach jest jednym z częściej zdobywanych szczytów. Najpopularniejsza droga na wierzchołek wiedzie z Doliny Wielickiej przez tzw. Wielicką Próbę, a ze szczytu przez Batyżowiecką Próbę do Doliny Batyżowieckiej.
Zgodnie z przepisami TANAP-u turyści mogą wchodzić na Gerlach tylko w towarzystwie uprawnionego przewodnika wysokogórskiego. Szczyt jest wspaniałym celem nie tylko dla turystów, ale również dla taterników.
Gerlach za najwyższy szczyt Tatr został uznany stosunkowo późno, bo w 1838 r. Wykazały to pomiary trygonometryczne Ludwiga Greinera. Jeszcze w drugiej połowie XIX w. za wyższe uważano niekiedy Łomnicę i Krywań. Pierwszego wejścia na szczyt najprawdopodobniej dokonali już w 1834 r. polujący na kozice spisko-niemieccy myśliwi z Johannem Stillem na czele. Pierwszego wejścia zimowego dokonali 15 stycznia 1905 r.: Janusz Chmielowski, Karol Jordan wraz ze znakomitym przewodnikiem tatrzańskim Klimkiem Bachledą. We wrześniu 1874 r. ósmego wejścia na Gerlach dokonał pierwszy proboszcz Zakopanego — ks. Józef Stolarczyk razem z góralskimi przewodnikami. Nazwa Gerlach wywodzi się od spiskiej wsi-Gierlachów.
Łomnica 2634 m
Drugi co do wielkości szczyt nie tylko w Tatrach, ale w całych Karpatach. Jego trójkątna piramida góruje nad okolicznymi szczytami i dlatego do ok. 1860 r. Łomnica uważana była powszechnie za najwyższy wierzchołek całych Tatr.
Szczyt wznosi się we wschodniej części słowackich Tatr Wysokich, w ich bocznej grani odchodzącej od głównej w Baranich Rogach na pd.-wsch. U podnóży Łomnicy leżą: Kieżmarska Dolina, Łomnicka Dolina i Dolina Małej Zimnej Wody. Masyw zbudowany jest granitoidowych skał masywu krystalicznego Tatr Wysokich. Pierwsze udokumentowane wejście należy do Roberta Townsona wraz z przewodnikiem w 1793 r. Ok. 1805 r. na wierzchołku przebywał Stanisław Staszic.
Łomnica obok Kasprowego Wierchu jest jednym z dwóch tatrzańskich szczytów, na który można wyjechać wagonikiem kolejki linowej. Kolejka została zbudowana w latach 1936-40, w dwóch odcinkach pokonuje odległość 6 km i 1720 m wysokości. Od Łomnickiego Stawu ku Łomnickiej Przełęczy biegnie linia kolejki krzesełkowej. W zimie okolice Łomnicy stanowią jeden z głównych w Tatrach Słowackich rejonów narciarstwa.
Na szycie stoi kilkupiętrowy murowany budynek stacji kolei, mieszczący również obserwatorium meteorologiczne i astrofizyczne. Jest to najwyżej położona budowla w całych Karpatach i naszej części Europy. Z turystycznego punktu widzenia szczyt jest bardzo atrakcyjny, głównie ze względu na rozległe i wspaniałe widoki na całe Tatry. Dzięki kolejce linowej, która kursuje w okresie letnim i zimowym, należy do najczęściej odwiedzanych szczytów w Tatrach. Na wierzchołek nie prowadzi żaden znakowany szlak udostępniony turystyczne, droga jest zarezerwowana dla taterników.
Nazwa Łomnicy wywodzi się stąd, iż szczyt ten znajduje się częściowo w granicach wsi spiskiej Wielkiej Łomnicy, do której szczyt niegdyś należał. Dawniej w literaturze polskiej używano też nazwy Krępak lub Krapak. Ze względu na wysokość i okazały wygląd zwłaszcza ze strony Spisza, Łomnicę określano też dawniej jako: Królowa Tatr lub Królowa tatrzańska.
Krywań 2494 m
Najwyższy szczyt Liptowa, jeden z najwyższych w pd- zach. części Tatr wysokich na końcu ich długiej bocznej grani. Krywań jest uważany przez Słowaków, za Narodową Gorę, od 1841 r. urządzają tu patriotyczne wyjścia. Dominujący nad sąsiednimi szczytami i charakterystyczny w swym kształcie Krywań w panoramie Tatr wyróżnia się, nie tylko patrząc z innych tatrzańskich szczytów, ale także z wielu rejonów Słowacji, a choćby z Podhala.
