Waldemar Wczasek urodził się 27 września 1976 r. w Kędzierzynie-Koźlu. Mieszka w Większycach. Jest żonaty z Eweliną Zmarzły-Wczasek. Mają dwie córki – Martę i Marię.
Ukończył studia na kierunku teologiczno-pastoralnym Wydziału Teologicznego UO. Uzyskał też absolutorium na kierunku nauki o rodzinie. Jest katechetą w Zespole Szkół Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu. Prowadzi katechezę parafialną dla dorosłych, dzieci i młodzieży przy parafii św. Urbana w Reńskiej Wsi.
Od 2021 r. jest koordynatorem organizacyjnym i programowym kursu dla katechistów diecezji opolskiej. Pan Waldemar pracuje też jako terapeuta specjalista w Diecezjalnej Fundacji Obrony Życia – ośrodek w Kędzierzynie-Koźlu.
Marynarz w łodzi Kościoła
Diakonami stałymi (diakonat nie jest dla nich etapem w drodze do święceń kapłańskich) mogą być zarówno mężczyźni żonaci, jak i celibatariusze. Ci drudzy w czasie święceń zobowiązują się do zachowania celibatu.
Kandydata do diakonatu przedstawił biskupowi, prosząc o udzielenie mu święceń, proboszcz parafii pw. św. Urbana ks. Marek Lewandowski.
W kazaniu ks. biskup przywołał starożytny syryjski dokument z 380 roku noszący tytuł „Konstytucje apostolskie”. Autor porównuje w nim wspólnotę Kościoła do wielkiego okrętu, którego dowódcą jest biskup. Kapłani są oficerami, a diakoni marynarzami, sługami okrętu – łodzi Kościoła, która płynie na burzliwych wodach współczesnego świata.
– Nasz kandydat do święceń, Waldemar, ma zostać w łodzi Kościoła Bożym marynarzem – mówił biskup Pierskała. – Umocniony przez Ducha Świętego będzie pomagał biskupowi i kapłanom w trzech posługach: posłudze słowa, ołtarza i miłości.
Co może robić diakon
Przypomniał, iż zadaniami diakona będą: głoszenie Słowa Bożego, przygotowywanie Eucharystii i rozdawanie wiernym Komunii św. Będzie mógł głosić kazania, przewodniczyć modlitwom, udzielać chrztu, asystować przy zawieraniu sakramentu małżeństwa, zanosić Ciało Pańskie chorym i przewodniczyć liturgii pogrzebu. Zadaniem diakona jest także pełnienie dzieł miłosierdzia.
– Będziesz bardzo blisko Jezusa w Jego zbawczej misji – dodał. – Ale to nie jest godność dla chwały ludzkiej. Diakon nie jest dla dekoracji w Kościele, ale dla służby. Masz być sługą, choćby mocniej – służącym, tam, gdzie biskup cię pośle.
Przed aktem święceń kandydat do diakonatu, wkładając swoje złożone dłonie w dłonie biskupa przyrzekł swojemu biskupowi ordynariuszowi cześć i posłuszeństwo.
Po odśpiewaniu litanii do wszystkich świętych (w jej trakcie przystępujący do święceń leżał na posadzce kościoła na znak całkowitego oddania się Bogu) nastąpiły święcenia diakonatu.
To akt, który odbywa się w ciszy. Biskup nakłada ręce na głowę kandydata. Nic przy tym nie mówi. Oznacza to, iż sam Duch Święty konsekruje diakona. Następnie biskup odmówił modlitwę święceń.
Już wyświęcony diakon z pomocą swojego proboszcza ubrał liturgiczny strój diakona – stułę i dalmatykę. Nowo wyświęconemu diakonowi biskup przekazał księgę Ewangelii (diakoni są zobowiązani ją czytać i głosić) oraz pocałunek pokoju. Znak pokoju przekazali mu także uczestniczący w liturgii diakoni stali.
Nowy diakon w służbie Kościoła: moment święceń, symbole i pierwsze gesty wdzięczności
W liturgii święceń uczestniczyły żona i córki nowego diakona. Przyniosły do ołtarza dary ofiarne – chleb i wino. Biskup podziękował pani Ewelinie za wyrażenie zgody na to, by jej mąż został diakonem.
W czasie podziękowań na zakończenie liturgii diakon Waldemar Wczasek wręczył żonie i córkom, a także swojej mamie bukiety kwiatów.
Biskup wręczył nowemu diakonowi dokument potwierdzający przyjęcie święceń. Przypomniał, iż tym samym wszedł on do grona duchowieństwa diecezji opolskiej.
***
Odważne komentarze, unikalna publicystyka, pasjonujące reportaże i rozmowy – czytaj w najnowszym numerze tygodnika „O!Polska”. Do kupienia w punktach sprzedaży prasy w regionie oraz w formie e-wydania
