Maria nigdy nie mogła sobie wyobrazić, jak potoczy się jej starość. Zawsze wydawało jej się, iż wszystko powinno być dobrze: trzypokojowe mieszkanie, synowie, córka, a choćby troje wnucząt.
Jednak życie przyniosło nieoczekiwany zwrot i teraz rodzina Marii znalazła się w centrum trudnych konfliktów i nieporozumień.
Siedem lat temu jej syn Andrzej ożenił się i wprowadził z żoną do mieszkania matki. Dla Marii była to trudna decyzja, ale zgodziła się i pobłogosławiła syna na nową drogę życia.
Andrzej i jego żona Marta planowali oszczędzać na własne mieszkanie, a wspólne mieszkanie z matką wydawało się wtedy jedyną możliwą opcją na lepszą przyszłość. Jednak te siedem lat bardzo zmieniło sytuację w rodzinie – niestety na gorsze.
Maria przeniosła się do najmniejszego pokoju w swoim mieszkaniu, który ze względu na rozmiar i stare rozmieszczenie bardziej przypominał schowek. Chciała jednak, by jej dzieci miały lepsze warunki, więc ustąpiła.
W jej pokoju było tylko małe okno, przez które wpadało kilka światła. Ta część mieszkania wydawała się odcięta od reszty przestrzeni, a Maria czuła się bardzo samotna, jakby mieszkała sama.
Pozostałe trzy pokoje, które zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami miały być równo podzielone, zajmowali Andrzej, jego żona Marta i ich dwoje dzieci.
Poczucie, iż jako starsza matka musi zadowolić się tym, co zostało, stawało się dla Marii coraz bardziej przygnębiające.
Problemy zaczęły się nasilać, gdy córka Marii, Irena, która dawno wyszła za mąż i zamieszkała z mężem, zdecydowała, iż należy jej się część mieszkania matki.
W tamtym czasie Irena i jej mąż znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej z powodu dużego kredytu, którego nie mogli spłacić.
Irena zwróciła się do matki z prośbą o sprzedaż mieszkania i podział pieniędzy. Było to dla Marii ogromnym zaskoczeniem – nigdy nie spodziewała się takiej propozycji od córki. Rodzina początkowo była przeciwna temu pomysłowi, ale Irena nalegała.
Tłumaczyła, iż nie ma innego wyjścia, a podział mieszkania będzie adekwatnym rozwiązaniem. Powiedziała, iż nie zamierza żyć w trudnej sytuacji, podczas gdy reszta rodziny mieszka w mieszkaniu, z którego ona nic nie ma.
Andrzej i Marta postanowili oddać swoje oszczędności, które odkładali na przyszłość, aby pomóc siostrze i przejąć część jej długu. W zamian Irena przepisała swoją część mieszkania na Andrzeja.
Jednak choćby to nie poprawiło sytuacji – wręcz przeciwnie, pojawiły się nowe konflikty i nieporozumienia.
Z czasem Andrzej i Marta przeprowadzili remont całego mieszkania, łącznie z pokojem Marii. Ale to tylko wzmocniło ich przekonanie, iż są teraz faktycznymi właścicielami mieszkania, a Maria stała się intruzem we własnym domu.
Początkowo Marta zachowywała się z szacunkiem wobec teściowej, ale z czasem jej podejście uległo zmianie – niestety na gorsze.
Synowa zaczęła czuć się coraz pewniej w swoim prawie do mieszkania, ponieważ wraz z mężem posiadali teraz dwie trzecie nieruchomości.
Gdy Maria zaczęła narzekać, iż brakuje jej miejsca i czuje się przytłoczona, Marta powiedziała jej wprost, iż mogą wynająć jej małe mieszkanie, pokój w akademiku lub chatkę na wsi, jeżeli nie chce z nimi mieszkać.
Synowa dodała, iż Maria powinna być wdzięczna, iż nie mieszka z córką, która zupełnie o niej zapomniała, ale z synową, która jeszcze jakoś ją toleruje.
Te słowa były dla Marii prawdziwym ciosem. Poczuła, iż w jej rodzinie nie ma miejsca na jej potrzeby i uczucia.
Marta postawiła ją w sytuacji, w której musiała zadowolić się tym, co ma, aby nie stracić mieszkania. Maria zawsze starała się dbać o harmonię w rodzinie, ale jej życie zostało zepchnięte na dalszy plan.
Marta uważała, iż wszystko, co robi ona i jej mąż, to jedynie pomoc teściowej. Wskazywała, iż Maria nie zajmuje się gospodarstwem domowym, a większość obowiązków spada na nią i Andrzeja.
Maria czuje, iż jej starość staje się coraz trudniejsza. Kiedyś była istotną częścią rodziny, liczono się z jej zdaniem, a teraz czuje się odrzucona. Nie chce niszczyć relacji z dziećmi, ale nie potrafi pogodzić się z tym, iż jej życie i zdrowie są dla nich mało istotne.
Co Maria powinna zrobić w tej sytuacji? Czy powinna zostać w mieszkaniu i zrezygnować z własnego komfortu dla zachowania jedności rodzinnej? Czy ma prawo wymagać większej uwagi i szacunku? Jak matka może zadbać o swoją godność, nie tracąc dobrych relacji z dziećmi?
