Jeśli lubi pracować sama, to proszę bardzo. W ten sposób uczy mnie "właściwego" życia, abym ze względu na jej syna, Staszka, starała się jak najlepiej i najbardziej zmęczyć.
- Będzie cię bardziej doceniał - uczyła mnie teściowa, tłumacząc, dlaczego naczynia należy myć manualnie, a nie wkładać do zmywarki.
Nawiasem mówiąc, Anna przyjęła ten konkretny gadżet z najwyższą wrogością. Przyszła nas odwiedzić i była przerażona, widząc, jak wkładam garnki, łyżki i filiżanki do tej maszyny.
Domagała się jak najszybszego usunięcia tej hańby, żeby Staszek przypadkiem mnie nie zostawił. Kolejnym szokiem był dla niej odkurzacz automatyczny.
Anna chlipała pod nosem o złej gospodyni domowej (czyli o mnie), która nie była w stanie wytrzeć podłogi choćby kilka razy dziennie. A to jest bezpośrednia droga do rozwodu. Mówi, iż jeżeli Staszek zobaczy jakąś babkę ze szmatą, która wyciera podłogę własnymi rękami, natychmiast do niej pójdzie.
- Oleńko, co to za elektryczny garnek? - zawołała Anna, wskazując na wolnowar.
- To wolnowar, doskonale gotuje owsiankę, robi jogurt i radzi sobie z zupą - wyjaśniłam cierpliwie teściowej.
Anna patrzyła na mój ładny multicooker z nieufnością, a choćby pewnym obrzydzeniem. Aby zademonstrować, jak dobrze gotuje kaszkę mleczną, natychmiast wrzuciłam składniki i włączyłam program.
Pachnącą, gorącą kaszkę ryżową podałam teściowej. Wybałuszyła oczy i z przerażeniem machnęła ręką. Ale kiedy Staszek wrócił do domu, z euforią skosztował świeżo przygotowanego dania.
Kiedy skończył jeść, jego matka pospiesznie zabrała mu talerz, aby go umyć.
- Mamo, to naprawdę coś - powiedział i roześmiał się.
- Ta leniwa dziewczyna ciebie też nawróciła - narzekała Anna, kręcąc głową. Szepnęła coś synowi do ucha, a on znów się roześmiał.
- Nawiasem mówiąc, tę samą zupę, którą Ola przyniosła do szpitala, ugotowała również w powolnowarze - powiedział z wyrzutem do matki.
- Masz! To dlatego potem było mi niedobrze! - powiedziała triumfalnie uparta teściowa.
Pewnego razu zatrzymaliśmy się w domu Anny na herbatę i zauważyłam, jak brudne są okna. Oczywiście nic nie powiedziałam, ale teściowa zauważyła moje spojrzenie:
- Tak, Ola, boję się, to czwarte piętro. Jak byłam młodsza, to dawałam radę. A teraz kręci mi się w głowie, a nogi nie są mi posłuszne - skarżyła się Anna.
Po świętach wpadliśmy do domu mojej teściowej bez uprzedniego telefonu. Musieliśmy dać jej prezenty, które przywieźliśmy. Anna wyglądała na strasznie zmieszaną, gdy nas zobaczyła. Pośpiesznie przyjęła prezenty i nie zaprosiła nas na herbatę
- Mamo, czy ty choćby nie usiądziesz z nami do obiadu? Mamy jeszcze pyszne słodycze! Podzielimy się - powiedział Staszek.
To wcale nie było w stylu jego matki. Zawsze nalegała, abyśmy jedli u niej w domu, a tutaj niechętnie zabrała nas do stołu.
Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy zobaczyłam mojego robota asystenta przesuwającego się po oknach! Otworzyłam szeroko oczy, a Staszek się roześmiał
- Muszę przyznać, iż to wspaniała rzecz - powiedziała moja teściowa, spoglądając w dół.
Widząc, iż nikt jej nie zawstydza, uspokoiła się i zaczęła wychwalać cudowny gadżet. Kiedy się żegnaliśmy, powiedziałam jej, iż kupimy sobie nowego robota i pozwolimy jej zatrzymać tego. Anna była bardzo wdzięczna.
A na urodziny poprosiła wszystkich krewnych o wielki prezent - zmywarkę. Teraz nie pozwala mi choćby umyć łyżki. Wkłada ją do zmywarki i cieszy się jak dziecko, iż wszystko jest czyste!
