Lacey Ellen Fletcher urodziła się 25 listopada 1985 roku, mieszkała w amerykańskim mieście Slaughter, w stanie Luizjana. Była dzieckiem Sheili i Claya Fletchera. Ojciec był policjantem, a matka udzielała się społecznie w lokalnej radzie miejskiej. Oboje byli filarami miejscowego kościoła. Ci ludzie cieszyli się powszechnym szacunkiem. Ich dom, jak większość posesji w tej okolicy, leżał w pewnej odległości od sąsiednich posiadłości. Więc nikt nie widział, co się tam dokładnie działo.
Gdy Lacey poszła do szkoły, zaczęły się jej problemy, była nieco wyciszona i nieśmiała. Lubiła się izolować od głośnych kolegów, ponieważ była dotknięta pewnym stopniem autyzmu. ale miała swoje grono znajomych i grała w szkolnej drużynie siatkówki. Jeden z jej byłych kolegów z klasy wspominał ją po latach, jako najmilszą osobę, którą poznał w swoim życiu.
Z biegiem czasu dzieci stawały się nastolatkami. Lacey jako „inna” została łatwym obiektem kpin i szykan. Uczniowie zaczęli się nad nią znęcać. Dlatego rodzice, Sheila i Clay Fletcher, wzięli córkę z publicznej szkoły i załatwili jej domową edukację. Już wtedy, matka z ojcem mówili znajomym, iż nie chcieli takiego dziecka, którym będą się musieli opiekować na starość. Córka była ich rozczarowaniem i ciężarem. Po szykanach w szkole u dziewczyny rozwinęła się fobia społeczna, uwarunkowana autyzmem. Lacey została poddana trzyletniej terapii. Leczenie nie przyniosło poprawy, było choćby gorzej. Jak twierdzili jej rodzice, w pewnym momencie jeden z lekarzy psychiatrów chciał, by trafiła do szpitala, ale dziewczyna nie chciała o tym słyszeć. Wolała zostać w domu. Według jednego z sąsiadów Fletcherów, Roberta Bladesa, jeszcze w 2005 roku widział spacerującą Lacey na ulicy i jak ćwiczyła z ciężarkami pod domem. Miała wówczas 21 lat i była bardzo szczupła. Od tego czasu nikt z okolicy jej więcej nie zobaczył. Stało się tak z powodu znacznego pogorszenia jej zdrowia, co uniemożliwiło jej wychodzenie z domu. Rozwijał się u niej prawie całkowity paraliż, znany pod nazwą zespół zamknięcia.
Życie na kanapie
Gdy stan Lacey uniemożliwiał jej poruszanie się, rodzice posadzili ją na skórzanej kanapie i tak zostawili na pastwę losu. Obok ułożyli stertę ręczników, aby były pod ręką, gdy wycierali odchody córki z podłogi. Swojego dziecka nie myli, nie zakładali mu pampersów. Sprzątali cały dom oprócz kanapy z nieruchomą córką.
Nawet nie zmieniali jej ubrań, które z biegiem lat zwisały z niej jak szmaty. Clay i Sheila posuwali się choćby do zostawiania niepełnosprawnego dziecka na kilka dni, bez jedzenia i picia. Robili sobie kilkudniowe wakacje. Destrukcja i rozpad ciała Lacey postępował. Mięśnie zanikały, w brudzie i ekskrementach na kanapie zalęgło się robactwo, które zaczęło zjadać żywcem uwięzioną dziewczynę. Pojawiły się choćby myszy. Były oznaki, iż dziewczyna próbowała podnieść się z kanapy, aby uniknąć bólu. Niestety niedożywienie i brak mięśni to uniemożliwiał. W końcu bezruch pozwolił by jej ciało zrosło się z meblem. We włosach pojawiły się robaki, tak samo jak w ranach na ciele. Doszło do zakażenia kości, w końcu Lacey dostała sepsy. Po 12 latach niewiarygodnego cierpienia, śmierć wyzwoliła ją z koszmaru. Gdy konała była sama, matka z ojcem pojechali
Prawda wychodzi na jaw
Jak opowiadali rodzice, wrócili z wyjazdu 3 stycznia 2022 r. Odkryli zwłoki córki. Wtedy Sheila zadzwoniła pod numer 911 i oświadczyła, iż na kanapie znalazła martwą Lacey. Służby ratunkowe razem z koronerem przybyli do ich domu i zobaczyli martwe, częściowo ubrane i niedożywione ciało Lacey. W chwili śmierci dziewczyna ważyła 44 kilogramów. Była ekstremalnie zaniedbana i zespolona z kanapą. Rodzice dodatkowo przykleili ją do mebla taśmą samoprzylepną, prawdopodobnie, by się nie osunęła. Funkcjonariusze ustalili, iż dziewczyna zmarła dwa dni wcześniej. Flecherowie zaczęli kłamać, twierdzili, iż stan Lacey, to jej decyzja. Upierali, iż przez 12 lat chciała siedzieć na tej kanapie i tu załatwić swoje potrzeby. Oni to uszanowali, była pełnoletnia. Raport z sekcji zwłok uznał śmierć za Lacey za zabójstwo. Zmarła miała kał i wyściółkę kanapy zarówno pod paznokciami, jak i w treści żołądka, co wskazywało, iż resztkami sił próbowała ratować się, zjadając kawałki kanapy, zanim na niej umarła.
