Hasłem tegorocznego Przeglądu jest słowo „erzac”, które weszło do użycia w trakcie I wojny światowej. To namiastka rzeczy lub czynności, podróbka czegoś, co jest bardzo pożądane – gorszej jakości, ale mająca cechy wspólne z oryginałem. Czasy rządów autorytarnych pokazały, iż „erzacem” można skutecznie „zamydlić oczy” także na wielką, narodową skalę. Spolszczenie niemieckiego słowa „ersatz” do swojskiego „erzacu” akcentuje splot perspektyw ekonomicznych i geopolitycznych kształtujących nasz region. Potransformacyjna Polska, a może i cała Europa Środkowo-Wschodnia, budowana była na terapii szokowej, m.in. zalewie podróbek i wierze w to, iż nie przemieszczając się, można się znaleźć po zachodniej stronie. „Erzac” był i wciąż jest manifestacją klasowych podziałów, a przejście od „podróby” do oryginału – jednym z najwyraźniejszych symboli ekonomicznego awansu. Historia sztuk wizualnych wiedzie od przedstawienia ku abstrakcji i dalej – przez choćby ready mades czy zawłaszczania – zgłębia napięcie pomiędzy oryginałem a imitacją. Natomiast sztuki dźwiękowe cywilizacji zachodniej pełne są prób doskonalenia imitacji.
Tegoroczną ideę, jak i jej wielowątkowość, rozwiną w swoich pracach artyści SURVIVALU. W przestrzeniach Zajezdni Popowice obejrzymy kilkadziesiąt dzieł z obszarów takich jak malarstwo, rzeźba, instalacja, wideo czy projekty dźwiękowe. Nieodłącznym elementem Przeglądu jest Nagroda Publiczności, która w tym roku została ufundowana przez Prezydenta Wrocławia. Osoba autorska pracy artystycznej z największą liczbą głosów otrzyma nagrodę finansową. Zachęcamy do głosowania na ulubione realizacje artystyczne podczas trwania festiwalu. We wtorkowy wieczór Art Transparent zaprasza na koncert Mai Miro, który będzie ostatnim, zamykającym tegoroczny Przegląd, wydarzeniem dla publiczności.
Nagrodę Publiczności 21. Przeglądu Sztuki SURVIVAL za instalację dźwiękową Nikt wcześniej nie przyglądał Ci się równie intensywnie jak ja otrzymał Paweł Kulczyński.
O nagrodzonej pracy:
Katastrofa ekologiczna na Odrze w 2022 roku zwróciła uwagę na konieczność uznania za osobowość prawną rzek w dyskusji publicznej. Uważne spędzanie czasu nad rzeką powoduje, iż staje się ona dla nas podmiotem, osobą. Stan medytacji nad pozornym „nic się nie dzieje”, wsłuchania się w pejzaż dźwiękowy nad i pod powierzchnią wody, wpatrywanie się w jej toń, jest częścią praktyki pogłębionego słuchania (deep listening). Dwunastokanałowa, samoewoluująca kompozycja elektroakustyczna, w której uwzględnione jest zmienne przewodnictwo elektryczne wody zgromadzonej w wiszących wibrujących słojach-głośnikach, w zależności od stopnia jej zasolenia (zanieczyszczenia) oraz ilości materii organicznej – kwitnących glonów. Woda pobrana jest z różnych lokalizacji w obrębie Wrocławia, z kanałów, zatoczek, akwenów zimowania barek, odnóg systemu rzecznego Odry w obrębie Wrocławia. Każde naczynie wyczuwalnie drży, a tym samym delikatnie wstrząsa zawartą w nim wodą, w której rosną glony. Struktura materiału zmienia się mikroskopijnie poprzez fale dźwiękowe, a jednocześnie wpływa na ich charakter. Każdy z dwunastu kanałów jest strojonym rezonansowo systemem sprzężenia zwrotnego, które ma wpływ na charakter kompozycji oraz na warunki generowania dźwięku w pozostałych pojemnikach.
Nagrania terenowe zebrane w okolicach Odry użyte do polifonicznej syntezy dźwięku powstały w ramach stypendium Prezydenta Wrocławia na rok 2023.
Przeliczanie głosów odbyło się pod nadzorem komisji pod przewodnictwem Karoliny Bieniek, Magdaleny Basak i Aleksandry Jach.
