Jesteś biedaczka”, zaśmiała się teściowa, nieświadoma, iż stoi przed progiem mojego luksusowego pałacu

*Jesteś biedaczka*, prychnęła teściowa, nie mając pojęcia, iż stoi na progu mojego luksusowego pałacu.
*Krzysiu, kochanie, musisz lepiej pilnować swojej żony*, powiedziała sucho Teresa Iwanowna, z nutą lodowatej wściekłości w głosie, choćby na mnie nie patrząc. Zamiast tego z przesadną uwagą przyglądała się swoim rękawiczkom, jakby to w nich kryła się odpowiedź na wszystkie pytania świata. *To nie byle jaka knajpa, nie twoja zapchana melina, tylko dom naprawdę ważnych, szanowanych ludzi. Tu wypada zachowywać się z klasą.*
Stałam, splótłszy ręce za plecami, by ukryć drżenie, które wędrowało po moich palcach. Każde słowo rzucone w moją stronę było jak cios nie głośny, ale precyzyjny, jak nóż wbijany prosto w serce. Obok mnie Krzysztof nerwowo odkaszlnął, poprawiając kołnierzyk koszuli, jakby nagle zdał sobie sprawę, iż stał się dwa razy ciaśniejszy niż przed chwilą.
*Mamo, no co ty znów?* próbował złagodzić sytuację, ale w jego głosie zadrżało napięcie. *Alicja doskonale wszystko rozumie. Prawda?*
*Rozumie?* prychnęła Teresa Iwanowna, w końcu odry