Krywań wywodzi swoją nazwę od niezwykle charakterystycznego kształtu, sprawiającego wrażenie, iż szczyt jest skrzywiony na jedną stronę. Niegdyś szczyt uważany był za najwyższy w całych Tatrach. Na wierzchołku znajduje się drewniany, dwuramienny krzyż o nieco ponadmetrowej wysokości-godło niepodległej Słowacji.
Od 2 połowy XVIII prowadzone w okolicach Krywania były prace górnicze. Na jego południowych i południowo — zachodnich stokach istniały kopalnie sięgające do wysokości ok. 2100 m.
Na wierzchołek prowadzi łatwy znakowany szlak wyprowadzający z wylotu Doliny Ważeckiej. Rozpoczyna się przy Drodze Wolności ok. 3 km na zachód od Szczyrbskiego Jeziora. Szlak biegnie obok Jamskiego Stawu i przez dolną cześć Pawłowego Grzbietu. Drugi szlak prowadzi od Trzech Studniczek wzdłuż południowo-zachodniej grani Krywania. Widok z wierzchołka należy do jednych z najpiękniejszych w całych Tatrach.
Krywań pojawia się w znanej pieśni, wykonywanej często przez kapele góralskie. Słowa utworu zostały napisane przez Kazimierza Przerwę Tetmajera do dawnej góralskiej nuty. Krywań jest częstym motywem w sztuce Słowaków, jego nazwę nadano hotelowi, ludowemu zespołowi a w Zakopanem przed wojną została postawiona willa „Krywań".
Jagnięcy Szczyt 2230 m
Jest pierwszym od wschodu szczytem Tatr Wysokich, stanowi zwornik dla czterech grani bocznych. Na Kołową Przełęcz opada Grań Townsona a na Przełęcz pod Kopą — Koperszadzka Grań, stanowią one część główniej grani Tatr. Od głównego wierzchołka ku wylotowi Doliny Kołowej odchodzi Jagnięca Grań, od niższego wierzchołka biegnie Kozia Grań, która opada w kierunku Doliny Kieżmarskiej.
Jagnięcy Szczyt ma dwie boczne granie i dwa blisko położone wierzchołki, z czego południowo-zachodni jest głównym. Kształtna piramida zbudowana jest ze skał granitowych, wznosi się nad Kołową Doliną, Doliną Zadnich Koperszadów, Doliną Białych Stawów i Jagnięcą Doliną.
Na wierzchołek wyprowadza znakowany szlak turystyczny zbudowany w latach 1911-12 przez Węgierskie Towarzystwo Turystyczne.
Większa część stoków Jagnięcego Szczytu dawniej stanowiła tereny myśliwskie i częściowo pasterskie. Pierwsze znane wejście 9.VIII 1793 r. należy do Roberta Townsona i spiskiego przewodnika Hansa Grossa. Nazwa szczytu wywodzi się od ludowej nazwy pasterskiej Jagnięce lub Hala Jagnięca.
Sławkowski Szczyt 2452 m
Wybitny szczyt Tatr Wysokich wznoszący się po południowej stronie dolnej części Staroleśnej Doliny a na pn.-zach. od Smokowców, skąd dobrze go widać. Szczyt był jednym z najwcześniej zwiedzonych, w 1664 r. wszedł na niego Georg Buchholtz senior wraz z towarzyszami. W 1805 r. na Sławkowski Szczyt wszedł Stanisław Staszic, jest to drugie udokumentowane wejście.
Według niesprawdzonych wiadomości podobno w 1662 r. było w Tatrach silne trzęsienie ziemi, a jego centrum miał stanowić Sławkowski Szczyt. Katastrofa miała spowodować obrywy skalne i lawiny kamienne, które jakoby spowodowały obniżenie szczytu o 300 m.
Nazwa Sławkowskiego Szczytu pochodzi od nazwy leżącej na Spiszu miejscowości — Wielki Sławków, do której do 1947 r. należały okoliczne tereny.
Na Sławkowski Szczyt wyprowadza znakowany szlak turystyczny wybudowany w latach 1901-08, łatwo osiągalny stanowi cel wielu turystów. Z wierzchołka rozpościerają się wspaniałe widoki na najwyższe szczyty tatrzańskie.