Śledczy, którzy prowadzili sprawę stwierdzili, iż nie mogli spać ani jeść po zobaczeniu, co ci ludzie zrobili z własnym dzieckiem. Zapewniali, iż ten makabryczny widok i zapach, będzie ich prześladował do końca życia.
Rodzice szli w zaparte, cały czas twierdzili, iż są niewinni, iż spełniali życzenie córki. gwałtownie wyszło na jaw, iż ostatni raz rodzice pojawili się u lekarza 10 lat wcześniej. Prosili o poradę, bo dziecko nie wstawało z kanapy. Medyk prosił, aby przywieźli córkę na badania, ale tego nie zrobili. Jak zeznawali na policji, dostarczali jej posiłki i zawsze dbali o jej rany. Ich zdaniem, Lacey nigdy nie wykazywała niepokoju z powodu obrażeń i swojego stanu. Mało tego, po śmierci córki, Sheila opublikowała na Facebooku zdjęcie córki z podpisem: „Mama i tata tak bardzo cię kochają”.
Prokurator okręgowy 20 okręgu sądowego Sam D'Aquilla powiedział: „Pytanie, które wszyscy sobie zadawali, brzmi: jak mogli być opiekunami mieszkającymi z nią w domu i doprowadzić ją do takiego stanu? choćby zwierząt nie traktujemy w ten sposób. W przypadku morderstwa trzeba mieć zamiar. Czy chcieli ją zabić? Chcę powiedzieć, iż tak, chcieli ją zabić”.
Sprawa trwała do marcu 2024 roku. Ostatecznie Sheila i Clay Fletherowie zostali skazani na 20 lat więzienia.
Czym jest zespół zamknięcia?
Bardzo rzadkie schorzenie neurologiczne. Pacjent jest dosłownie uwięziony w swoim ciele. Nie jest w stanie się poruszać, paraliż obejmuje prawie wszystkie mięśnie szkieletowe, które odpowiadają za ruchy między innymi kończynami, ustami oraz oczami. Chory czasami może próbować porozumiewać się mrugając. Co tragiczne, taki człowiek jest jednak całkowicie przytomny i świadomy, wszystko czuje. Syndrom ma także inne nazwy:: „śpiączka alfa”, „pseudośpiączka”, „zespół Monte Christo”.
Podstawą leczenia jest rehabilitacja zapobiegająca całkowitemu zanikowi mięśni. W skrajnym etapie ułatwienie oddychania i wykonanie gastrostomii, otworu w brzuchu na dren z pożywieniem wprost do żołądka. Chory w takim zaawansowanym stadium zwykle żyje ok. 4 miesięcy.
Źródła:
https://en.wikipedia.org/wiki/Killing_of_Lacey_Fletcher
https://lawandcrime.com/crime/authorities-push-for-grand-jury-in-sickening-alleged-neglect-case-where-woman-sat-on-couch-for-years-and-died-covered-in-feces-and-maggots/
https://www.dailymail.co.uk/news/article-10783477/Lacey-Fletcher-seen-public-15-years-death-neighbors-reveal.html
https://www.youtube.com/embed/mVqpQmdNjkk
https://www.youtube.com/embed/GH608c56tXQ
https://www.youtube.com/embed/iTdaUhoHCWU
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_zamkni%C4%99cia
