Wolne od teściowej: Jak uniknąć koszmaru dzielenia trzypokojowego mieszkania

Mieszkanie bez teściowej: Ucieczka od koszmaru dzielenia trzypokojowego lokum

Nie kupujemy mieszkania, żeby mieszkać z moją teściową odmawiam wzięcia trzypokojowego, by uniknąć tego koszmaru.

Mój mąż i ja marzymy o własnym kącie, wzięliśmy kredyt hipoteczny, a choćby pożyczyliśmy pieniądze od mojej teściowej. Nie jest zła, ale jej ciągłe wtrącanie się doprowadza mnie do szału. Od śmierci męża zdaje się, iż postawiła sobie za cel opiekować się wszystkimi, a to nas dusi. Ma przestronne mieszkanie w samym centrum Wrocławia, ale moja decyzja jest już podjęta lepsze małe, ale własne. Nie pozwolę, by jej cień zawisł nad naszym domem.

Znaleźliśmy trzypokojowe w nowym budynku. Jeden pokój jest malutki idealny na garderobę, o której zawsze marzyłam. Ale moja teściowa, Jadwiga Teresa, natychmiast się zbuntowała. Stwierdziła, iż to głupota urządzać tam garderobę. A gdzie będą spać goście? Co, jeżeli rodzina nas odwiedzi? powtarzała, patrząc na mnie przenikliwie. Od razu zrozumiałam myśli o sobie. Ostatnio przesiaduje u nas do późna, jakby bała się wrócić do swojego pustego mieszkania. Jej słowa brzmiały jak wyrok: jeżeli weźmiemy trzypokojowe, będzie u nas nocować, a w końcu się wprowadzi.

Nie jestem ślepa widzę, dokąd to zmierza. Jadwiga Teresa jest sama, a jej troska zamienia się w duszącą kontrolę. Dzwoni trzy razy dziennie, by sprawdzić, jak się mamy, przynosi nieproszone rady, a choćby próbuje dyktować, jak urządzimy nasz przyszły dom. Nie zgadzam się dzielić z nią przestrzeni! Mój mąż, Krzysztof, i ja kupujemy mieszkanie, by budować swoje życie, a nie ulegać jej zachciankom, choćby wydawała się miła.

Postawiłam ultimatum: żadnego trzypokojowego. Chcę widzieć twoją matkę tylko przy okazji świąt powiedziałam Krzysztofowi. jeżeli tak bardzo potrzebuje pokoju gościnnego, niech urządzi go u siebie. Próbował mnie przekonać, mówiąc, iż chce tylko być blisko nas, iż się starzeje i samotność ją przytłacza. Ale jestem nieugięta. Nie poświęcę spokoju dla jej troski, która mnie dusi. Lepiej zrezygnować z garderoby niż zmieniać nasz dom w przedłużenie jej mieszkania.

Jeśli przyjadą goście, prześpią się na dmuchanym materacu. A jeżeli teściowa uprze się, by zostać na noc, znajdę tysiąc powodów, by odwieźć ją do siebie. To nasz dom, nasze życie, i nikt choćby ona nie odbierze nam prawa, by być tu panami.